Αν ο Παναθηναϊκός είχε πρόσωπο, θα ήταν ο Σαντ-Ρόος…

Ακόμη και στο πιο δίκαιο των αθλημάτων, το μπάσκετ, δεν κερδίζει απαραίτητα πάντα ο καλύτερος. Πάντα, όταν οι ισορροπίες είναι λεπτές, νικητής στο τέλος θα είναι αυτός που είναι αποφασισμένος να μοχθήσει, να ιδρώσει και να ματώσει περισσότερο από τον αντίπαλό του, σε ένα battle of wills που λέει και το soundtrack του Ρόκι…

Ο Παναθηναϊκός γνώριζε πως μπαίνοντας στο παρκέ με την ίδια νωθρότητα που επέδειξε στην περιοδεία του στην Ισπανία θα έφευγε ηττημένος για πέμπτο σερί ματς. Έχοντας πάρει σκληρό μάθημα της περασμένης εβδομάδας μπήκε λυσσασμένος στο παρκέ και πήρε μια νίκη πολύ πιο σημαντική από όσο φαντάζει σε πρώτη όψη.

Η ομάδα που ήταν μέχρι προ του τζάμπολ πρώτη από το τέλος στα λιγότερα λάθη των αντιπάλων της με 10,75 είχε υποχρεώσει την Μπάγερν σε ήδη 10 από το 15ο λεπτό (!), ενώ είχε από το ημίχρονο όσα κλεψίματα έκανε ως τώρα σε ολόκληρο παιχνίδι κατά μέσο όρο (5). Αυτά μεταφράστηκαν σε πάνω από το 1/3 της παραγωγής των πόντων του στο ημίχρονο (15 από τους 44) και κάπως έτσι το νερό είχε μπει από νωρίς στο αυλάκι…

Οι παίκτες του Γιώργου Βόβορα πίεζαν λυσσαλέα στην μπάλα, έβαζαν παντού τα χέρια τους χωρίς να τσιγκουνεύονται τα φάουλ, έσπαγαν τα σκριν και βγήκαν από το γήπεδο έχοντας περισσότερους μώλωπες από τους αντιπάλους τους. Η Μπάγερν, που είναι μια εξαιρετική ομάδα αλλά δεν διαθέτει τις προσωπικότητες για να διαχειριστούν τέτοια πίεση, δεν ήθελε πολύ για να απορρυθμιστεί και παρότι έδειξε ξανά πολλές από τις αρετές της δεν απέφυγε μια ήττα που δεν είχε γνωρίσει στις έδρες των Φενέρ, Εφές, Μακάμπι και Άλμπα.

Αν ο φετινός Παναθηναϊκός είχε πρόσωπο, θα ήταν ο Χάουαρντ Σαντ-Ρόος. Δεν διαθέτει τόση ποιότητα, εμπειρία ή… κόστος, αλλά (πρέπει να) είναι ένας πολεμιστής στο παρκέ, που θα βγάλει τα συκώτια του αντιπάλου στο κυνηγητό, θα δαρθεί αλλά θα δείρει και μέσα από αυτή τη διαδικασία θα πάρει ώθηση και αυτοπεποίθηση και στο επιθετικό κομμάτι, όπως έκανε ο Κουβανός κόντρα στην Μπάγερν.

Ιδανικά η προσωποποίηση του Παναθηναϊκού θα μπορούσε να γίνει και ο Νεμάνια Νέντοβιτς, ένα μεγάλο μέγεθος που ανήκει στην ελίτ και μετά από κάποια δύσκολα χρόνια πασχίζει να επιστρέψει εκεί.

ΥΓ: Η Εθνική κόντρα στη Λετονία έκανε ό,τι… δεν έκανε ο Παναθηναϊκός κόντρα στην Μπάγερν. Ήταν νωθρή αμυντικά, επέτρεψε σε μια ομάδα ρυθμού να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και μοιραία έχασε την επαφή με το σκορ. Τα «παράθυρα» είναι μια δύσκολη διαδικασία, όπου βλέπει κανείς την Τουρκία με Λάρκιν, Μαχμούτογλου και λοιπούς να συντρίβεται από την Κροατία και να υποχωρεί στο 0-3 και τη Λιθουανία να χάνει στην έδρα της από τη… Δανία. Όσο το σχίσμα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ παραμένει, όλο και κάποιος δυνατός θα την πληρώνει, όπως η πρωταθλήτρια Ευρώπης Σλοβενία που έλειψε από το Παγκόσμιο Κύπελλο.

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis