Όλοι οι δρόμοι οδηγούν ΟΑΚΑ (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

Σε αντίθεση με άλλες χρονιές, αίσθησή μου είναι ότι μετά τον Δεκαπενταύγουστο γύρισε περισσότερος κόσμος στην Αθήνα. Ωραία τα μπανάκια, ωραία η ξεκούραση, αλλά για τους πολλούς η ώρα της προσγείωσης στην καθημερινότητα έφθασε ή, αν προτιμάτε, φθάνει. Ουρές και πάλι στα ταμεία για να πληρώσουμε εκκρεμείς λογαριασμούς, σιγά σιγά ετοιμασίες –όσοι έχουν παιδιά– για τα σχολεία, άλλοι πάλι θα κινηθούν σε εκλογικό ρυθμό και πάει λέγοντας.

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και κάτι πολύ ευχάριστο. Τουλάχιστον πολύ πιο ευχάριστο από άλλα πράγματα. Η Εθνική μας ομάδα μπάσκετ. Αυτή που από το 1987 έχει φθάσει το άθλημα στα κορυφαία σκαλοπάτια της παγκόσμιας βαθμίδας, αυτή που τα τελευταία δύο χρόνια ίσως και να έχει ξεπεράσει τον εαυτό της, με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ της Σερβίας και τη δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας. Αυτή που τέλος πάντων χαροποίησε τον αθλητικό κόσμο της χώρας (και όχι μόνο) περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο άθλημα.

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ρίχνεται, λοιπόν, από σήμερα στη μάχη του τουρνουά «Ακρόπολις», κάτι λιγότερο από 15 μέρες πριν από το Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας. Αν κάποιοι πιστεύουν σε οιωνούς, σίγουρα οι τραυματισμοί, βασικά του Τσαρτσαρή, αλλά και άλλων παικτών, δεν ήχησαν καλά. Βλέπετε, ήταν η πρώτη φορά –τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον– που είχαμε τραυματισμούς. Επίσης, οι εμφανίσεις στο τουρνουά του Στρασβούργου ήταν απογοητευτικές. Το καλό σαραντάλεπτο κόντρα στη Γαλλία σίγουρα επισκιάστηκε από τις συντριβές με Σλοβενία και κυρίως με Σερβία. Υπάρχει η άκρως σεβαστή δικαιολογία της κούρασης από τη σκληρή προετοιμασία του Καρπενησίου. Από την άλλη, όμως, τριαντάρα σε φιλικό χρόνια είχαμε να δούμε.

Δεν το συζητάμε πως πεποίθησή μας είναι ότι, αργά ή γρήγορα, η Εθνική μας θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο. Ελπίζουμε η αρχή να γίνει στο «Ακρόπολις». Οι δυνατότητες υπάρχουν, όπως η χημεία και η θέληση για νέα διάκριση. Στα παιχνίδια με Σλοβενία, Ιταλία και Λιθουανία θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε κατά πόσο το κακό πρόσωπο του Στρασβούργου ήταν «προϊόν» της σκληρής προετοιμασίας ή όντως, όπως υποστηρίζουν λίγοι, «στραβά αρμενίζουμε».

Ο κόσμος, πάντως, οφείλει να βρεθεί και τις τρεις μέρες στο ΟΑΚΑ. Αφενός μεν να δει και να συμπαρασταθεί στην Εθνική μας και αφετέρου να πάρει γεύση από σπουδαίες ομάδες και μεγάλους αστέρες του παγκόσμιου μπάσκετ. Το όνομα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους θα τραβήξει τους περισσότερους και οι λόγοι είναι ευνόητοι. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτός. Σονγκάιλα και Κλέιζα είναι πιο φτασμένοι στο ΝΒΑ από τον Σάρας. Επίσης, ο Αντρέα Μπαρνιάνι, το μεγάλο αστέρι της Ιταλίας, έχει προδιαγραφές Νοβίτζκι. Οπως αξίζει προσοχής και ο διαρκώς βελτιούμενος Μάρκο Μπελινέλι.

Και βέβαια τα δικά μας παιδιά. Ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης και η υπόλοιπη παρέα. Ναι, παρέα. Ετσι θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι ακόμα. Το τονίζουμε διότι υπάρχουν και ορισμένοι που λένε ότι το πολύ καλό κλίμα ανήκει στο παρελθόν. Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε και, εκτός των άλλων, περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε την Εθνική μας να παίρνει και πάλι μπρος και κατά το σύνηθες να ρίχνει στο... καναβάτσο τους αντιπάλους της. Η συνέχεια επί της οθόνης.