Η στοιχειώδης σοβαρότητα και η δουλειά σού εγγυώνται προκρίσεις τον Ιούλιο, όχι οι μεταγραφές

Κάθε χρόνο τέτοια περίοδο δύο είναι τα βασικά θέματα στην επικαιρότητα. Τουλάχιστον την ελληνική. Ο καύσωνας και οι μεταγραφές. Για το πρώτο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Το κλίμα είναι ξεκάθαρο ότι έχει αλλάξει, αλλά ούτως ή άλλως στην Ελλάδα ζούμε, τον Ιούλιο έχει καύσωνα, όπως τον Αύγουστο έχει μελτέμια. Αυτή η τρομολαγνεία για τον καιρό λες και είμαστε στο Όσλο και συνήθως κοιμόμαστε με παπλώματα και κουβέρτες τέτοια περίοδο, είναι κομμάτι αστεία. Τα είπε και η αγαπημένη -και σοβαρή- Χριστίνα Σούζη τις προάλλες: «Άλλο το να είναι σε εγρήγορση και ετοιμότητα η πολιτική προστασία και άλλο το να πανικοβάλουμε τον κόσμο ότι θα πεθάνει. Επαγρύπνηση για τις φωτιές, όχι επαγρύπνηση για τις θερμοκρασίες». Πάμε στο δεύτερο θέμα, το αγαπημένο των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων, και όχι μόνο των Ελλήνων. Απλά εδώ το ζούμε κανονικά. Επηρεάζει την καθημερινότητα πολύ κόσμου, που χάνει σχεδόν τον ύπνο του.

Καταρχάς δεν είναι φετινό το φαινόμενο. Δεν μου έρχεται στο μυαλό ούτε ένα καλοκαίρι από τότε, που θυμάμαι τον εαυτό μου, που να μην επικρατεί τρέλα για τις μεταγραφές, αλλά και πολλή γκρίνια από τους οπαδούς όλων των ομάδων για τις κινήσεις, που γίνονται ή -κυρίως- δεν γίνονται. Η τεράστια διαφορά, όμως, τα τελευταία χρόνια είναι τα social media. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι οπαδοί βλέπουν το ποδόσφαιρο. Έχοντας «εντοπίσει» τα προβλήματα στην ομάδα τους, προσφέρουν τις δικές τους λύσεις από τις χιλιάδες διαθέσιμες και έτσι αισθάνονται ότι παίρνουν μέρος στις αποφάσεις, που λαμβάνονται, περισσότερο από το να βρίσκονται στο γήπεδο και να παίζουν οι ίδιοι! Για κάποιους, αυτή η ψευδαίσθηση συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων μπορεί να είναι σχεδόν τόσο ελκυστική όσο το να βλέπουν το τελικό προϊόν να τίθεται σε εφαρμογή στο χορτάρι! Όσοι διαχειρίζονται, δε, τους επίσημους λογαριασμούς των συλλόγων, κάνουν ό,τι μπορούν, προκειμένου να βρίσκουν ολοένα και πιο δημιουργικούς τρόπους, για να αποκαλύψουν το τελευταίο απόκτημα, προς μεγάλη χαρά των υποστηρικτών τους. Επομένως η προσμονή, που αγγίζει τα όρια της εμμονής πια, για προσθήκες στο ρόστερ, χτυπάει κόκκινο και επικρατεί, τελικά, γενικός παροξυσμός.

Επιπρόσθετα, σε ό,τι αφορά τα δικά μας χωράφια, υπάρχουν και κάποιες άλλες ιδιαιτερότητες: Για παράδειγμα, αναφέραμε τα social media. Στην Ελλάδα παραμένουμε στην 1η θέση στη ρητορική μίσους μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που εκτός από πλατφόρμες με πολλές αρετές, είναι και ένα περιβάλλον οχλαγωγίας. Και μιας και λατρεύουμε τις συγκρίσεις και το να… μετριόμαστε, όταν βλέπουμε τον αντίπαλο να κάνει μεταγραφές και τη δική μας ομάδα όχι, μας ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Είναι, ωστόσο, και κάτι ακόμα: Την τελευταία διετία, στην Ελλάδα, ζήσαμε τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα όλων των εποχών. Οι μεγάλοι, και οι «4», δυνάμωσαν τόσο πολύ, που δεν ήξερες πού θα κάτσει η μπίλια για τον τίτλο σχεδόν μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Δυνάμωσαν τόσο πολύ, που όλοι έκαναν πορείες εκτός συνόρων, φτάνοντας ο ένας από αυτούς να φέρει και την πρώτη ευρωπαϊκή κούπα στη χώρα σε διασυλλογικό επίπεδο. Αυτός ακριβώς ο ανταγωνισμός, έστω με την κάμποση τοξικότητα όπου εμπεριέχει, και το άνοιγμα των ομάδων για μεταγραφές από το πάνω ράφι, άνοιξε την όρεξη. Ουδείς μπορεί να υποστηρίξει ότι στη μετά Covid εποχή και ειδικά την τελευταία διετία, οι «μεγάλοι» του ελληνικού πρωταθλήματος δεν έχουν ρίξει λεφτά στην αγορά. Κάθε άλλο. Φέτος να δείτε τι θα γίνει… Το αφήνω εδώ.

Αλλά το καλοκαίρι, παραδοσιακά, «εμείς», δηλαδή το ποδοσφαιρικό κοινό, είμαστε απελπιστικά εθισμένοι με τις μεταγραφές, ξεχνώντας ότι η ξέφρενη περίοδος, κατά την οποία ολοκληρώνονται οι περισσότερες κινήσεις, εκτείνεται, ουσιαστικά, μόνο σε ένα δεκαπενθήμερο, στα τέλη Αυγούστου. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει ομάδα, που να έχει κλείσει το ρόστερ της από τις 10 Ιουλίου, όπως, περίπου, ζητάει ο μέσος Έλληνας οπαδός από τη διοίκηση και τον προπονητή του. Πέρα από τα μεγαθήρια της Ευρώπης και πολλές πάμπλουτες ομάδες της Premier League ή άλλων top πρωταθλημάτων, οι κινήσεις αυτή την περίοδο είναι μετρημένες. Αυτό σημαίνει και το αυτονόητο: Ότι οι ελληνικοί σύλλογοι, όσο καλύτερο και να έχει γίνει το ποδόσφαιρό μας, δεν μπορούν να έχουν την πολυτέλεια του να είναι πρώτη επιλογή για τους στόχους τους. Οι παίκτες, που μπαίνουν στο παζάρι του καλοκαιριού, περιμένουν και εκείνοι την ευκαιρία.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς ψύχραιμα, οι μεταγραφές στη ρίζα τους δεν είναι απλά ένα παράθυρο για αγορά και πώληση, αλλά και ένας τρόπος για τους οπαδούς να κοιτάξουν πίσω από την κουρτίνα και να δουν πώς σκέφτεται ο σύλλογός τους για να βελτιωθεί ή να διορθώσει τα λάθη του. Παρέχουν μια πηγή αισιοδοξίας -ή οργής- και την υπόσχεση μυστηρίου, που επαναφέρει το ενδιαφέρον και τις προσδοκίες τους πριν ξεκινήσει η σεζόν. Δεν παύει, όμως, να ισχύει πάντα το τετριμμένο: Όλοι κρίνονται στο γήπεδο, ακόμη και τα πιο βαριά ονόματα.

Πάμε στο προκείμενο. Δεν θα σταθώ στο αν έχουν καθυστερήσει ή όχι οι ομάδες μας να ενισχυθούν. Δεν είναι αυτό το θέμα μας στην παρούσα φάση. Εξάλλου, μια ματιά να ρίξετε στα μηνύματα, που έρχονται στον «αέρα» του bwinΣΠΟΡ FM 94,6 και στα σχόλια στα social media (δεν τα διαχωρίζω), θα διαπιστώσετε ότι όλοι μουρμουράνε. Και οι οπαδοί της ΑΕΚ, που είναι η πιο δραστήρια ομάδα μέχρι στιγμής στο παζάρι, και εκείνοι του Ολυμπιακού, που έχει την πολυτέλεια να είναι πιο χαλαρός ελλείψει προκριματικών και εκείνοι του Παναθηναϊκού, φυσικά, που πράγματι έπρεπε μια-δυο κινήσεις να τις έχει κάνει. Για την ΑΕΚ, συγκεκριμένα, να θυμίσω ότι είναι και η ομάδα με τις περισσότερες ανάγκες, αφού θέλει 7-8 βασικούς παίκτες φέτος! Αν ήθελε λιγότερους, ίσως και εκείνη το πήγαινε πιο χαλαρά το πράγμα, περιμένοντας…

Μεταγραφές, λοιπόν, θα κάνουν όλοι. Και καλές μεταγραφές. Στην παρούσα φάση, όμως και σε σχέση με τα πρώτα ματς των ομάδων μας στην Ευρώπη, στα τέλη Ιουλίου και στις αρχές Αυγούστου, καμία μα καμία μεταγραφή δεν σου εγγυάται ότι θα περάσεις. Αντίθετα, επειδή τώρα και οι τρεις Ευρωπαίοι μας θα κληθούν να παίξουν με ομάδες, όχι στα μέτρα τους, αλλά ξεκάθαρα υποδεέστερες, το μόνο, που χρειάζεται πραγματικά, είναι στοιχειώδης σοβαρότητα και δουλειά. Αμφιβάλλω, δε, ακόμη και 10 μεταγραφές να είχε κάνει ο καθένας, ότι θα «τολμούσε» προπονητής να βάλει σε αυτά τα παιχνίδια τους «νέους» και όχι την ομάδα, που τελείωσε την περσινή σεζόν. Το ουσιώδες, λοιπόν, στο ξεκίνημα της ποδοσφαιρικής χρονιάς είναι μόνο οι προκρίσεις και να μπουν -αν βοηθήσει και η κλήρωση παρακάτω- όλοι σε ευρωπαϊκό όμιλο. Κυρίως, το ουσιώδες είναι να μην έχουμε τίποτα σφαλιάρες, που σου χαλάνε την ψυχολογία και το κλίμα πριν καν κυλήσει η μπάλα στο χορτάρι. Και δεν χρειάζεσαι μεταγραφές για να αποφύγεις τις σφαλιάρες του Ιουλίου, ούτε θα τις γλιτώσεις σώνει και ντε αν κάνεις.