«Από τότε που ήμουν παιδί, με ή χωρίς δυσκολίες, έμαθα ότι στη ζωή πρέπει να είσαι ευτυχισμένος ό,τι και αν γίνει, ή τουλάχιστον να προσπαθείς να είσαι. Πάντα έτσι ήμουν στη ζωή μου και προσπαθώ να το μεταφέρω στα αποδυτήρια σε κάθε παιχνίδι. Η ευτυχία σε βοηθάει πολύ»…
Ο Μαρσέλο, ο οποίος αποτελεί πλέον παίκτη του Ολυμπιακού σε μια τεράστια βόμβα, έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια, αλλά οι εμπειρίες του τον έκαναν να βγει πιο δυνατός. Τα «εμπόδια» που του στάθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, είχαν ως αποτέλεσμα να εμφανιστεί από μικρή ηλικία στο πρόσωπό του και να παραμείνει μέχρι και σήμερα ένα φαρδύ-πλατύ χαμόγελο.
Μεγαλωμένος στη Κατέτε της Βραζιλίας, γνώρισε από πρώτο χέρι τι θα πει φτώχεια. Μια γειτονιά με παραλία στη μία της άκρη και φαβέλες στην άλλη. Ο Μαρσέλο και η οικογένειά του στο… ενδιάμεσο! Προφανώς, ο ίδιος είχε ζήσει διάφορες καταστάσεις και μία από αυτές που θυμάται μέχρι και σήμερα, είναι όταν του έκλεψαν ένα ρολόι καθώς γυρνούσε από την παραλία όπου έπαιζε ποδόσφαιρο με τους φίλους του.
Ο φύλακας-άγγελος «Don Pedro»
Η μητέρα του, ως δασκάλα, τον πίεζε να σπουδάσει. Ο ίδιος, είχε μεγαλώσει με μια μπάλα στα πόδια του και αυτό το όφειλε στον παππού του. Είναι ο φύλακας-άγγελος του Μαρσέλο, όπως ο ίδιος αναφέρει. Μπορεί πάντοτε να μιλάει με τα καλύτερα λόγια για όλα τα μέλη της οικογένειάς του, ωστόσο για τον παππού του τρέφει μια ιδιαίτερη αδυναμία. Μαζί του έζησε άλλωστε από τα 10 του χρόνια, αφού οι γονείς του δούλευαν μέρα-νύχτα.
Άρχισε να παίζει beach soccer στις παραλίες, έχοντας τον ρόλο του τερματοφύλακα. Του άρεσε να βουτάει και να μην πονάει. Η μητέρα του δεν χαιρόταν πολύ που ο μικρός Μαρσέλο έπαιζε συνεχώς με την μπάλα και κατέστρεφε τα πράγματα στο σπίτι. Κάποια στιγμή εξαντλήθηκε η υπομονή της και άρχισε να τρυπάει τις μπάλες. Ωστόσο, ο παππούς του Μαρσέλο ήταν πάντα εκεί για να του δώσει μια άλλη για να παίξει. Όταν ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σάλας, χρειαζόταν να πάει στο γήπεδο για προπονήσεις ή αγώνες. Έπρεπε να κάνει 50 χιλιόμετρα καθημερινά, με τον παππού του να αγοράζει ένα πορτοκαλί… σαραβαλάκι, που άλλαζε από μόνο του σταθμούς ραδιοφώνου, για να τον πηγαίνει.
Μια ημέρα, τα χρήματα είχαν τελειώσει και ο παππούς του είχε μόλις ένα νόμισμα. Τα έριξε σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, ποντάροντας στο ότι η επόμενη σημαία που θα βγει στην οθόνη είναι αυτή της Κροατίας. Τα χρήματα 25πλασιάστηκαν, με τον παππού να φουλάρει βενζίνη το αμάξι και στο… γύρνα να κερνά ένα μπέργκερ τον Μαρσέλο. Ο «Don Pedro», όπως τον αποκαλούσε, έκανε τρεις δουλειές για να καταφέρνει να βρίσκει λεφτά για βενζίνη ώστε να τον πηγαίνει προπόνηση. Δούλεψε ως σοφέρ στην αρχή, μετά σε ένα γραφείο και στη συνέχεια βρήκε κι άλλη! Όλα για τον Μαρσελίνιο, όπως τον φώναζαν…
Κάθε αρχή και δύσκολη…
Ο Μαρσέλο ξεκίνησε να παίζει futsal στον σύλλογο Helenico. Ένας τοπικός σύλλογος που δημιουργήθηκε από τον θείο του και μερικούς άλλους ανθρώπους, οι οποίοι ήθελαν να τραβήξουν τα παιδιά μακριά από τη διακίνηση ναρκωτικών. Συχνό φαινόμενο στις φαβέλες και στις φτωχογειτονιές της Βραζιλίας. Το γεγονός πως είχε αρκετούς καλούς ποδοσφαιριστές αυτή η τοπική ομάδα, δεν άργησε να τραβήξει την προσοχή των μεγάλων συλλόγων σάλας του Ρίο.
Η Φλουμινένσε φώναξε τον Μαρσέλο για δοκιμή, αλλά τον έκοψε γιατί υπήρχαν καλύτεροι όπως του είπαν. Η Βάσκο ντε Γκάμα ήταν η επόμενη, τον κράτησε για έναν χρόνο αλλά με την ίδια πρόφαση έμεινε και από εκεί ελεύθερος. Έτσι, επέστρεψε ξανά στη Helenico και περίμενε. Η Φλουμινένσε του τηλεφώνησε ξανά και αυτή τη φορά τον κράτησε, γνωρίζοντας μάλιστα τον Κάιο Άλβες, ο οποίος αποτελεί τον κολλητό του φίλο αλλά και τον αδερφό της γυναίκας του, Κλαρίς Άλβες.
Όταν, μάλιστα, ο Μαρσέλο συνάντησε την Κλαρίς, ήταν αποφασισμένος να την κερδίσει και έτσι συμφώνησε να βάψει τα μαλλιά του ξανθά πριν από έναν αγώνα. Ωστόσο, ο πατέρας του εμφανίστηκε ξαφνικά στο ματς και έγινε έξαλλος όταν είδε τον Μαρσέλο, κάνοντας του νόημα πως όταν γυρίσει σπίτι θα είναι… νεκρός. Η «Φλου» αποφάσισε να τον ανεβάσει στην πρώτη ομάδα, αλλά δεν έπαιρνε χρόνο συμμετοχής. Ήθελε να τα παρατήσει αλλά ο παππούς του τον απέτρεψε. Του είπε πως αν δεν έπαιζε στο επόμενο ματς, τότε να τα παρατούσε. Ευτυχώς, η γη γύρισε… ανάποδα, έπαιξε βασικός και στη συνέχεια το νερό μπήκε στ’ αυλάκι!
Η Σεβίλλη τον περίμενε, η Ρεάλ τον «έκλεψε»
Οι εξαιρετικές του εμφανίσεις έφεραν την πρώτη συμμετοχή στην εθνική Βραζιλίας και στη συνέχεια το έντονο ενδιαφέρον πολλών ομάδων. Η ΤΣΣΚΑ μίλησε μαζί του, αλλά η Σεβίλλη ήταν αυτή που υπέγραψε προσύμφωνο με τη Φλουμινένσε. Ετοίμασε τα πράγματά του για Ισπανία, αλλά δεν κατέληξε στην Ανδαλουσία. Το αεροπλάνο του προσγειώθηκε στη Μαδρίτη, με τη Ρεάλ να κάνει την… τέλεια ληστεία.
«Ο Μαρσέλο μπήκε σε ένα αεροπλάνο για να υπογράψει στη Σεβίλλη και κατέβηκε στη Μαδρίτη», είχε πει ο Μόντσι. Ο Μαρσέλο άκουσε από κάποιον ότι η Ρεάλ Μαδρίτης ενδιαφέρεται για αυτόν. Ρώτησε το διοικητικό συμβούλιο της Φλουμινένσε αν είναι αλήθεια και του το επιβεβαίωσαν. Μόλις το άκουσε ο Μαρσέλο, ήξερε ότι υπάρχει μόνο ένα μέρος όπου μπορεί και θέλει να πάει: η Ρεάλ Μαδρίτης. Μέχρι σήμερα, ο Μόντσι θεωρεί αυτή την ανεπιτυχή μεταγραφή ως μία από τις μεγαλύτερες αποτυχίες στην καριέρα του.
Τα πράγματα πήραν μια απότομη τροπή και ξαφνικά βρισκόταν στη Μαδρίτη, υπογράφοντας συμβόλαιο. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασής του, έμεινε έκπληκτος που 55 άτομα βρέθηκαν για να τον παρακολουθήσουν να μπαίνει στο γήπεδο. Δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τις σημερινές παρουσιάσεις, αλλά για εκείνον ήταν κάτι το απίστευτο και πρωτόγνωρο.
Ο Ρομπέρτο Κάρλος του έμαθε τη θέση!
Δεν ήταν εύκολο για τον Βραζιλιάνο να σταθεί στη Ρεάλ, του είπαν να δοθεί δανεικός αλλά απέρριψε κάθε ενδεχόμενο. Για καλή του τύχη, έμαθε δίπλα στον Ρομπέρτο Κάρλος, το ίνδαλμά του, τη θέση. Οι φήμες λένε πως όταν ο Μαρσέλο συνάντησε για πρώτη φορά τον Ρομπέρτο Κάρλος, έμεινε άφωνος και δεν μπορούσε να πει ούτε μια λέξη. Απλώς τον κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια. Αν και δεν φαίνεται τώρα, ήταν πολύ ντροπαλός εκείνη την εποχή.
«Ήταν ένα παιδί με τα ίδια όνειρα που είχα κι εγώ, αλλά χρειαζόταν βοήθεια», είχε πει ο Κάρλος. Του έδωσε τον αριθμό του και του είπε να τον καλέσει όποτε θέλει, για οποιοδήποτε ζήτημα. Δεν το έκανε ο Μαρσέλο, αλλά ο θρυλικός μπακ τον έπαιρνε διαρκώς. Προσκάλεσε τον Μαρσέλο και την οικογένειά του για τα Χριστούγεννα στο σπίτι του, επειδή δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στη Βραζιλία. Ο Ρομπέρτο Κάρλος ήταν σαν μια πατρική φιγούρα. Δεν «φοβήθηκε» μην του φάει τη θέση ο μικρός Μαρσέλο, ο οποίος προοριζόταν για διάδοχός του, αλλά φρόντισε να του… βγάλει τον καλύτερό του εαυτό.
Οι Βραζιλιάνοι μπακ είναι συγκεκριμένοι. Έχουν μεγάλο ταλέντο στην επίθεση και λιγότερο στην άμυνα, με τον Ρομπέρτο Κάρλος να είναι ένα τρανό παράδειγμα επιθετικού μπακ. Ήξερε, επίσης, ένα ή δύο πράγματα για το πώς να προσαρμοστεί στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Συμβούλεψε τον Μαρσέλο για το τι να κάνει και πώς να προσεγγίσει διαφορετικές καταστάσεις. Σιγά σιγά έμαθε ο Μαρσέλο.
Η προθυμία του Ρομπέρτο Κάρλος να βοηθήσει τον Μαρσέλο όσο μπορούσε είναι απόδειξη του χαρακτήρα του. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να βλέπεις ένα νεαρό ταλαντούχο παιδί να έρχεται για να γίνει διάδοχός σου και να πάρει τη θέση σου.
«Είχα περισσότερη δύναμη από τον Μαρσέλο, αλλά είναι πιο επιδέξιος και πιο έξυπνος. Όταν παίρνει την μπάλα, έχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω της. Έχει περισσότερη ποιότητα από ό,τι είχα εγώ», είχε πει ο Κάρλος.
«Ήξερα τον παππού μου καλύτερα από τον καθένα - Δεν ήθελε να πάω στην κηδεία του»
Το μεγάλο σοκ στη ζωή του Μαρσέλο ήρθε το 2014. Η καριέρα του ολοένα και μεγάλωνε, αφού πέραν της Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν και βασικό στέλεχος της εθνικής Βραζιλίας. Μάλιστα, το Παγκόσμιο Κύπελλο εκείνης της χρονιάς διεξαγόταν στην πατρίδα του και άπαντες πίστευαν πως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για μία ακόμη κατάκτηση.
Οι ημέρες πλησίαζαν για τον μεγάλο ημιτελικό με την Γερμανία, το αποτέλεσμα του οποίου γνωρίζουμε όλοι και έχει μείνει στην ιστορία. Παρόλα αυτά, δύο ημέρες νωρίτερα, ο Μαρσέλο βυθίστηκε στη θλίψη. Ο παππούς του, το αγαπημένο πρόσωπο στη ζωή του, έφυγε από τη ζωή. Ήταν λίγες ώρες μετά τη νίκη με 2-1 επί της Κολομβίας στα προημιτελικά, με τον Πέδρο Βιέιρα ντα Σίλβα να φεύγει από τη ζωή στα 78 του χρόνια. Λίγο-πολύ το περίμεναν στην οικογένειά του καθώς ήταν άρρωστος, αλλά όχι εκείνη τη στιγμή.
Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι έδωσε στον Μαρσέλο την άδεια να πάει στο Ρίο ντε Τζανέιρο για την κηδεία, αλλά ο ίδιος θέλησε να μείνει στην εθνική του ομάδα. «Ήξερα τον παππού μου καλύτερα από τον καθένα. Δεν πήγα στην κηδεία, γιατί δεν θα ήθελε να πάω εκεί»...
Το «αντίο» με δάκρυα στα μάτια και η καθολική αποθέωση
Η 13η Ιουνίου του 2022 θα είναι για πάντα χαραγμένη στο μυαλό του Μαρσέλο. Ήταν η ημέρα που ο σπουδαίος Βραζιλιάνος μπακ, αποχαιρέτησε τη Ρεάλ Μαδρίτης. Εμφανώς συγκινημένος, όπως και η οικογένειά του, θέλησε να ευχαριστήσει άπαντες στην ομάδα για τα όσα έζησε. Και δεν ήταν λίγα…
«Ήθελα να ευχαριστήσω την ομάδα, τους συμπαίκτες μου, που είχα την τύχη να παίξω στο πλευρό τους, τους προπονητές, όλο το προσωπικό του συλλόγου, που είναι οικογένειά μου. Παίζουμε μόνο ποδόσφαιρο, αλλά για να παίζουμε καλά υπάρχει δουλειά πίσω από αυτό. Ήμουν στον καλύτερο σύλλογο στον κόσμο και έγραψα ιστορία εδώ. Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους.
Η γυναίκα μου ήταν πάντα δίπλα μου. Μου έχει χαρίσει δύο υπέροχα παιδιά. Αν έχω τη δύναμη που έχω σήμερα, είναι για χάρη σου, Κλαρίς. Όταν έφυγα από τη Βραζιλία ήθελα να παίξω σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα για να παίξω στο Champions League. Ήταν μια υπέροχη περιπέτεια. Σήμερα φεύγω από εδώ ως ο παίκτης που έχει κερδίσει τους περισσότερους τίτλους στην ιστορία του καλύτερου συλλόγου στον κόσμο.
Δεν είναι αντίο, γιατί δεν νιώθω ότι φεύγω από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το μέλλον αυτού του συλλόγου είναι πολλά υποσχόμενο. Έφτασα σαν αγόρι και φεύγω σαν άντρας. Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ», υποστήριξε!
Ο Μαρσέλο δεν άντεξε. Λύγισε, έσπασε! Ένα κομμάτι της ζωής του μόλις ολοκληρωνόταν. Η αποθέωση από τους οπαδούς της Ρεάλ και όχι μόνο, όπως και από τους νυν και πρώην συμπαίκτες του, καθολική.
«Κάτι παραπάνω από συμπαίκτης, ένας αδερφός που μου χάρισε το ποδόσφαιρο. Μέσα και έξω από τα γήπεδα, ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια με τον οποίο είχα τη χαρά να μοιράζομαι τα αποδυτήρια. Πήγαινε με τα πάντα σε αυτή τη νέα περιπέτεια Μαρσέλο», έγραψε ο Κριστιάνο Ρονάλντο στο Instagram για τον καλό του φίλο…
«Μπορώ να πω ότι έπαιξα με τον καλύτερο αριστερό μπακ όλων των εποχών», έγραψε με τη σειρά του ο Τόνι Κρόος.
Προφανώς, ο Φλορεντίνο Πέρεθ, ηγέτης της Ρεάλ Μαδρίτης όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα μπορούσε να μην αποθεώσει τον Μαρσέλο. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα γρανάζια των «μερέγχες» για να κατακτήσουν τα ΠΑΝΤΑ!
«Αγαπητέ Μαρσέλο, φόρεσες αυτή τη φανέλα για 16 χρόνια και κατέκτησες τα πάντα, παίρνοντας συνολικά 25 τίτλους. Σήμερα θα είναι μια ημέρα γεμάτη συναισθήματα. Αποδίδουμε φόρο τιμής σε έναν από τους καλύτερους αρχηγούς της ομάδας. Έναν παίκτη που έγινε από τους πιο θαυμάσιους θρύλους της ομάδας.
Δίχως αμφιβολία, είσαι ένας από τους καλύτερους full-back που φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας και επίσης ένας εκ των κορυφαίων παικτών στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Είσαι ανεπανάληπτος, για το παιχνίδι σου και ως άνθρωπος.
Πρέπει να νιώθεις προνομιούχο άτομο για εκατομμύρια φίλους της Ρεάλ. Όλοι νιώθουμε περήφανοι που αντιπροσωπεύεις την ομάδα. Θα είσαι για πάντα μια θαυμάσια για τον σύλλογο και τον αθλητισμό», είπε ο Πέρεθ.
Τα 23 τατουάζ, τα χόμπι και η… αγάπη για τον χορό
O Μαρσέλο έχει 23 (μάλλον, μην είστε σίγουροι, μπορεί να είναι και παραπάνω) τατουάζ στο σώμα του. Δεν του αρέσει να τον ρωτάνε για αυτά, θεωρώντας πως είναι ένα ιδιαίτερα προσωπικό θέμα. Και παραδόξως, όλα τα τατουάζ που έχει κάνει, έχουν και κάποιο νόημα.
Το πιο πρόσφατο τατουάζ του είναι το τρόπαιο Champions League στον δεξιό μηρό του κοντά στο γόνατό του, δείχνοντας πόσες φορές έχει το κατακτήσει με τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Στο δεξί του χέρι έχει τατουάζ με το όνομα του παππού του, «PEDRO» που ήταν το κίνητρό του όταν η αρχή της καριέρας του ήταν πολύ δύσκολη. Mεταξύ άλλων έχει τον Χριστό, έναν άγγελο, έναν Έλληνα Θεό, έναν ιθαγενή. Έχει δύο χέρια που κρατάνε το ένα το άλλο, το οποίο αντιπροσωπεύει αυτόν και τον γιο του, κάτι που δηλώνει τον αιώνιο δεσμό μεταξύ τους.
Μια σφυρίχτρα λόγω της μεγάλης αγάπης του για το ποδόσφαιρο, ένα τατουάζ με δύο μάσκες που εκφράζουν την ευτυχία και τη λύπη. Έχει και ένα Volkswagen Beetle επίσης, το οποίο ήταν το αυτοκίνητο με το οποίο ο παππούς του τον πήγαινε στις προπονήσεις!
Η καθημερινότητά του, πάντως, είναι φυσιολογική. Χωρίς πολλά-πολλά, αλλά γεμάτη απλότητα. Του αρέσει να περνάει χρόνο και να παίζει με τα παιδιά και τα σκυλιά του. Να πηγαίνει σινεμά, να βγει μια βόλτα για περπάτημα ή να πάει για φαγητό με την οικογένειά του και τους φίλους του. Δεν ξέρει να μαγειρεύει τίποτα εκτός από ομελέτα όπως έχει εκμυστηρευτεί, ενώ λατρεύει τον χορό.
«Οι Βραζιλιάνοι έχουμε τον χορό στο αίμα μας. Ό,τι μουσική και να μου βάλεις μπορώ να την χορέψω, μου βγαίνει αυθόρμητα», έχει πει. Και η αλήθεια είναι πως ξέρει το ίδιο καλά να χορεύει μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο.
Ένας ζωντανός θρύλος με 26 τίτλους στον… θρύλο
H μακρά συλλογή τροπαίων του Μαρσέλο ξεκίνησε από τη σεζόν 2006/07 όταν και κατέκτησε τη La Liga με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ακολούθησε το back-to-back πρωτάθλημα, το Super Cup της ποδοσφαιρικής χρονιάς (2008/09) και ακριβώς μετά (2009/10) ήταν η μοναδική σεζόν που δεν κατέκτησε κάτι.
Τι ακολούθησε; Άλλοι 23 τίτλοι, οι 22 με τη Ρεάλ Μαδρίτης και ένας με την εθνική Βραζιλίας. Με τη «σελεσάο» σήκωσε το Confederations Cup το 2013, ενώ με τους «μερέγχες» πήρε άλλα τέσσερα πρωταθλήματα (2012, 2017, 2020, 2022), δύο Copa del Rey (2011, 2014), πέντε Champions League (2014, 2016, 2017, 2018, 2022), τέσσερα FIFA Club World Cup (2014, 2016, 2017, 2018), τρία Uefa Supercup (2015, 2017, 2018) και άλλα τέσσερα Super Cup Ισπανίας (2013, 2018, 2020, 2022).
25 τίτλοι με τη Ρεάλ Μαδρίτης, ο ποδοσφαιριστής με τα περισσότερα τρόπαια στην ιστορία του μεγαλύτερου αθλητικού συλλόγου. Ένας ζωντανός θρύλος που έρχεται στον… θρύλο! Φυσικά, με το χαμόγελο στα χείλη, αφού θα είναι πάντοτε ένα παιδί που θα διασκεδάζει κάθε τι που κάνει... ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
