Χρειάζεται και λίγο χαλινάρι... (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Ροναλντίνιο πέτυχε τα πιο πολλά γκολ στη ζωή του, το ίδιο κι ο Μέσι. Ο Ετό επέστρεψε ορεξάτος κι ο Φρανκ Ράικαρντ μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ έμοιαζε πιο σοφός από ποτέ. Στη Βαρκελώνη έχασαν ένα πρωτάθλημα, δίνοντας όλοι τον καλύτερο εαυτό τους! Απίστευτο ακούγεται, αλλά κάπως έτσι έγινε...

Tο χθεσινό κομμάτι για το πώς κέρδισε η Ρεάλ Μαδρίτης το ισπανικό πρωτάθλημα θα ήταν ημιτελές χωρίς το σημερινό, ο τίτλος του οποίου θα μπορούσε να είναι: «Πώς έχασε αυτό το πρωτάθλημα η Μπαρτσελόνα».

Καθοριστικές

Αν οι μεταμορφώσεις της «Βασίλισσας» υπήρξαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς θεαματικές, οι μεταπτώσεις της Μπαρτσελόνα υπήρξαν καθοριστικές. Η Μπαρτσελόνα έχασε το πρωτάθλημα, έχοντας την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, έχοντας τις λιγότερες ήττες (μόλις 6) κι έχοντας δει τον πιο καθοριστικό της παίκτη, τον Ροναλντίνιο, να σημειώνει τα περισσότερα γκολ με τη φανέλα της σε ένα πρωτάθλημα. Ο «Ρόνι» πέτυχε φέτος 21 γκολ, όταν πέρυσι είχε σημειώσει 17. Μόνο που τα περσινά ήταν περισσότερα από αυτά που η ομάδα χρειαζόταν και τα φετινά λιγότερα από αυτά που ήταν τελικά απαραίτητα.

Γιούβε

Στην Ισπανία λένε ότι η Μπάρτσα έχασε το πρωτάθλημα, γιατί διάλεξε το περασμένο καλοκαίρι τους λάθος Γιουβεντίνους. Η Ρεάλ Μαδρίτης πήρε δύο... σκυλιά του πολέμου: τον Εμερσον, που για το κυνηγητό που κάνει στη μεσαία γραμμή οι συμπαίκτες του τον αποκαλούν «πούμα» και τον Φάμπιο Καναβάρο, που στο καρδιογράφημά του δεν εμφανίζονται γραμμούλες αλλά... κύπελλα και τίτλοι. Η Μπάρτσα, αντίθετα, πόνταρε στον Λιλιάμ Τουράμ, που πήγε στη Βαρκελώνη ξεζουμισμένος, και στον Λούκα Ζαμπρότα που είναι η κλασική περίπτωση Ιταλού που δύσκολα αποδίδει αυτό που μπορεί, όταν η μαμά του δεν του μαγειρεύει μπουκατίνι αλ αματρισιάνα. Η εξήγηση είναι ενδιαφέρουσα, αλλά δεν με πείθει.

Επίθεση

Η Μπαρτσελόνα δεν έχασε το πρωτάθλημα από την άμυνά της, όσο κι αν στην καθοριστική και μοιραία, όπως αποδείχτηκε, ισοπαλία με την Εσπανιόλ στο Καμπ Νου, αυτή κυρίως την πρόδωσε. Η Μπάρτσα έχασε τον τίτλο από την επίθεσή της κι ας ήταν αυτή η καλύτερη στη λίγκα και ίσως στην Ευρώπη. Η πρώην πρωταθλήτρια έφερε δέκα ισοπαλίες εκ των οποίων μόνο η μία ήταν «λευκή» – μη σας παρασύρει όμως αυτή η λεπτομέρεια και βγάλετε λάθος συμπεράσματα: στην πραγματικότητα, στις πιο πολλές από αυτές τις ισοπαλίες η Μπάρτσα πλήρωνε την επιθετική της στειρότητα ή, για να είμαι πιο σαφής, το υπερβολικά ατομικό παιχνίδι των επιθετικών της. Ο Ροναλντίνιο με 21 γκολ κι ο Μέσι με 14 έκαναν ατομικό ρεκόρ σκοραρίσματος σε μια χρονιά, ο Ετό σκόραρε 11 φορές στα μόλις 19 ματς, που εξαιτίας του τραυματισμού πρόλαβε να παίξει, ο νεοφερμένος Γκούντγιονσον πέτυχε 5 γκολ στα 12 ματς που αγωνίστηκε βασικός και η Μπαρτσελόνα βρήκε γκολ κι από τον Σαβιόλα (5) κι από τον Ινιέστα (6) –κι όμως επιθετικά δεν λειτούργησε όσο καλά λειτούργησε πρόπερσι, όταν βγήκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Λάρσον

Η απάντηση στο «γιατί», δεν έχει να κάνει με τους παρόντες, δηλαδή με τους παίκτες που υπήρχαν φέτος στην επίθεση της Μπαρτσελόνα και τον προπονητή τους, αλλά με τους απόντες: από την Μπαρτσελόνα έλειψε πολύ ο σπουδαίος πασέρ που λέγεται Χένρικ Λάρσον (κι ο οποίος έβγαλε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πρωταθλήτρια) κι ο μεγάλος σοφός που λέγεται Τεν Χεν Κάτε. Ο Σουηδός ακόμα και στα 36 είναι ένας από τους καλύτερους στον κόσμο για να παίζει στην κορυφή της επίθεσης οποιασδήποτε ομάδας παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Για τις άμυνες των ομάδων που περιμένουν, ο Λάρσον είναι ένας κακός μπελάς εφόσον εκτελεί, πασάρει, αλλά κυρίως ανοίγει χώρους με την αδιάκοπη κίνησή του: θυμηθείτε τη δράση του στον περσινό τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Η απουσία του υπήρξε τόσο καθοριστική όσο και η απουσία του Χεν Κάτε που είχε, μέχρι να μετακομίσει στο Αμστερνταμ, την ευθύνη του σχηματικού επιθετικού παιχνιδιού της Μπάρτσα. Ο πρώην βοηθός του Αμστερνταμ τακτοποιούσε τους επιθετικούς, διάβαζε τις αδυναμίες του αντιπάλου, απαιτούσε να μπαίνει το ταλέντο των σταρ στην υπηρεσία κάποιου σχεδίου. Απόντος του Χεν Κάτε, ο Ράικαρντ μπόλιασε την Μπάρτσα με ακόμα περισσότερο ταλέντο, μόνο που αυτό δεν είναι πάντα λύση.

Χεν Κάτε

Με τον Χεν Κάτε η περσινή πρωταθλήτρια Ευρώπης πήρε πολλά από τον Ζιουλί και τον Ντέκο που κατεύθυναν και οργάνωναν. Φέτος και οι δύο αυτοί έκαναν μέτριες χρονιές, μοιάζοντας με διευθυντές ορχήστρας που η μπάντα δεν τους ακούει. Οι αυτοσχεδιασμοί του Μέσι, του Ροναλντίνιο, του Ετό, του Σαβιόλα ήταν σε πολλές περιπτώσεις θεαματικότατοι, όμως εκεί που χρειαζόταν οργάνωση, σχέδιο και μυαλό, η Μπάρτσα φρέναρε. Στο ποδόσφαιρο μπορείς να οργανώσεις καλύτερα ένα επιθετικό παιχνίδι ή να βάλεις χαλινάρια στο ταλέντο των επιθετικών και να κερδίσεις σε ουσία, χάνοντας σε θεαματικότητα. Δεν μπορείς όμως να ελπίζεις σε καλύτερα αποτελέσματα, όταν αποδομήσεις ένα οργανωμένο παιχνίδι: το παιχνίδι της πρωταθλήτριας Ευρώπης, Μπαρτσελόνα, ήταν οργανωμένο, το φετινό όχι, κι ας σκόραραν ο Ροναλντίνιο κι ο Μέσι πιο πολύ.

Χαλινάρι

Την προηγούμενη σεζόν η Μπαρτσελόνα κέρδισε το πρωτάθλημα ξεκινώντας με 4 ισοπαλίες και μια ήττα στα επτά πρώτα ματς! Το κέρδισε, γιατί μετά το καταστρεπτικό της ξεκίνημα, διόρθωσε το παιχνίδι της, πάτησε καλύτερα το γήπεδο, κάλυψε ορθότερα τον χώρο κι έκανε ένα συναρπαστικό σερί 19 νικών σε Ισπανία και Ευρώπη που την απογείωσε. Φέτος έχασε το πρωτάθλημα, όταν μετά την επιστροφή του Ετό το χαλινάρι του κόουτς καταργήθηκε οριστικά. Κακό πράγμα το χαλινάρι, αλλά δίνει πρωταθλήματα…

Μια ήττα

Mου γράφει με επιστολή στο karpetshow @yahoo.gr ο φίλος Νίκος Πετρής από τον Κολωνό: «Ελπίζω να μην έγινε το παραμικρό επεισόδιο στο χθεσινό ματς του μπάσκετ ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Αν, ωστόσο, το ματς κύλησε, χωρίς να συμβεί το παραμικρό, το γεγονός ότι το 50% του γηπέδου θα παραμείνει με απόφαση της αστυνομίας υποχρεωτικά άδειο, αποδεικνύει ότι παρά τα γεγονότα της Λαυρίου τίποτα δεν άλλαξε. Ολοι παραμένουν αιχμάλωτοι 300 – 400 αληταράδων που πάνε στο γήπεδο με αποκλειστικό σκοπό να κάνουν επεισόδια με την κάλυψη των ομάδων. Η διοργάνωση του τελικού είναι μια ήττα όλων. Αλήθεια, θα φωνάξει κανένας τον κύριο Γιαννακόπουλο και τον κύριο Αγγελόπουλο να εξηγήσουν με ποια κριτήρια διέθεσαν τα εισιτήρια ή πάλι θα λέμε ότι μειώθηκαν τα κρούσματα βίας χάρη στην πρόβλεψη της αστυνομίας; Από την άλλη, τι να σου κάνει και η αστυνομία, όταν απουσιάζει εντελώς η θέληση. Διαβάζω ότι τις τελευταίες μέρες ο πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας, κ. Γιάννης Βαρδινογιάννης, ξεκίνησε τα ραντεβού του με τους υπευθύνους για να γιατρευτούν οι αρρώστιες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αν θυμάμαι καλά το πρόσφατο γκάλοπ της Σούπερ Λίγκας, είχε αναδείξει ως πρώτο πρόβλημα τη βία στα γήπεδα. Κι όμως, οι πρώτες προτεραιότητες του Τζίγκερ ήταν να δει τον Γκαγκάτση και τον Κωστάκο που ανάθεμα κι αν έχουν κάποια σχέση με το κυρίως πρόβλημα! Τι να του πει δηλαδή ο Γκαγκάτσης του Τζίγκερ για τη βία; Πώς να την αντιμετωπίσει; Με ποιο κύρος; Με το κύρος του διοργανωτή του αγώνα Ελλάδας – Τουρκία; Για να μην τον κατηγορούμε και άδικα τον άνθρωπο, ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα σοβαρό. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, άλλωστε, δεν πήγε να τον βρει γι' αυτό που ο κόσμος θεωρεί σημαντικό, αλλά για να συζητήσει μαζί του για κάτι που ο ίδιος θεωρεί σημαντικό, δηλαδή τη διαιτησία: τα συγχαρητήριά μου, για το συγκεκριμένο βρήκε τον καλύτερο συνομιλητή! Εγώ θα περίμενα οι προτεραιότητες της Σούπερ Λίγκας να είναι οι κάμερες, το ονομαστικό εισιτήριο, το σχέδιο ασφαλείας των γηπέδων, η ορθότερη διακίνηση των εισιτηρίων, με σκοπό την εξυπηρέτηση και τη δημιουργία ενός άλλου κοινού. Αλλά εγώ ένας απλός φίλαθλος είμαι -οι σοφοί είναι άλλοι, αυτοί που χαίρονται γιατί το σημαντικότερο ματς του ελληνικού πρωταθλήματος μπάσκετ γίνεται μπροστά σε άδεια καρεκλάκια».