Το πλατανόφυλλο και το «φύλλο συκής» (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Eίναι να μην αποφασίσει η τύχη να ειρωνευτεί! Κατά τη χθεσινή αγωνιώδη ημέρα, την τόσο «συννεφιασμένη» από την κάπνα της φλεγόμενης Πεντέλης και από τη μελαγχολική διάθεση κάθε λογικού κατοίκου της Αθήνας, στις εφημερίδες μπορούσες να διαβάσεις για τα (νέα) μεγάλα λόγια του Βύρωνα Πολύδωρα. Τέλειο timing...

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης διαθέτει την καταπληκτική ικανότητα να τα βλέπει όλα «εντάξει». Την επιβεβαίωσε κατά τη διάρκεια της τελετής ορκωμοσίας 42 μελών της νέας (;) Αγροφυλακής, η οποία –ως γνωστόν– ονομάστηκε Οικολογική Αστυνομία, για λόγους μάλλον ευνόητους. Η Οικολογική Αστυνομία καλείται να σώσει την ύπαιθρο. Η σωτηρία της Αττικής ας μη σας απασχολεί: έτσι όπως πάει το πράγμα, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει ίχνος πρασίνου για να καταστραφεί ή να σωθεί...
Για τη σκοπιμότητα της ίδρυσης της Οικολογικής Αστυνομίας ειπώθηκαν πολλά, εκφράστηκαν αντιτιθέμενες απόψεις, διατυπώθηκαν ενστάσεις που εν πολλοίς βασίστηκαν σε στέρεα επιχειρήματα. Εν πάση περιπτώσει, όμως, η κυβέρνηση είναι αυτή που έχει το μαχαίρι και το καρπούζι. Σύμφωνα με τις δικές της προσδοκίες (;) και εξαγγελίες, η αναβίωση της Αγροφυλακής θα προσφέρει πολλά. Το ερώτημα είναι το εξής: εάν το όνομα Οικολογική Αστυνομία συνιστά βαρύγδουπο εξωραϊσμό των πραγμάτων (φώς φανάρι...), η εκκίνησή της με τη «χάρη» της... οικονομικής Αστυνομίας, σε «οικονομική συσκευασία», τι ακριβώς προδίδει; Μήπως το επικοινωνιακό άγχος του τύπου «να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε»;

Γιατί μιλάμε για «οικονομική συσκευασία»; Αντί απάντησης, ένα ρητορικό ερώτημα: υπάρχει προηγούμενο ειδικού σώματος του οποίου 841 μέλη αναλαμβάνουν καθήκοντα (από αύριο) ανεκπαίδευτα, χωρίς εξοπλισμό, υποχρεωμένα να κινούνται με δικά τους οχήματα και να επικοινωνούν με δικά τους τηλέφωνα; Αν υπάρχει, πάμε πάσο...

Ανάμεσα στα πολλά που είπε ο Βύρων Πολύδωρας στους «αστυνόμους της Οικολογίας» συμπεριλαμβάνεται και η επεξήγηση ενός συμβόλου: «Θα προσέξετε το περιβάλλον, την υδρονομία. Γι' αυτό έχουμε και το πλατανόφυλλο για έμβλημά μας. Γιατί είναι υδρόφιλο και υπονοεί το μεγάλο καθήκον της υδρονομίας, που θα πρέπει να μας ενδιαφέρει για να μη γίνεται κατάχρηση στο αρδευτικό νερό και να προστατεύουμε το νερό της ύδρευσης...».

Πολύ δροσιστικά όλα αυτά, αλλά για κάποιο λόγο παραπέμπουν στη γνωστή έκφραση «μια τρύπα στο νερό» (αρδευτικό ή ύδρευσης). Ο λόγος: όπως υπενθυμίζει η δραματική μόλυνση των υδάτων του Ασωπού, που συζητήθηκε κατά κόρον προσφάτως, τα χειρότερα προβλήματα δεν απορρέουν από την αδυναμία των Αρχών να διαπιστώσουν εγκαίρως μεμονωμένες παραβάσεις. Απορρέουν από την απροθυμία τους να καταστείλουν εγκλήματα διαρκείας! Το νερό –ειδικά το καθαρό– μπορεί να μην αφθονεί, περίσσεψαν όμως τα κροκοδείλια δάκρυα που κύλησαν στα μάγουλα κάμποσων αρμοδίων όταν ανακαλύφθηκε καρκινογόνο χρώμιο στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής Οινοφύτων. Τόοοοσα ήταν τα δάκρυα, ώστε «έπνιξαν» τη συλλογική μνήμη: πέρυσι τα υπουργεία Ανάπτυξης και ΠΕΧΩΔΕ θεσμοθέτησαν το «δικαίωμα» 300 νέων βιομηχανιών –επιπλέον της δράσης των παλιότερων– να διοχετεύουν τα απόβλητά τους στον Ασωπό. Τόσο καλά...
Με τέτοιο «αναπτυξιακό πρότυπο» να πρυτανεύει στις επιλογές και την πολιτική βούληση των εκάστοτε κυβερνώντων (ο Ασωπός μολύνεται ανελέητα και με τον νόμο από το 1969!), τι ακριβώς θα προσφέρει η Οικολογική Αστυνομία του πλατανόφυλλου; Προφανώς ένα επικοινωνιακό «φύλλο συκής». Χαιρέτα μου τον πλάτανο με τα πλατανόφυλλα, δηλαδή. Τώρα που (απο)χαιρετάς και την Πεντέλη...