Πραίτορες και «μονομάχοι» στην Ομόνοια... (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Πραίτορες δεν είπε ότι θέλει τους αστυνομικούς ο Βύρων Πολύδωρας; Γιατί, δηλαδή, να μην εμπνέονται από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όπως ο σημερινός πολιτικός τους προϊστάμενος; Το να βασανίζεις συνιστά ανανδρία και σαδισμό. Οταν αναγκάζεις τα θύματά σου να βασανίζουν το ένα το άλλο, προς δική σου τέρψη, τι (χειρότερο) είσαι; Διπλά άνανδρος και διπλά σαδιστής; Μπα, όχι -μη λέτε τέτοια πράγματα…

Σε αυτή την περίπτωση, απλώς αναβιώνεις την εποχή των σκλάβων-μονομάχων. Αντί ρωμαϊκής αρένας, το Αστυνομικό Τμήμα Ομόνοιας. Σε τελική ανάλυση δεν θανατώνονται, δα, οι κρατούμενοι, απλώς εξαναγκάζονται να χτυπούν αλλήλους. Ποιος ξέρει, οι ένστολοι τραμπούκοι που «μεγαλούργησαν» στο συγκεκριμένο περιστατικό ίσως ένιωθαν αναβαθμισμένοι: από πραίτορες, Καίσαρες. High καταστάσεις…

Στη διακριτική ευχέρεια κάθε ενδιαφερόμενου είναι να πληροφορηθεί, αν δεν το γνωρίζει ήδη, το εξής: από τη ρωμαϊκή εποχή έως σήμερα, ποιων καθεστώτων οι μηχανισμοί και οι στρατοί συνήθιζαν να επαυξάνουν τον εξευτελισμό και την οδύνη των θυμάτων, εξαναγκάζοντάς τα να στραφούν εναντίον των ομοίων τους, των δικών τους; Εάν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης είναι στην Ιστορία τόσο καλός όσο και στα Λατινικά, ξέρει την απάντηση…

Κι η απάντηση στο ερώτημα «τις πταίει»; Αυτή διαχέεται σε πολλά σημεία. Αναζητήστε την κάτω από στοίβες χαρτιών, πορίσματα Ενορκων Διοικητικών Εξετάσεων που σχεδόν ποτέ -εδώ κι... αναρίθμητα χρόνια- δεν εντοπίζουν κάτι μεμπτό. Οι καταγγέλλοντες «κηρύσσονται» πανεύκολα μυθομανείς, εκτός αν κατά τύχη βιντεοσκοπεί κάποιος, οπότε μένουμε και εμείς άναυδοι: «Ρε παιδιά, δεν τον έλιωσε στο ξύλο η ζαρντινιέρα τον Κύπριο φοιτητή. Απίστευτο, ε; Οχι, ρε παιδιά, δεν κάνω πλάκα. Αθώα ήταν η ζαρντινιέρα».

Φθάσαμε στο σημείο να κινδυνεύουν οι βασανιστές περισσότερο από τη δική τους διεστραμμένη κομπορρημοσύνη, που τους ωθεί να διοχετεύουν στο Διαδίκτυο τις σκηνές των «ανδραγαθημάτων» τους, παρά από οποιαδήποτε άλλη διαδικασία ελέγχου!

Αναζητήστε, ακόμη, την απάντηση στο ερώτημα «τις πταίει»: στις αρκετές δικαστικές ετυμηγορίες, σύμφωνα με τις οποίες «όργανα της τάξης» αναίτια αφαίρεσαν ζωές, αλλά ως «τιμωρία» ήρκεσαν… πρόστιμα δέκα ή δέκα πέντε χιλιάδων δρχ.! Στις εξωφρενικές μειώσεις ποινών, σε ανάλογες περιπτώσεις ανθρωποκτονιών, στα εφετεία.

Αναζητήστε τη στη διάδοση του άτυπου, ανατριχιαστικού θεωρήματος ότι για να έχει η Αστυνομία «ηθικόν ακμαιότατον», όταν καλείται να αντιμετωπίσει το έγκλημα, επιβάλλεται η απόλυτη ελευθερία κινήσεων σε όσους «νταήδες» και «αδάμαντες» κατοικοεδρεύουν στις τάξεις της. Οπλα που «εκπυρσοκροτούν τυχαία», βασανισμοί και ξυλοδαρμοί. Ως προπόνηση…

Αναζητήστε τη στα εκάστοτε κυβερνητικά στελέχη που μονότονα χαρακτηρίζουν «μεμονωμένο» κάθε κρούσμα τύπου Τμήματος Ομόνοιας. Πόσα «μεμονωμένα» χρειάζονται για να αναγνωριστούν ως στοιχεία ενός ζοφερού φαινομένου; Αλλά ξεχάσαμε… Αναρίθμητες «ΕΔΕ» πιστοποιούν πως όλα είναι εντάξει…