Δείτε το αύριο… σήμερα

Τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα των «μικρών» εθνικών ομάδων είναι πραγματική απόλαυση για τους αυθεντικούς λάτρεις του αθλήματος. Έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις τις γενιές που έρχονται με φόρα και θράσος να αντικαταστήσουν σταδιακά τις απερχόμενες και να κερδίσουν τη δική τους θέση στο μπασκετικό στερέωμα.

Το ταλέντο σε «άγρια» μορφή-πριν μπει σε πλήρη επεξεργασία, καλούπια και συστήματα-ξεχειλίζει, το ατιθάσευτο πάθος περισσεύει και το ένστικτο καθοδηγεί.

Παράλληλα τα χρήματα, η δόξα, οι μάνατζερ και ενίοτε τα συλλογικά συμφέροντα δεν έχουν προλάβει να «μολύνουν» το μυαλό και την ψυχή των παιδιών αυτών. Κάποιοι από αυτούς, δυστυχώς, σύντομα θα ανοίξουν την πόρτα σε τέτοιες αρνητικές επιρροές, άλλοι-είθε να’ ναι η πλειοψηφία-θα πορεύεται για πάντα με κύριο γνώμονα την αγάπη για το παιχνίδι με την αγνή πίστη πως αυτή θα τους καταξιώσει αθλητικά και αποκαταστήσει οικονομικά.

Το άγχος, δε, και η πίεση του πρωταθλητισμού υπάρχει πάντα ακόμη και στο επίπεδο αυτό, αλλά όχι στα ασφυκτικά επίπεδα του επαγγελματικού μπάσκετ, αφού οι νίκες και ο τίτλος είναι μεν στόχος, όχι όμως κι αυτοσκοπός, αφού πραγματικά κερδισμένοι θα είναι όσοι κάνουν καριέρα.

Το ελληνικό κοινό θα έχει ακόμη μία ευκαιρία να δει από κοντά μια τέτοια διοργάνωση, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών της Κρήτης (8-20 Ιουλίου). Κι όπως συνέβη το 1995 στο Μουντομπάσκετ Εφήβων στην Αθήνα ή το 2003 στη Θεσσαλονίκη και το 2008 στο Ευρωπαϊκό Εφήβων σε Πύργο και Αμαλιάδα ή ένα χρόνο μετά με την ίδια ομάδα ως Νέων στη Ρόδο, θα έχει τη δυνατότητα να ρίξει μια κλεφτή ματιά στο μέλλον. Το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ σε επίπεδο Ανδρών, αλλά και συλλόγων.

Μην πάτε μακριά. Δείτε την ομάδα του 2009 και πού βρίσκονται τα μέλη της σήμερα, μόλις πέντε χρόνια μετά. Ο Παπανικολάου, ο Μάντζαρης, ο Σλούκας, ο Παππάς, ο Γιάνκοβιτς και τα άλλα παιδιά «έλαμψαν» σε αυτό το τουρνουά, που δεν τους χάρισε απλώς έναν ακόμη τίτλο, αλλά τους έβαλε στο μάτι των (ιδιαίτερα τα προηγούμενα χρόνια «απρόσεκτων» για τα εγχώρια ταλέντα) μεγάλων ομάδων της χώρας κι όχι μόνο. Η ιστορία επαναλήφθηκε και τα επόμενα χρόνια. Αν ο Παπαπέτρου, ο Αγραβάνης, ο Χαραλαμπόπουλος και ο Παπαγιάννης δεν είχαν αυτή την παρουσία με τις «μικρές» εθνικές (χάρη και στην πολύ καλή δουλειά των ανιχνευτών ταλέντων της ομοσπονδίας), είναι αμφίβολο αν θα είχαν «αντιληφθεί» τις προοπτικές τους οι «αιώνιοι» και αν θα τους είχαν προσέξει οι σκάουτερ του ΝΒΑ που πλημμυρίζουν τις κερκίδες σε τέτοια τουρνουά.

Αυτή είναι η χρυσή ευκαιρία των παιδιών που έχει στα χέρια του ο «μάστορας» Κώστας Μίσσας. Μπορούν να θέσουν τις βάσεις για μια μεγάλη καριέρα, να κάνουν τον πρώτο «κρότο» και να φωνάξουν πως έρχονται για να μείνουν κι όχι να… παραμείνουν ταλέντα. Όχι επιδιώκοντας την προσωπική προβολή, αγνοώντας τους προπονητές τους και τους συμπαίκτες τους για χάρη των αριθμών τους, αλλά μέσα από το παιχνίδι όλης της ομάδας, που αυτή αναδεικνύει τους πρωταγωνιστές στο σύγχρονο μπάσκετ.

Κι αν δεν καταφέρουν, κάποιοι εξ αυτών, να λάμψουν στην Κρήτη, το τρένο δεν θα έχει χαθεί. Αλήθεια, πόσοι νικητές talent show έκαναν πραγματική καριέρα; Ή-για να μιλάμε και με αθλητικούς όρους-πού ήταν σε αυτές τις ηλικίες ο Διαμαντίδης ή ο Παπαλουκάς που έγιναν στην πορεία πρώτα ονόματα στη «μαρκίζα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ; Μια διοργάνωση σαν το προσεχές Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών προσφέρει διάδρομο απογείωσης: αν τα παιδιά αυτά θα πετάξουν ψηλά φτάνοντας ακόμη μέχρι και το διάστημα ή θα προσγειωθούν ανώμαλα πριν μπουν στη στρατόσφαιρα εναπόκειται αποκλειστικά στην εργατικότητα και το μυαλό τους.

Follow @ChristosRobolis