Αν ο Παναθηναϊκός είχε πρόσωπο, θα ήταν ο Μήτογλου

Έχουν γραφτεί χιλιάδες αράδες για τα ηγετικά χαρακτηριστικά και το «τετράγωνο» μυαλό του Σλούκα, για το ατόφιο ταλέντο στο ένας με έναν του Ναν, για τον πέραν κάθε προσδοκίας πολύτιμο Γκραντ, για τον μεταμορφωμένο Γκριγκόνις ή για τον οδοστρωτήρα Λεσόρ. Αν όμως ο φετινός Παναθηναϊκός είχε πρόσωπο, αυτό θα ήταν του Ντίνου Μήτογλου. Γιατί οι δυο τους μετά από κάποια πολύ δύσκολα χρόνια επέστρεψαν δριμύτεροι, χαμογελούν ξανά και όριό τους είναι ο ουρανός.

Από φωτιά κι αμόνι πέρασε, δεν λύγισε αλλά ατσαλώθηκε

Ο Μήτογλου πλήρωσε πολύ ακριβά ότι εμπιστεύτηκε λάθος ανθρώπους. Έχασε για ένα μοιραίο σφάλμα δύο χρόνια από την μπασκετική του ζωή και βρέθηκε από την ελίτ στα τάρταρα, από όπου λίγοι θα έβγαιναν όρθιοι. Εκείνος αντί να λυγίσει στην κόλαση στην οποία ήταν, έδειξε από ποιο μέταλλο είναι φτιαγμένος. Δεν κλείστηκε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με τον εαυτό του κλαίγοντας για όσα πήγαν στραβά, μήτε σπατάλησε τον ατέλειωτο ελεύθερο χρόνο κοιτώντας το ταβάνι, αλλά τον αξιοποίησε δουλεύοντας ασταμάτητα. Στο κορμί του, στο μπασκετικό κομμάτι και πάνω από όλα στον χαρακτήρα του που σφυρηλατήθηκε μέσα από τη χειρότερη κατάσταση στην οποία μπορεί να βρεθεί ένας αθλητής: να νιώθει έτοιμος και ικανός να αγωνιστεί, αλλά να μην του επιτρέπεται.

Γι’ αυτό κι όταν επιτέλους… άνοιξε το κλουβί, έδειξε πόσο το λαχταρούσε και έμοιαζε με λιοντάρι που ξαμολήθηκε στην άγρια φύση σπάζοντας τα δεσμά του. Κι επειδή δεν φτάνει μόνο η διάθεση, ο Μήτογλου έδειξε εξ αρχής πανέτοιμος. Πανέτοιμος για να δείξει πως δεν επέστρεψε απλώς στα επίπεδα που ήταν προ τιμωρίας, αλλά πολύ καλύτερος. Ο τραυματισμός στο δάχτυλό του που του στέρησε την παρουσία με την Εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο και η θλάση λίγες εβδομάδες μετά στην εκκίνηση της σεζόν ήταν οι τελευταίες λακκούβες στο δρόμο για την εξιλέωση, που δεν μπορούσε πια να αναχαιτιστεί.

Παράλληλη εκτόξευση…

Η διετία που προηγήθηκε ήταν για τον Παναθηναϊκό αντίστοιχα εφιαλτική. Χάνοντας όλους τους εγχώριους τίτλους, με χαρακτηριστική άνεση, από τον Ολυμπιακό, αλλά και πέφτοντας σε καθεστώς ανυποληψίας στην Ευρωλίγκα, οι «πράσινοι» επιχειρούσαν το δικό τους come back. Και θαρρείς πως πιάστηκαν χέρι-χέρι σε αυτή την ανηφόρα, Παναθηναϊκός και Μήτογλου από τότε μόνο ανεβαίνουν, γράφοντας τη δική τους παράλληλη ιστορία εξιλέωσης. Σε αυτή τη διαδρομή, ο ένας βοήθησε τον άλλο. Με τον διεθνή άσο στη σύνθεσή τους οι «πράσινοι» έχουν ρεκόρ 19-9 στην Ευρωλίγκα, είναι πρώτοι στο πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά από μια διετία κι έχουν 2-2 απέναντι στον Ολυμπιακό. Εκείνος, δε, ήταν με διαφορά ο καλύτερος και πιο συνεπής παίκτης της ομάδας στα τέσσερα ντέρμπι που έπαιξε με τον αιώνιο αντίπαλο (με 15 πόντους και 10,5 ριμπάουντ κατά μέσο όρο, παρακαλώ), κερδισμένα όπως τα δύο του πρωταθλήματος ή χαμένα όπως ο τελικός Κυπέλλου ή το παιχνίδι για την Ευρωλίγκα στο ΣΕΦ.

Το λένε οι αριθμοί αλλά και η εικόνα

Για όσους έχουν ανάγκη αποδείξεων, οι αριθμοί μαρτυρούν την πολυτιμότητα του Μήτογλου για την ομάδα που είναι δεύτερη στην Ευρωλίγκα τρεις στροφές πριν το φινάλε της regular season. Είναι δεύτερος σε αξιολόγηση (με 15,5 πίσω μόνο από το 19,6 του Λεσόρ), τρίτος σκόρερ (με 12,6 πίσω μόνο από Ναν με 14,8 και Λεσόρ με 13,9), πρώτος ριμπάουντερ (6,9) και δεύτερος σε χρόνο συμμετοχής (με 29:19, πίσω μόνο από τα 29:29 του Λεσόρ). Και δεν είναι μόνο αυτά… Ο 27χρονος άσος είναι πολύ οικονομικός καθώς διαχειρίζεται μόλις το 19,7% των κατοχών της ομάδας όσο είναι στο παρκέ, ενώ στο διάστημα αυτό η ομάδα του έχει +4,4 πόντους ανά 100 κατοχές. Παράλληλα μαζεύει το14,1% των ριμπάουντ που διεκδικεί ο Παναθηναϊκός.

Ξέχωρα όμως από τους «ψυχρούς» αριθμούς, όποιος έχει… μάτια και στοιχειώδη γνώση από το άθλημα, αντιλαμβάνεται πόσο έχει λύσει τα χέρια του Εργκίν Αταμάν ο Μήτογλου. Γιατί είναι ο παίκτης που έχει φροντίσει να καλύψει και με το παραπάνω αυτά που δεν προσφέρει ακόμη με συνέπεια ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ στο «4», αλλά κι αυτός που-τουλάχιστον στα μεγάλα παιχνίδια-εμπιστεύεται περισσότερο ο Τούρκος προπονητής για να δίνει ανάσες στον Λεσόρ στο «5».

Ηγετικά χαρακτηριστικά και δουλευταράς

Πέρα από την αισθητή ατομική βελτίωση του Μήτογλου, αυτό που έχει προκαλέσει μεγάλη αίσθηση είναι πόσα επίπεδα έχει ανέβει και πνευματικά. Πριν τη διετή περιπέτεια που πέρασε ήταν ένας χαμηλών τόνων ακόμη και μέσα στο γήπεδο παίκτης, που βοηθούσε πολύ στη λειτουργία της ομάδας αλλά σπανίως έβγαινε μπροστά. Πλέον όμως είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος και παίκτης. Αυτός που δεν θα διστάσει να πάρει ακόμη και το πιο σημαντικό σουτ, αυτός που θα πανηγυρίσει έντονα ένα καλάθι ή μια άμυνα δίνοντας το σύνθημα σε συμπαίκτες και κερκίδα να ακολουθήσουν, αυτός που πλέον έχει ξεφύγει πολύ από τα επίπεδα του καλού ρολίστα που είχε και πλέον συνιστά σημείο αναφοράς και είναι ένας ακόμη ηγέτης στο παρκέ.

Αυτό που δεν άλλαξε, πάντως, είναι πως πρόκειται από τους παίκτες που δουλεύουν περισσότερο. Ένας πραγματικός… gym rat που λένε και οι Αμερικανοί, που αφιερώνει αρκετή περισσότερη ώρα από την προβλεπόμενη για να γίνει ακόμη καλύτερος. Και ταυτόχρονα παραμένει ένα ταπεινό και προσγειωμένο παιδί, που θα ακούσει με ευλάβεια τις οδηγίες ή ενίοτε και τα «καντήλια» του προπονητή και που δεν θα κακοκαρδίσει κανέναν φίλαθλο, από την… Άννα Βίσση μέχρι μικρά παιδιά ή μεγάλους που θέλουν απλώς να του σφίξουν το χέρι. Πάντα με χαμόγελο.

Και γιατί να μην χαμογελά πλέον; Ο εφιάλτης που πέρασε είναι πλέον μια κακή ανάμνηση. Κι αφού ο Παναθηναϊκός τού πρόσφερε μια σανίδα σωτηρίας της καριέρας του όταν λίγοι συνέχισαν να πιστεύουν πως μπορεί να σωθεί, ο ίδιος νιώθει πλέον υπόχρεος στην ομάδα του και μαζί ανεβαίνουν διαρκώς επίπεδα. Άλλωστε και για τους δύο, για Παναθηναϊκό και Μήτογλου, περιμέναμε πως φέτος θα επιστρέψουν δυναμικά. Η εικόνα τους, ωστόσο, ξεπερνά κάθε προσδοκία.

YΓ: Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από έναν αντίστοιχο της στήλης από το 2020. «Αν ο Παναθηναϊκός είχε πρόσωπο, θα ήταν ο Σαντ-Ρόος…», ανέφερε τότε το κείμενο για ένα ρόστερ τότε που είχε ανάγκη τη σκληρή άμυνα για να είναι απλά ανταγωνιστικό και να πάρει κάποιες σκόρπιες νίκες. Όχι πια, όμως, γιατί όχι έκτοτε αλλά-τους τελευταίους μήνες οι «πράσινοι» έχουν κάνει άλματα.