Η μαύρη φανέλα του Οικονομόπουλου στο «Γουέμπλεϊ» και η ιστορία της

«Άσε με, πάω να σκάσω. Μου την έκλεψε ένας ηλίθιος, όταν γυρνούσαμε μετά από ένα παιχνίδι στην Θεσσαλονίκη. Για την ακρίβεια, δεν μου έκλεψε μόνο αυτήν του Ιρίμπαρ. Μου πήρε όλο το σάκο, μέσα είχα εσώρουχα, φανέλες και, το κυριότερο, μια ακόμα φανέλα».

Αν και τερματοφύλακας, ο Τάκης Οικονομόπουλος βγήκε κατευθείαν στην… επίθεση, μόλις του εξηγήσαμε τον λόγο για τον οποίο επικοινωνήσαμε μαζί του.

Για να μπείτε στο… κλίμα: στον μεγάλο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971, ανάμεσα στον Άγιαξ και τον Παναθηναϊκό, ο Έλληνας γκολκίπερ αγωνίστηκε φορώντας όχι τη φανέλα της ομάδας του, αλλά του Χοσέ Άνχελ Ιρίμπαρ, τερματοφύλακα εκείνη την εποχή της Αθλέτικ Μπιλμπάο!

Φυσικά, για να διαπιστώσει κάποιος αυτή την λεπτομέρεια, θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα παρατηρητικός ή… λεπτολόγος και να δει ότι, σε όλα ανεξαιρέτως τα προηγούμενα ματς των «πράσινων» ο Οικονομόπουλος φορούσε μια γκρι.

Όχι την συγκεκριμένη μαύρη, που έμελλε να μας κινήσει την περιέργεια και να ψάξουμε την ιστορία πίσω από αυτήν, που όπως έχετε ήδη διαπιστώσει είναι αν μη τι άλλο φοβερά ιδιαίτερη…

«Η άλλη φανέλα, που λες, ηταν εξίσου σημαντική. Ήταν του Λουτσέσκου (σ.σ. Μιρτσέα), την είχα πάρει μετά από ένα φιλικό της Ελλάδας με την Ρουμανία. Ήταν κίτρινη, αλλά κυρίως μάλλινη. Έτσι, την φορούσα σχεδόν πάντα από μέσα από την φανέλα μου, για να κρατάει ζεστό το σώμα μου. Και μου την πήρε κι αυτήν», συνεχίζει έξαλλος.

Το φοβερό είναι ότι ξέρει ποιος είναι ο «ποντικός», ένα οπαδός του Παναθηναϊκού από την Ρόδο, ο οποίος είχε το… θράσος να τον συναντήσει και να του εξιστορήσει το κατόρθωμά του. Βέβαια, για επιστροφή των κειμηλίων, ούτε λόγος…

Το «λάφυρο» και η… εξήγηση της προτίμησής του

Πως όμως φτάσαμε στο να βρεθεί τελικά η φανέλα του θρύλου της Αθλέτικ Μπιλμπάο στα χέρια και το… σώμα του 77χρονου σήμερα παλαίμαχου;

Ήταν 28 Οκτωβρίου του 1970 όταν η Ελλάδα κλήθηκε να αγωνιστεί με την Εθνική Ισπανίας, σε φιλικό ματς που έλαβε χώρα στην Σαραγόσα. Παιχνίδι στο οποίο ο Οικονομόπουλος είχε κερδίσει τις επευφημίες του κοινού για τις επεμβάσεις του, παρά την ήττα της Εθνικής μας με 2-1!

«Τότε ο Ιρίμπαρ ήταν ήδη φτασμένος, όχι μόνο στην χώρα του. Οπότε κι εγώ, είπα να του ζητήσω την φανέλα. Είχα καλή ψυχολογία από το ματς και το… τόλμησα (γέλια). Μου είχε κάνει εντύπωση», εξηγεί για το «σουβενίρ» που αποκόμισε.

Η αμέσως επόμενη ερώτηση που έρχεται… αυτόματα είναι το γιατί επέλεξε να την χρησιμοποιήσει, για πρώτη φορά ξαναλέμε, στην περίπτωση του τελικού στο Λονδίνο.

«Καταρχήν, ήταν εντυπωσιακή. Μαύρη, πολύ καλής ποιότητας αλλά -το σημαντικότερο- σου… έδινε ψυχολογία, ξέροντας και το ποιος την φορούσε. Έπειτα, ήταν μια ειδική περίπτωση το παιχνίδι με τον Άγιαξ. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που την είδα», λέει, βάζοντας τα πράγματα στην θέση τους.

Η εν λόγω εμφάνιση μπορεί να φαίνεται ότι έχει στο σημείο της καρδιάς το τριφύλλι, αλλά αυτό δεν ισχύει. Αντιθέτως, αυτό που υπάρχει είναι ο θυρεός της εθνικής ομάδας της Ισπανίας. Λεπτομέρεια όμως που όπως προαναφέραμε είναι για… ψαγμενους.

Το «πουλί» των ρεκόρ!

Ο Οικονομόπουλος δεν είναι, πάντως, κάποιος… τυχαίος. Μέτρησε 376 συμμετοχές στην Α’ Εθνική, κατέκτησε πέντε φορές το πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό. Το σημαντικότερο; Διατηρεί μέχρι τις μέρες μας το ρεκόρ απόρθητης εστίας για 1.088 αγωνιστικά λεπτά!

Ρεκόρ που ξεκίνησε στις 17 Ιανουαρίου του 1965, στον αγώνα του «τριφυλλιού» με την Προοδευτική, όταν ο Σκούφος ισοφάρισε σε 2-2 για τους γηπεδούχους στο 77’.

Για να λάβει τέλος στις 9 Μαΐου του ίδιου έτους στο γήπεδο «Χαριλάου», όπως λεγόταν τότε η έδρα του Άρη, στο 85^ο λεπτό με το γκολ του Καραμυτηλιού για το τελικό 1-1.

Το παρατσούκλι «πουλί» το οφείλει στον Μίμη Δομάζο από ένα ντέρμπι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ το 1965. Με την ομάδα του να αγωνίζεται με 8 (!) παίκτες και εκείνον να… πιάνει τα άπιαστα, ο «στρατηγός» αποφάσισε να τον… βαπτίσει.

Δειτε τον Οικονομόπουλο σε… δράση στο «Γουέμπλεϊ» κι όχι μόνο: