Ο Ολυμπιακός δήλωσε παρών! Κι ας είναι απών ο «Σόφο»... (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Εάν κάποιος, πριν από ένα μήνα, διατύπωνε την πρόβλεψη ότι σε αυτή τη σειρά των τελικών ο Ολυμπιακός θα βρισκόταν στο 2-2, με τη συνδρομή του Σχορτσιανίτη να κυμαίνεται -σε αδρές γραμμές- κάπου ανάμεσα στο «ανεπαρκές» και το «μηδαμινό», ελάχιστοι θα θεωρούσαν ότι σοβαρολογεί. Να, όμως, που έτσι έχουν τα πράγματα...

Ο χθεσινός αγώνας επιβεβαίωσε τις δύο διαπιστώσεις που είχαμε κάνει αμέσως μετά την αναμέτρηση του ΟΑΚΑ, την περασμένη Τετάρτη. Πρώτη: ο Ολυμπιακός βελτιώνεται σε βάθος χρόνου, σταθερά. Δεύτερη: ο Παναθηναϊκός δεν έχει απωλέσει, ασφαλώς, την ιδιότητα της πληρέστερης ομάδας, όμως τούτη την περίοδο ο «αιώνιος» αντίπαλός του βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση.

Αυτό ακριβώς το «ερυθρόλευκο» συν καλείται να εξισορροπήσει -και να υπερκεράσει- η δύναμη της έδρας την προσεχή Τετάρτη. Για να το πετύχει όμως (η δύναμη της έδρας) αυτό, θα πρέπει να «βρει βοήθειες» από την επιβεβλημένη ενεργοποίηση δύο άλλων σημαντικότερων παραγόντων: την τεράστια εμπειρία, αλλά και τα αποθέματα «στόφας» και προσωπικότητας των «πρασίνων». Μόνο που τα αποθέματα δεν χρησιμεύουν εάν μένουν «αποθηκευμένα» εκτός του τερέν. Ο Ολυμπιακός αποδείχθηκε πολύ αξιόμαχος αντίπαλος για να έχει ο Παναθηναϊκός την πολυτέλεια να κερδίζει, περίπου έτσι όπως το έκανε στο πρώτο παιχνίδι της σειράς των τελικών: όμορφα, απλά, με σημαντικό μέρος των αρετών του να τελεί εν υπνώσει...

Εάν ο αγώνας κρινόταν «στον πόντο», δεν αποκλείεται στο τέλος να το έκανε πάλι το θαύμα του ο Διαμαντίδης. Δεν μπορεί, όμως, να είναι κάθε ημέρα του... Αγίου Δημητρίου. Ο σούπερ σταρ των «πρασίνων» στο πρώτο μέρος ήταν, όντως, ηγετική μορφή: επιτυχείς πρωτοβουλίες, δύσκολα και αποτελεσματικά τελειώματα προσπαθειών, ιδανικό μοίρασμα παιχνιδιού στους συμπαίκτες του. Η κόπωση του Διαμαντίδη σε συνάρτηση με την κακή βραδιά του Μπατίστ και την κατακόρυφη άνοδο των αμυντικών επιδόσεων του Ολυμπιακού (στην επανάληψη), έβαψαν «ερυθρόλευκη» την έκβαση της αναμέτρησης. Με σχετική ευκολία, μάλιστα.

Ηδη αναφερθήκαμε σε μία πολύ σημαντική παράμετρο της αγωνιστικής βελτίωσης του Ολυμπιακού: την άμυνα! Πριν από μερικούς μήνες, όταν οι «ερυθρόλευκοι» νικούσαν στην Πολωνία την Πρόκομ στηριγμένοι σε καλή άμυνα, το... συμβάν θεωρήθηκε περισσότερο ασυνήθιστο και από την πτώση ενός μετεωρίτη. Ορισμός της «απίστευτης είδησης»! Από τότε παρήλθε πολύς χρόνος, αλλά τα πράγματα λίγο διαφοροποιήθηκαν. Το ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν κάνει... τάμα να παραμελούν την άμυνα, ότι δεν ήταν «θέμα αρχής» για αυτούς η σχεδόν επιδεικτική αγνόησή της, το διαπιστώσαμε στις αναμετρήσεις με τον Αρη. Στα τελευταία παιχνίδια ανάμεσα στους «αιωνίους» επιβεβαιώθηκε αυτή η πρόοδος των «ερυθρολεύκων».

Με την άμυνα να παρέχει την αναγκαία σιγουριά, όλα τα άλλα θεωρούνται λίγο-πολύ κεκτημένα στο παιχνίδι του Ολυμπιακού: ο Βασιλόπουλος θα βοηθήσει καθοριστικά σε αρκετούς τομείς. Ο Μασιγιάουσκας, ακόμα κι αν «χάσει την επαφή με το καλάθι», θα βρει τρόπους να πασάρει σωστά -την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο σημείο. Τα 2/3 της «αμερικανικής παροικίας» -χθες ήταν σαν να έλειπε ο Ακερ- επαρκούν για να προσφέρουν τις αναγκαίες εξάρσεις. Χάρη (και) σε αυτές τις εξάρσεις ο Ολυμπιακός απέτρεψε το «χτίσιμο» μιας «πράσινης» διαφοράς στο δεύτερο δεκάλεπτο. Χάρη σε αυτές διήνυσε ένα ήρεμο και μάλλον σίγουρο τελευταίο δεκάλεπτο. Τότε ήταν που παρακολουθήσαμε το καλάθι του αγώνα, από τον Ντόμερκαντ...

Αντί επιλόγου: οι πρώτες στιγμές του Σχορτσιανίτη στον αγώνα επιφύλαξαν ένα εύκολο καλάθι και τρεις άστοχες προσπάθειες, οι δύο από ιδανική θέση. Τίποτε από αυτά, όμως, δεν μαρτυρά όσα έδειξε η εικόνα του «Σόφο» στον πάγκο, όταν τον απέσυρε ο Γκέρσον: αγωνίστηκε ελάχιστα κι όμως οι μορφασμοί και το λαχάνιασμά του σου έδιναν την εντύπωση πως είχε «βγάλει» ολόκληρο παιχνίδι... Η κατάσταση του «Σόφο» και η συνακόλουθη (ουσιαστική) απουσία του δεν αφαιρούν, μόνο, «ερυθρόλευκη» δύναμη από τη ρακέτα. Επιπροσθέτως, επιτρέπουν στον αντίπαλο να μαρκάρει καλύτερα στην περιφέρεια. Εχω την πεποίθηση ότι ο Μασιγιάουσκας θα το επιβεβαίωνε...