Το αληθινό πρόσωπο του ψεύτικου Πλατινί (SportDay / Βασίλης Σαμπράκος)

Το ποδόσφαιρο μπορεί να έχει εξελιχθεί σε μεγάλη μπίζνα, σε βιομηχανία. Η φίλαθλη κοινωνία του ποδοσφαίρου όμως είχε την ψευδαίσθηση ότι παρέμενε και λίγο παιχνίδι. Γι' αυτό και οι φίλαθλοι πανευρωπαϊκά είχαν σκάσει ένα χαμόγελο στο άκουσμα της είδησης της εκλογής του Μισέλ Πλατινί στην προεδρία της ΟΥΕΦΑ. Νόμιζαν ότι θα ήταν για καλό που ένας πρώην ποδοσφαιριστής, ένας σχετικά νέος άνθρωπος έπαιρνε στα χέρια του την τύχη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Αυτό νόμισαν και οι Ελληνες, επηρεασμένοι και από την τάση που έχουν τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης να τον παρουσιάζουν ως έναν περίπου αγνό ποδοσφαιράνθρωπο.

Το ποδόσφαιρο ήταν παιχνίδι, ήταν θέαμα για να υπηρετεί τον σκοπό της διασκέδασης, της ψυχαγωγίας. Πριν γίνει προϊόν, πριν χρησιμοποιηθεί για να υπηρετήσει μόνο τα οικονομικά συμφέροντα. Το τελευταίο διήμερο όσοι είχαμε την εσφαλμένη εντύπωση ότι στα χέρια του Πλατινί το ποδόσφαιρο θα ξαναγίνει περισσότερο παιχνίδι, ότι οι αγώνες θα γίνονται για να προσφέρουν θέαμα, ψυχαγωγία, χαρά στον θεατή, πήραμε το μάθημά μας.

Μπροστά στην ΟΥΕΦΑ παρουσιάστηκε μια ομάδα, της οποίας η πατρίδα έχει υποστεί μια από τις μεγαλύτερες συμφορές στη σύγχρονη ιστορία της, μετρά 64 νεκρούς και έχει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να παλεύουν να επιβιώσουν. Και δεν έχει καμιά διάθεση για ποδόσφαιρο. Ούτε οι ποδοσφαιριστές ούτε το κοινό. Και έχει πένθος βαθύ. Και είχε το... θράσος να ζητήσει από τη βιομηχανία του θεάματος μια αναβολή λίγων ημερών. Είχε την αφέλεια να πιστέψει ότι οι μάνατζερ της ευρωπαϊκής βιομηχανίας παραγωγής ποδοσφαιρικού θεάματος είναι ικανοί να λειτουργήσουν και να αποφασίσουν με το συναίσθημα και όχι με το μπάτζετ, τα τηλεοπτικά δικαιώματα και την προστασία των διαφημιζόμενων.

Το ίδιο... θράσος και την ίδια αφέλεια είχε και μια άλλη ομάδα που έχασε ένα παιδί 23 ετών. Ποια ήταν η θέση της ΟΥΕΦΑ του Πλατινί απέναντι στο δράμα των δύο ομάδων; Μια υποκριτικά πονεμένη επιστολή που μας διαφήμισε η ΕΠΟ και ανάθεμα και αν την είχε έστω διαβάσει ο πολυδιαφημισμένος πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ πριν οι σύμβουλοι βάλουν από κάτω την υπογραφή του. Και ένα, «κόψτε τον λαιμό σας, παίξτε, έχουμε να προστατέψουμε τα τηλεοπτικά δικαιώματα», ένα «γέλα, παλιάτσο», που ήταν το μήνυμα των αρνήσεών της να αναβάλει το παιχνίδι. Ευτυχώς, το κοινό δράμα των δύο ομάδων έφερε ουσιαστικά την ΟΥΕΦΑ προ αδιεξόδου, την ανάγκασε να κάνει αυτό που δεν ήθελε. Γλιτώσαμε έτσι από ένα θέαμα, το οποίο όχι απλώς δεν θα μας γέμιζε θετικά συναισθήματα, αλλά θα πετύχαινε το αντίθετο: θα μας έκανε να ξερνάμε. Το πήραμε όμως το μήνυμα της εποχής Πλατινί. Κρίμα. Είχε φορέσει και ποδοσφαιρικά παπούτσια...