Δεν το γλιτώνουμε το ξενύχτι σε 1,5 χρόνο!

Εθνική να τρελαίνεσαι. Εθνική να μην τη χορταίνεις. Εθνική να περιμένεις πώς και πώς να σταματήσει η Σούπερ Λίγκα για να την ξαναδείς. Ναι, ακριβώς, εκεί θα μας φτάσουν αυτά τα πιτσιρίκια! Γιατί, κακά τα ψέματα, η διακοπή των πρωταθλημάτων ανέκαθεν ξένιζε, ειδικά τους Έλληνες φιλάθλους, που το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα το -θυμούνται και το- αγαπούν μόνο στις νίκες και τις επιτυχίες, περιμένοντας στη γωνία για τη «στραβή» και γκρινιάζοντας για τις επιλογές του εκάστοτε ομοσπονδιακού τεχνικού και γιατί δεν είμαστε… Ισπανία! Εδώ «ζητούσαμε» τα ρέστα που δεν βάλαμε από κάτω κοτζάμ Ολλανδία προ διετίας.

Στη Γλασκώβη, η Εθνική δεν είναι απλά ότι διέλυσε τη Σκωτία, παίζοντας για ένα πολύ μεγαλύτερο διάστημα απ' ό,τι στο Καραϊσκάκη καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Είναι ότι έδειξε μόνο κάτι λίγα από τα προσεχώς, αφήνοντας υποσχέσεις για πολύ μεγάλα και ακόμη πιο ωραία πράγματα. Σωστό το κλισέ «χαμηλά η μπάλα» και «να μην ενθουσιαζόμαστε», γιατί έχουμε ξαναδεί το έργο να προσγειωνόμαστε απότομα, εδώ, ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με ένα σύνολο ταλαντούχων-μερακλήδων παικτών, που τόσους πολλούς σε μία φουρνιά δεν είχε ποτέ στην ιστορία της η «γαλανόλευκη»! Τέτοιο, μαζεμένο ταλέντο, σε ΚΑΘΕ θέση, δεν είχε ούτε η θρυλική ομάδα του 2004.

Η 11άδα, που κατέβασε απόψε (23/03) ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, με μέσο όρο ηλικίας 22,7, είναι από μόνο του σαν στοιχείο απίθανο. Το σχόλιο του Ντέμη ότι «η σημερινή νίκη, παίζοντας με όλους αυτούς τους νεαρούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές μας, είναι ό,τι πιο όμορφο έχω νιώσει για την ομάδα μας», τα λέει όλα…

Η Εθνική Ελλάδας «φώναξε» στο «Χάμπτεν Παρκ», πιο δυνατά από ποτέ τα τελευταία χρόνια, όπου γίνεται αυτή η προσπάθεια να βρεθεί ξανά στην ελίτ, ότι είναι έτοιμη να επιστρέψει δυναμικά. Ότι ανήκει στην πρώτη κατηγορία του Nations League, να παίζει με τους πιτσιρικάδες της απέναντι στους «μεγάλους». Και όχι να τους αντιμετωπίσει μόνο, αλλά να τους κοιτάξει στα μάτια, όπως έκανε και πρόσφατα, άλλωστε, απέναντι σε Γαλλία, Ολλανδία και Αγγλία. Κυρίως, «φώναξε» ότι δεν είναι μόνο αγριεμένη, για να επιστρέψει σε μία μεγάλη διοργάνωση για πρώτη φορά από το πολύ μακρινό πια 2014 και τα γήπεδα της Βραζιλίας, αλλά είναι στο χέρι της να το πετύχει αυτό!

Η εμφάνιση απέναντι στη Σκωτία είναι ενδεικτική της προόδου, που έχει σημειώσει η ομάδα. Με συνδυαστικό ποδόσφαιρο, που προσωπικά δεν θυμάμαι ξανά από την Εθνική, γρήγορες αντεπιθέσεις, εξαιρετική αμυντική λειτουργία και έναν «κέρβερο» γκολκίπερ, η Ελλάδα κατάφερε να επιβληθεί κατά κράτος μιας πολύ καλής και δουλεμένης ομάδας και να δημιουργήσει ευκαιρίες για να φύγει από τη Γλασκώβη με ακόμη πιο ιστορικό σκορ.

Και τώρα, η όρεξη άνοιξε για τα καλά. Σε λίγους μήνες, η «γαλανόλευκη» ρίχνεται στη μάχη των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στον όμιλό μας θα βρούμε ξανά τους Σκωτσέζους, τη Λευκορωσία και, τελικά, τη Δανία και όχι την Πορτογαλία του παλιόφιλου Κριστιάνο Ρονάλντο. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ξανά «χουνέρι» στους Ίβηρες (κάθε άλλο), προφανώς και είναι άλλο η Πορτογαλία και άλλο η Δανία. Η πρώτη θα ήταν φαβορί για την πρωτιά στον όμιλό μας. Οι Σκανδιναβοί, ωστόσο, που έχουν μία εξαιρετική ομάδα, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν φόβητρο και σε καμία περίπτωση δεν είναι φαβορί. Θα γίνει μεγάλη μάχη, και αυτή η Εθνική Ελλάδας, με τις υποσχέσεις, που αφήνει, έχει μία χρυσή ευκαιρία να μην μπλέξει στα πλέι οφ και να πάρει απευθείας το «εισιτήριο» για τα γήπεδα των ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικού.

Αν παρουσιαστεί όπως απόψε, πραγματικά δεν βλέπω πώς θα… γλιτώσουμε -καλά να είμαστε- το ξενύχτι σε 1,5 χρόνο, για να ζήσουμε και οι νεότεροι ημέρες 1994, όταν τα παιχνίδια στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και δη στην Αμερική και τότε, διεξάγονταν ξημερώματα για εμάς στην Ευρώπη. Αλλά ποιος θα παραπονεθεί; Μακάρι να φτάσουμε να ψάχνουμε μεταμεσονύκτιο ντελίβερι τον μεθεπόμενο Ιούνιο…

Υ.Γ. Μήπως τώρα, που είμαστε ενθουσιασμένοι με αυτά τα παιδιά, είναι μια καλή ευκαιρία να αντιληφθούμε πώς έχει γίνει το ποδόσφαιρο και να αλλάξουμε το τροπάρι και σε διασυλλογικό επίπεδο; Και δεν αναφέρομαι στις ομάδες μόνο, που ήδη κάποιες κάνουν εδώ και χρόνια καταπληκτική δουλειά με τους μικρούς. Αναφέρομαι και στους Έλληνες φιλάθλους, που φωνάζουν κάθε χρόνο για μεταγραφές αντί να φωνάζουν για ακαδημίες…