«Άνεμος» Γκέρσον και του χρόνου (Νίκος Ζέρβας)

Περίεργα παιχνίδια που επιφυλάσσει η μοίρα… «Η ΚΑΕ Ολυμπιακός ανακοινώνει ότι προπονητής της ομάδας για τη σεζόν 2007-08 θα είναι ο Πίνι Γκέρσον», αναφέρει η πρώτη είδηση της επίσημης ιστοσελίδας των «ερυθρόλευκων» επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τις πληροφορίες των τελευταίων ημερών, που ανέφεραν ότι ο Ισραηλινός τεχνικός θα συνεχίσει και τη νέα περίοδο στον πάγκο των δευτεραθλητών Ελλάδος. Ο γραφών, ήταν από τους πρώτους που είχαν ασκήσει έντονη κριτική στις επιλογές του προπονητή κατά τη διάρκεια της σεζόν, αναγνωρίζοντας του το ελαφρυντικό ότι έχασε στην αρχή της σεζόν το βαρύ «πυροβολικό» του, τον Άρβιντας Ματσιγιάουσκας. Τώρα ομολογώ -το έχω ξαναγράψει- πως ελλείψει άλλης αξιόπιστης λύσης στην «αγορά» των προπονητών και με βάση την εικόνα που παρουσίασε ο Ολυμπιακός στα πλέι-οφ τού αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Από όποια μεριά και αν εξετάσει κανείς την παραπάνω φράση αντικατοπτρίζει κατά την ταπεινή μου άποψη την πραγματικότητα.

Οι…καπνοί από τα βεγγαλικά και τα κομφετί από την απονομή του πρωταθλήματος στον Παναθηναϊκό δεν έχουν καλά-καλά εξαφανιστεί από τον ορίζοντα και η ΚΑΕ Ολυμπιακός, δείχνει με αυτή την άμεση -και μεταξύ μας ειλημμένη εδώ και αρκετές μέρες- απόφαση πως δεν χάνει ημέρα από τον σχεδιασμό της επόμενης σεζόν. Η «όρεξη» των αδελφών Αγγελόπουλων έχει ανοίξει για τα καλά, καθώς αποδείχθηκε πως ο πράσινος αυτοκράτορας έχει τρωτά σημεία, που με καλύτερη οργάνωση, επαγγελματισμό, τύχη και βασικά συνοχή τη νέα περίοδο μπορεί και να χάσει τα σκήπτρα. Βαθμός δυσκολίας για να γίνει αυτό πραγματικότητα; Μέγιστος. Αλλά τι θα κατάφερνε ο Ολυμπιακός αν άλλαζε μετά την ήττα της Τετάρτης τον προπονητή και επτά-οκτώ παίκτες; Μια τρύπα στο νερό απαντάω εγώ. Ακόμη και αν αυτοί οι παίκτες ήταν παγκόσμιας κλάσης. Στον ομαδικό αθλητισμό έχει αποδειχθεί πως ένα από τα βασικά στοιχεία επιτυχίας είναι η χημεία. Ο Παναθηναϊκός είναι ένα από αυτά τα παραδείγματα. Ο κορμός όλων αυτών των χρόνων που πέραν από την αγωνιστική βελτίωση που παρουσιάζει χρόνο με τον χρόνο, «μπαρουτοκαπνίζεται» μέσα από τις επιτυχίες.

Σε ό,τι αφορά τον λόγο ύπαρξης αυτού του κειμένου που δεν είναι άλλος από τον Πίνι Γκέρσον, δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω ξανά τα λάθη που έκανε όλη τη σεζόν και πιθανότατα να κάνει και τη νέα. Αυτός είναι και δεν αλλάζει. Βελτιώνεται όμως όπως κάθε άνθρωπος. Αν λειτουργούσε πιο επαγγελματικά στη περίπτωση Σχορτσιανίτη και αν συγχωρούσε τον πολύ καλύτερο των επόμενων που ήρθαν Μουλαομέροβιτς θα είχε παρουσιάσει μια ομάδα 20% -30% καλύτερη. Κάποιοι παίκτες είναι αλήθεια πως δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα (Στακ και οι όχι σταθεροί Πεν και Άκερ) και είναι φυσικό πως και αυτός έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Με τα αν όμως…Παρόλα αυτά, θεωρώ πως σαν προσωπικότητα είναι ιδιάζουσα και το ελληνικό πρωτάθλημα είναι τυχερό που τον έχει. Στους τελικούς έδωσε μαθήματα συμπεριφοράς -ποιος θα ξεχάσει τη σκηνή με το κοντάρι της σημαίας;- ενώ δεν θέλησε σε καμία περίπτωση να κρύψει τις δεδομένες αδυναμίες της ομάδας του απέναντι στον ανώτερο Παναθηναϊκό πίσω από τα διαιτητικά λάθη. Το ρεσιτάλ συμπεριφοράς είχε άξιο συμπρωταγωνιστή τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και πραγματικά ποιος φίλος του μπάσκετ δεν θέλει να βλέπει και του χρόνου αυτές τις «μάχες» των δυο;

Το πηλίκο της τροπαιοθήκης για φέτος πάντως γράφει ένα μεγαλοπρεπές «μηδέν». Και αυτό στα αρνητικά συγκαταλέγεται. Αν όμως ο Ολυμπιακός ήταν βασικά λίγο πιο συγκεντρωμένος και τυχερός και δευτερευόντως οι διαιτητές τον είχαν αντιμετωπίσει 100% όπως του αρμόζει -ήταν πολλά χρόνια απών από το προσκήνιο και αυτό το πληρώνει ακόμη- ίσως αυτή τη στιγμή ο «Πίνχας» να πανηγύριζε το πρώτο του εν Ελλάδι πρωτάθλημα και όλοι όσοι τον κατηγόρησαν έντονα να έτρεχαν να…κρυφτούν. Αυτός σε αντίθεση με το ρεύμα των…διαμαρτυρόμενων και διαιτητολόγων, γνωρίζοντας πολύ καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι παραδέχθηκε την ανωτερότητα του αντιπάλου του και έδωσε ραντεβού για τη νέα περίοδο.

Το αν ο Ολυμπιακός θα βγει κερδισμένος από αυτή τη κίνησή του θα το δείξει η ιστορία, ή καλύτερα ο Ιούνιος του 2008. Εκ πρώτης όψεως η απόφαση αυτή κρίνεται ώριμη και με προοπτική να στηρίξεις έναν άνθρωπο που το παλμαρέ του μιλάει από μόνο του. Έχει μάθει την ομάδα και τις συνήθειές της, ξέρει πολύ καλύτερα που «πονάει» και τι χρειάζεται για να παρουσιαστεί καλύτερη τη νέα σεζόν οπότε…το πρόσημο είναι αρχικά θετικό. Λάβετε σοβαρά υπόψη ότι στην αγορά ελεύθεροι προπονητές ικανοί για πολύ μεγάλα πράγματα δεν υπάρχουν, οπότε οι Αγγελόπουλοι θα έπρεπε ή να πείσουν τον Μεσίνα να αφήσει την ΤΣΣΚΑ (αδύνατο), ή να παρακάμψουν τα εμπόδια της Εθνικής για να υπογράψουν τον Παναγιώτη Γιαννάκη (μελλοντικά πιο εφικτό) ή να…πισωγυρίσουν με τη περίπτωση Ίβκοβιτς. Σκαριόλο, Μπλατ και λοιπές δυνάμεις συγχωρήστε με αλλά δεν ξεπερνούν τον Γκέρσον. Οπότε και με βάση την εικόνα βελτίωσης της ομάδας στο τέλος και της δεδομένης ώθησης που θα υπάρχει η ΚΑΕ Ολυμπιακός έπραξε νομίζω το σωστό.

Χρόνος άπλετος υπάρχει για βελτιωτικές κινήσεις –δεν θα πρέπει η διαμόρφωση του ρόστερ να γίνει μόνο με βάση τις τελευταίες εμφανίσεις κάποιων παικτών- ενώ είναι σίγουρο πως το χέρι θα μπει πολύ βαθιά στη τσέπη και πάλι. Φυσικά ελπίδα όλων στο λιμάνι θα πρέπει να είναι να αποκατασταθούν πλήρως οι σχέσεις του Γκέρσον με τον Σοφοκλή και επί προσθέτως να μην υπάρξει κάποιο νεότερο πρόβλημα με άλλον παίκτη στο μέλλον. Όλα αυτά πάντως συναποτελούν ένα πολύ ενδιαφέρον παζλ του οποίου τα κομμάτια θα συνθεθούν μπροστά μας από τον Σεπτέμβριο και έπειτα. Ως τότε μπαίνουμε σε ρυθμούς της επίσημης αγαπημένης όλων των Ελλήνων. Εθνική Ελλάδος κύριοι…

*Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com