Επιλογές που εξάπτουν τη φαντασία, αλλά...(Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ποιος ποδοσφαιριστής που ήρθε από την Αργεντινή πριν από τον Εκι Γκονζάλες έκανε μεγάλη καριέρα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Γκονζάλες, που έχασε μια ολόκληρη χρονιά πέρυσι εξαιτίας τραυματισμών, έχει πείσει για την εν δυνάμει αξία του και αρέσει και για το πάθος του. Μπορεί να μην είναι δύο Ριβάλντο, όπως είχε πει ο Αργύρης Μήτσου, αλλά είναι σίγουρα ένας καλός και χρήσιμος παίκτης. Δεν μπορώ να το πω αυτό για πολλούς άλλους συμπατριώτες του που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ποιος ποδοσφαιριστής που ήρθε από την Αργεντινή πριν από τον Εκι Γκονζάλες έκανε μεγάλη καριέρα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Γκονζάλες, που έχασε μια ολόκληρη χρονιά πέρυσι εξαιτίας τραυματισμών, έχει πείσει για την εν δυνάμει αξία του και αρέσει και για το πάθος του. Μπορεί να μην είναι δύο Ριβάλντο, όπως είχε πει ο Αργύρης Μήτσου, αλλά είναι σίγουρα ένας καλός και χρήσιμος παίκτης. Δεν μπορώ να το πω αυτό για πολλούς άλλους συμπατριώτες του που είδαμε τα τελευταία χρόνια.


Ο Πίνο στον Πανιώνιο είχε καλές και κακές στιγμές, αλλά έμεινε μόνο ένα χρόνο και δεν μπορεί να κριθεί. Ο Νάβας ξεκίνησε εντυπωσιακά στην ΑΕΚ, έπαιξε πολύ καλά ένα εξάμηνο, μετά τραυματίστηκε, μπερδεύτηκε, χάθηκε. Οι ευκαιρίες που πήρε στις επιστροφές του στον Αρη (κυρίως) και στον Πανιώνιο (λιγότερο) ήταν ελάχιστες: τα πόδια του δεν τον κρατούσαν. Μαζί με τον Νάβας είχε έρθει κι ο Ρουίς που έκανε πολλές ντρίμπλες στα φιλικά και τίποτα περισσότερο. Επίσης εκείνο το διάστημα που η ΑΕΚ είχε ανοίξει την πόρτα της αγοράς της Αργεντινής διάπλατα ήρθαν και ο Φερνάντο Ρέι, ο Λούκας Καντέρο (που με τον Πανούτσο τον είχαμε κάνει μονάδα μέτρησης για το πόσο μπάλα ξέρει ένας παίκτης, υπονοώντας ότι γνώριζε το μίνιμουμ για να κάνει καριέρα στην Ελλάδα), ο Μεντίνα και λίγο αργότερα, επί Μάκη Ψωμιάδη, ο ταλαντούχος Πριέτο, που όμως δεν τον είδαμε ποτέ να αγωνίζεται, όπως άλλωστε και τους προηγούμενους.

«Ενωση»
Ποιοι άλλοι ήρθαν τα τελευταία χρόνια από την Αργεντινή; Ο Μάρτιν Παουτάσο είχε κλείσει αρχικά στον Πανιώνιο πριν τον αρπάξει για το χατίρι της «Ενωσης» ο Ιλια Ιβιτς –ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί. Ο Εστεμπάν Χερέρα στον Ηρακλή έχει πετύχει μερικά όμορφα γκολ δείχνοντας ότι κάποτε είχε δυνατότητες– δεν ξέρω τι συνέβη στο μεταξύ. Ο Ρίβας που ήρθε στον «Γηραιό» πέρυσι για να αντικαταστήσει τον Παναγιώτη Λαγό είναι πολύ νέος, αδύνατος, σχεδόν ασχημάτιστος. Ξέρει μπάλα, αλλά δεν μπορείς να βασιστείς πάνω του. Ο Φερνάντο Γκαλέτο ήταν πολύ καλό παιδί, αξιοπρεπής άνθρωπος, αλλά αργός. Ο Ντάριο Φερνάντεζ στον Πανιώνιο έχει δείξει ότι έχει σπουδαία τεχνική κατάρτιση, αλλά τραυματίστηκε πάνω στο καλύτερο. Ο Ρομέρο στον ΠΑΟ μοιάζει στον κόσμο του: είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο –η κλασική περίπτωση ποδοσφαιριστή που με τις μεταπτώσεις της απόδοσής του μπορεί να τρελάνει τον προπονητή του. Να μην ξεχάσω τον Ρομπέρτο Νάνι, που έφαγε στο Μικρολίμανο με τον Γιώργο Λούβαρη, και τον Φιγκερόα που προτίμησε τελικά την Μπέρμιγχαμ από τον Ολυμπιακό χωρίς πάντως να κάνει καριέρα. Αυτοί οι δύο δεν ήρθαν. Από τους υπόλοιπους που ήρθαν μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως κανένας από τη φουρνιά των Αργεντινών που ήρθε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Χουάν Ραμόν Ρότσα ή τον Χοσέ Μπορέλι. Ούτε καν ο Εκι Γκονζάλες.

Αγορά
Κι όμως εφέτος όλοι στην Ελλάδα κοιτάνε την αγορά της Αργεντινής. Γιατί; Για δύο λόγους. Ο ένας είναι γιατί πιστεύουν ότι αν δώσεις τα χρήματα που στοίχισε ο Εκι, μπορεί να βρεις καλούς παίκτες που να έχουν διάθεση να έρθουν στην Ελλάδα και δεύτερον γιατί πιστεύουν ότι αυτοί οι ποδοσφαιριστές μπορεί να έχουν και μεταπωλητική αξία. Μην ξεχνάτε ότι λίγους μήνες πριν φύγει από την ΑΕΚ ο Ιβιτς με δική του πρωτοβουλία είχε κάνει μια αναπροσαρμογή στο συμβόλαιο που είχε με την ΑΕΚ, συμφωνώντας να παίρνει μικρότερο μισθό, αλλά να έχει ποσοστό σε περίπτωση πώλησης στο εξωτερικό ποδοσφαιριστών που ο ίδιος έφερε. Ηταν ο καιρός που η ΑΕΚ ενδιαφερόταν για τον Νούνιες και τον Μονταΐνι. Είναι προφανές ότι ο Ιβιτς είναι πολύ σίγουρος για την αξία τους.
Επιλογές
Είναι αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές που θα κάνουν τη διαφορά; Δεν το ξέρω. Αυτό που στην προκειμένη περίπτωση είναι κατανοητό είναι η επιμονή του Ιβιτς να τους φέρει στην Ελλάδα: με τις επιλογές αυτές ο Ιβιτς δικαιολογεί τον τίτλο του τεχνικού διευθυντή, δηλαδή του ειδικού ο οποίος θα βρει ποδοσφαιριστές που ο πρόεδρος ή και ο προπονητής της ομάδας δεν γνωρίζουν. Η φιλοδοξία του ανθρώπου είναι θεμιτή και καλά κάνει –αν όμως τους πάρει, μετά πρέπει να ποντάρει και σε κάποια σταθερά χαρτιά γιατί ποτέ όλα τα στοιχήματα δεν κερδήθηκαν.

Προσδοκίες
Ωραίοι είναι οι Αργεντινοί. Εξάπτουν τη φαντασία, καλύπτουν τις καλοκαιρινές προσδοκίες, δημιουργούν ενδιαφέρον στον κόσμο που θέλει να βλέπει και ταλαντούχους άγνωστους. Ομως οι καλές μεταγραφές του Ολυμπιακού αυτά τα χρόνια (όπως και τον περισσότερων ομάδων) ήταν οι γνωστοί και δοκιμασμένοι παίκτες που ήρθαν στην Ελλάδα από ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ο Ζιοβάνι, ο «Ρίμπο», ο Ζε Ελίας, ο Καρεμπέ, ο Ζέτερμπεργκ δεν ήταν στοιχήματα, αλλά ακριβοί, φτασμένοι και έτοιμοι παίκτες. Ο κόσμος του Ολυμπιακού γουστάρει και τους Αλβες και τους Μπόρχα και χάρηκε που κάποτε αποκτήθηκε ο Μπερμούδες, ο αρχηγός της Μπόκα Τζούνιορς. Ομως ξέρει ότι την τεχνική υπεροχή της ομάδας την εγγυούνταν τα τελευταία χρόνια οι φτασμένοι παίκτες που είχαν πείρα από ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και φέτος ειδικά, που ο Ριβάλντο έφυγε, περιμένει και τέτοιους…