Η ΑΕΚ είναι ένα βήμα μπροστά (SportDay / Γιώργος Μαζιάς)

Tελική ευθεία. Ετσι δεν λένε πλέον όλες οι ομάδες; Οι μισοί δηλώνουν έτοιμοι και κάποιοι άλλοι ψάχνουν τη μεταγραφή της τελευταίας στιγμής. Τα φιλικά, όμως, τελείωσαν, όπως και οι δικαιολογίες. Υπάρχει ομάδα πιο έτοιμη από τις υπόλοιπες; Φαίνεται ότι αυτή είναι η ΑΕΚ. Εχει παίξει ήδη επίσημο παιχνίδι (Σεβίλλη), έχει ξεκινήσει πιο νωρίς απ' όλους την προετοιμασία και έχει γεμάτο ρόστερ. Φέτος παίζει πολλά. Εχει κι αυτή πλέον βάρος. Το πλάνο προβλέπει τίτλο. Κι αν τα προηγούμενα χρόνια –της ανοικοδόμησης– υπήρχαν τα «ναι μεν, αλλά», αυτή τη φορά η «Ενωση» κατεβαίνει επί ίσοις όροις με τους άλλους δύο για την κατάκτηση της κορυφής. Η πρόκριση στους ομίλους έμεινε απλό όνειρο από τη στιγμή που έπεσε πάνω στη Σεβίλλη. Τα μεσοβδόμαδα δύσκολα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ δεν θα υπάρχουν. Μικρότερη αγωνιστική πίεση και περισσότερη αφοσίωση στο πρωτάθλημα. Οι «κιτρινόμαυροι» ξέρουν ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Λεφτά –στο μέτρο του δυνατού– δόθηκαν και η ενδεκάδα γέμισε ποιότητα. Η ομάδα πρέπει να έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Κακό ξεκίνημα απαγορεύεται. Σαν αυτό το περσινό, που κόλλησε στις τρεις ισοπαλίες και την ήττα στο ντέρμπι από τον Ολυμπιακό και έμεινε στο -9 από την πέμπτη αγωνιστική. Αν θέλει να μείνει ζωντανή μέχρι το τέλος και να κρατήσει ζωντανό και το όνειρο, αγώνες όπως αυτός στη Βέροια πρέπει να τους παίρνει δίχως δεύτερη σκέψη. Καλές είναι οι νίκες στα ντέρμπι (π.χ. ο ΠΑΟ πέρυσι), αλλά αν δεν συνδυαστούν με «τρίποντα» σε αυτά τα «εύκολα» ματσάκια, τότε η Τροία δεν θα πέσει ποτέ. Ο Ριβάλντο εγγυάται πολλά. Στην Ελλάδα ο «Ρίμπο» με τη μεγάλη προσωπικότητα και την εμπειρία του μπορεί να δώσει βαθμούς που χάνονταν επειδή δεν υπήρχε (πλην του «Λύμπε») ο παίκτης που δεν ασπρίζει από τον φόβο του όταν όλα μοιάζουν (αλλά δεν είναι) χαμένα. Ο Φερέρ έχει προσαρμοστεί περισσότερο στην ελληνική πραγματικότητα, η ΑΕΚ έχει δουλέψει πολύ, ο κόσμος είναι πάντα στο πλευρό της ομάδας, όπως και η διοίκηση. Το μπάτζετ κάποιες φορές μπορεί να παίζει ρόλο. Τώρα, όμως, αντίπαλος δεν είναι η Σεβίλλη. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει Σεβίλλη. Η «Ενωση» δεν πάει να κλέψει τον τίτλο, όπως έγινε τις δύο πρώτες χρονιές με τον Σάντος, ή να παίξει μπάλα και να μπει στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπως πέρυσι με τον Φερέρ. Φέτος πατάει γερά στα πόδια της. Είναι και νιώθει ίση με όλους. Ενα δυναμικό μπάσιμο το Σάββατο στη Βέροια θα τη γεμίσει αυτοπεποίθηση και θα πιέσει ακόμα περισσότερο τους «αιωνίους». Ο χαμένος του κυριακάτικου ντέρμπι θα ξέρει ότι «με το καλημέρα» θα μπει στο κυνήγι. Το να κυνηγάς σε γεμίζει άγχος, διότι ξέρεις ότι αν βρεθείς πίσω δεν εξαρτώνται όλα από σένα...