Η γνώση και η ευτυχία του Ζέλικο (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς πρέπει να είναι ο καλύτερος προπονητής που έχει δουλέψει στην Ελλάδα σε όλα τα ομαδικά σπορ. Οχι γιατί κατάφερε να κερδίσει στο πέμπτο ματς τον τίτλο από τον αξιόμαχο Ολυμπιακό του Πίνι Γκέρσον, αλλά γιατί έχει καταφέρει, χρόνια τώρα, κάτι πολύ δύσκολο: να ανταγωνίζεται και να ξεπερνά τον εαυτό του. Κάποτε ένας φίλος του μου είχε πει ότι ο μεγαλύτερος θρίαμβός του είναι ότι έκανε τον Γιάννη Ιωαννίδη βουλευτή! Δεν το πιστεύω: ο Ζέλικο έχει άλλα κολλήματα…

H πραγματική προσφορά του Ομπράντοβιτς στο ελληνικό μπάσκετ δεν είναι οι τίτλοι που κέρδισε με τον ΠΑΟ -αρκετοί από αυτούς ήταν πάρα πολύ εύκολοι για την κλάση του. Η προσφορά του Ζέλικο είναι ότι στα χέρια του μεγάλωσαν και άλλαξαν πάρα πολλοί από τους παίκτες στους οποίους βασίζεται η Εθνική ομάδα σήμερα. Με τον Ομπράντοβιτς έχουν δουλέψει σχεδόν όλοι: σε όλους ο Σέρβος κόουτς έδωσε πράγματα.

Παίκτες

Ο Παπαδόπουλος και ο Φώτσης, που δεν δουλεύουν μαζί του, δεν γνωρίζω αν τον συμπαθούν: μπορεί να έφυγαν από τον ΠΑΟ και εξαιτίας του. Δεν μπορούν όμως να αρνηθούν ότι δεν έμαθαν από αυτόν την αξία της σκληρής δουλειάς και δεν απέκτησαν νοοτροπία νικητή -δεν αποκλείω να μην άντεχαν την πίεση, όμως χάρη σε αυτή την πίεση ολοκληρώθηκαν ως παίκτες και έκαναν καριέρες. Σε άλλους η συνύπαρξη με τον Ομπράντοβιτς φαίνεται περισσότερο. Ο Χατζηβρέττας, πριν δουλέψει μαζί του, ήταν ένας τύπος που είχε το μυαλό του στο σκοράρισμα, σήμερα έμαθε να παίζει καταπληκτική άμυνα και να είναι απόλυτα ομαδικός. Ο Διαμαντίδης είναι το απόλυτο παράδειγμα ολοκληρωμένου παίκτη: και ηγέτης και αμυντικός και σκόρερ και παίκτης για ειδικές αποστολές -ένας αληθινός αριστούχος της σχολής Ομπράντοβιτς που ξέρει άψογο μπάσκετ. Ο Σπανούλης χάρη στη δουλειά που έκανε στον ΠΑΟ πήγε στο ΝΒA. Ο Τσαρτσαρής ανεβαίνει αλματωδώς και μπορεί σε δύο χρόνια να είναι ο πιο ολοκληρωμένος Ελληνας ψηλός. Ο Ομπράντοβιτς είναι ένας δάσκαλος συμπεριφορών: δεν αναφέρομαι στο μπάσκετ που ξέρει και διδάσκει, αλλά στην ικανότητα που έχει να πείθει, να διοικεί, να αλλάζει τους ανθρώπους. Δεν μιλάω για έναν προπονητή, αλλά για ένα μεγάλο γνώστη του ακατανόητου κουίζ που λέγεται άνθρωπος.

Άνθρωποι

Πιο πολύ και από μπάσκετ, ο Ζέλικο ξέρει από ανθρώπους. Η ιδέα να ποντάρει στον Παπανικολάου ως «δυάρι» στο πέμπτο ματς των πλέι οφ και στο χάρισμα του Φραγκίσκου Αλβέρτη όλον αυτόν τον τελευταίο μήνα δεν είναι κινήσεις προπονητικής μεγαλοφυΐας, που γεννήθηκαν στην ένταση της στιγμής, αλλά η κεφαλαιοποίηση ενός ολοκλήρου εγκεφαλικού σχεδίου που μπορεί να κάνει μόνο ένας γνώστης των μυστικών της ανθρώπινης ψυχολογίας. Στην περίπτωση του Αλβέρτη ο Ομπράντοβιτς διάλεξε τον γνώστη των καταστάσεων, αυτόν που δεν θα τον προδώσει τη στιγμή της κρίσης, γιατί έχει συνείδηση της αποστολής της ομάδας. Για τον Ντελκ τα ελληνικά πλέι οφ θα ήταν μια ακριβοπληρωμένη ρουτίνα, για τον Φραγκίσκο είναι πολύ σοβαρή κατάσταση. Η χρησιμοποίηση του Παπανικολάου, από την άλλη, είναι ένα πραγματικό εγκεφαλικό κόλπο και δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς μπάσκετ για να το καταλάβει: ο Ομπράντοβιτς πόνταρε στη δίψα που είχε ο παίκτης για να του αποδείξει ότι τον αδίκησε. Αλλος θα δίσταζε, ο Ομπράντοβιτς που ξέρει με ποιους ανθρώπους έχει να κάνει το τόλμησε χωρίς αμφιβολία.

Αναζήτηση

Πώς μπορεί και κάνει όλες αυτές τις διαβολιές; Είναι απλό: ο Ζέλικο έχει καταλάβει ότι, χρόνια τώρα, έχει μόνο έναν αντίπαλο στην Ελλάδα, τον εαυτό του. Ο Ομπράντοβιτς παίζει σκάκι με την τρέλα του, ψάχνει κίνητρα για να γίνει καλύτερος και το μόνο του αληθινό και δύσκολο πεδίο δράσης είναι η ομάδα του: επειδή για χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν υπήρχαν αντίπαλοι, ο Ζέλικο χρησιμοποιεί τον χρόνο για να μαθαίνει τους παίκτες του και να τεστάρει τις δικές του ικανότητες. Ενας άλλος θα έφευγε, ο Ομπράντοβιτς ξέρει ότι η γνώση του ανθρώπινου ψυχισμού δεν έχει τέλος και συνεχίζει την αναζήτησή του: υπάρχει αυτός και η ομάδα του, τίποτε άλλο. Ο Παναθηναϊκός του κερδίζει ή χάνει -οι άλλοι είναι μια λεπτομέρεια.

Σκοπός

Δεν ξέρω πόσες μανίες έχει ο Ομπράντοβιτς -αυτό που ξέρω είναι ότι δεν θα ήθελα να τον έχω ποτέ εχθρό μου. Οταν τον βλέπεις να διαμαρτύρεται στους παίκτες του γιατί δεν έκαναν κάτι σωστά ή όταν γυαλίζει το μάτι του, όταν επιτίθεται λεκτικά στους διαιτητές, νιώθεις ότι γι' αυτόν η αναζήτηση της τελειότητας είναι ο σκοπός και όχι η νίκη. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο καλύτερο θέλει τον Παναθηναϊκό ή πόσες φορές ακόμα θα τον φτιάξει και θα τον χαλάσει: αυτό που ξέρω είναι ότι ο τύπος, εκτονώνοντας όλη του την ενέργεια στο αντικείμενο της δουλειάς του, είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Ο Ομπράντοβιτς έχει βρει την απάντηση στο πιο είναι το μυστικό της ευτυχίας: ευτυχία είναι η κεφαλαιοποίηση της γνώσης, η δημιουργία...

Φουρνιά

Ο Ομπράντοβις ανήκει στη σπάνια φουρνιά των ανθρώπων που ξέρουν ακριβώς τι θέλουν. Μια φορά ήταν στον Ρέμο χαράματα. Στα πρώτα τραπέζια, γύρω στις 4:30 το πρωί, εμφανίστηκε η Δέσποινα Βανδή με την παρέα της. Ο Αντώνης τη σήκωσε να πουν ένα τραγούδι και για το κοινό η ανέλπιστη και απρόβλεπτη παρουσία της (όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις) ήταν ένα εξτραδάκι που έκανε τη βραδιά καλύτερη. Ο Ομπράντοβιτς, την ώρα που ο κόσμος χειροκροτούσε την τραγουδίστρια, σηκώθηκε επιδεικτικά και βγήκε από το μαγαζί λέγοντας ότι, αν ήθελε να ακούσει τη Βανδή, θα πήγαινε στο μαγαζί της. Εμεινε έξω όσο η τραγουδίστρια έμεινε στην πίστα και γύρισε όταν αυτή καληνύχτισε το κοινό. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ξέρει τι θέλει και αλίμονο σε όποιον δεν συμμερίζεται τα γούστα του...

Για το γήπεδο

Παρακολουθώ αυτές τις μέρες όσα λέγονται και γράφονται για το νέο γήπεδο του Πανιωνίου και, επειδή η Νέα Σμύρνη είναι και γειτονιά μου, θέλω απλώς να επισημάνω ότι ο ευκολότερος τρόπος για να ναυαγήσει το σχέδιο είναι να γίνει καβγάς ανάμεσα στον δήμο και τον Κωνσταντίνο Τσακίρη. Επειδή δεν θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο, έχω μερικές επισημάνσεις:

1) Το εμπορικό κέντρο, που το σχέδιο προβλέπει δίπλα από το γήπεδο, θα γίνει σε οικόπεδο που ο δήμος θα παραχωρήσει στον Ερασιτέχνη Πανιώνιο. Ως εκ τούτου, το να λέει κάποιος «τι ανακατεύεται ο Δήμος;» δεν μου φαίνεται πρέπον.
2) Οι εμπορικές χρήσεις που προβλέπει το σχέδιο που παρουσιάστηκε στον δήμο είναι 12.000 τετραγωνικά, δηλαδή οι διπλάσιες του Καραϊσκάκη, που έχει ως γήπεδο διπλάσια και πλέον χωρητικότητα! Είναι επίσης 5.000 τετραγωνικά μέτρα περισσότερες από αυτές που εγκρίθηκαν από τον Σουφλιά για το αθλητικό κέντρο της Λάρισας, το οποίο είναι εκτός πόλης! Για να έχει κάποιος εικόνα προβλέπεται ότι δίπλα από το γήπεδο και ακριβώς μπροστά από το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα πρέπει να χτιστεί ένα κτίριο εννέα φορές μεγαλύτερο από το δημαρχείο της Νέας Σμύρνης, χωρίς να υπάρχει στην ήδη φορτωμένη περιβαλλοντολογικά περιοχή κάποια καινούργια πρόσβαση!
3) Ο Δήμος δεν απέρριψε το σχέδιο, ούτε ζήτησε κάποιο καινούργιο. Ο Κουτελάκης δήλωσε στο SuperΣΠΟΡ FΜ και στο δημοτικό συμβούλιο ότι «η συζήτηση τώρα ξεκινά» -ποτέ δεν είπε ότι η συζήτηση έληξε.
4) Ο Ερασιτέχνης Πανιώνιος πρότεινε στον δήμο να συμμετάσχει ενεργά στο έργο. Η πρότασή του (για κάθε 5.000.000 ευρώ που θα βάλει ο δήμος να μειώνονται οι εμπορικές χρήσεις κατά 4.000 τετραγωνικά μέτρα) είναι λογική. Οι εμπορικές χρήσεις χρειάζονται για την αποπληρωμή του έργου. Αν τα χρήματα που θα κοστίσει θα είναι λιγότερα και οι εμπορικές χρήσεις μπορεί να είναι λιγότερες. Αν ο δήμος έχει χρήματα να βάλει, εύκολα μπορεί να συμφωνήσουν.
5) Δεν γνωρίζω αν ο δήμος ήταν ενήμερος για το έργο και άλλαξε «γραμμή». Αυτό που ξέρω είναι ότι το αρχικό σχέδιο κατασκευής του γηπέδου άλλαξε όταν μετά τη γεωτεχνική μελέτη βρέθηκε κάτω από το γήπεδο νερό. Δεν φταίει φυσικά γι' αυτό κανένας. Οταν όμως αλλάζει ένα σχέδιο, τα νέα δεδομένα απαιτούν λίγη σκέψη. Και αρκετή ειλικρίνεια.
6) Ο σκοπός δεν είναι να παρθεί μια απόφαση και μετά να τσακώνονται στο Συμβούλιο της Επικρατείας εξαιτίας των ενστάσεων. Τα βήματα όσων θέλουν να γίνει το έργο πρέπει να είναι αρκετά προσεχτικά.