Το μπάσκετ ζει τη δεύτερη μεγάλη ευκαιρία του... (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Το πρωτάθλημα του μπάσκετ έπρεπε να κριθεί σε ένα τελευταίο μεγάλο ματς -η σειρά των πλέι οφ ορθώς έφτασε εδώ που έφτασε. Ο Ολυμπιακός, αν θέλει να πάρει τον τίτλο, πρέπει να νικήσει τον ΠΑΟ μέσα στο γήπεδό του και ο Παναθηναϊκός, αν θέλει να διατηρήσει τα σκήπτρα του, πρέπει να βρει τρόπο να αντιμετωπίσει πειστικά τον ενθουσιασμό και τη δίψα των «ερυθρολεύκων». Ο ΠΑΟ ήταν πιο σταθερός στη διάρκεια της σεζόν και δικαίως έχει το αβαντάζ να παίξει το πέμπτο ματς στο σπίτι του. Ο Ολυμπιακός μοιάζει κάπως καλύτερος στην τετράδα των τελικών και λογικά έφερε το πράγμα σε ένα τελευταίο ματς: σε ένα ματς πλέον γίνονται όλα. Φέτος έχω πάει περισσότερες φορές σε γήπεδο μπάσκετ από όσες σε γήπεδο ποδοσφαίρου. Στα γήπεδα του μπάσκετ πήγα με την καρδιά μου.

Στο ποδόσφαιρο πήγαινα κυρίως από επαγγελματική διαστροφή ή για να λύσω κάποιο μυστήριο που με βασάνιζε, του στυλ «να δούμε πώς παίζει ο Πανιώνιος του Λίνεν». Στο μπάσκετ, όποτε πήγα, δεν το μετάνιωσα: τα ματς ήταν σχεδόν όλα επιπέδου, οι πρωταγωνιστές ποτέ δεν πρόδωσαν, το κοινό σε γενικές γραμμές ήταν καλύτερο από το ποδοσφαιρικό και η εξέδρα έχει γνώση του αθλήματος. Ακόμα και τα γήπεδα είναι πιο λειτουργικά, πιο μοντέρνα. Ο Θεός αγαπάει το μπάσκετ και του δίνει μια δεύτερη ευκαιρία: την επόμενη σεζόν τα γήπεδα θα έχουν περισσότερο κόσμο και είναι θέμα χρόνου σε κάποιες ομάδες (όπως η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ π.χ.), που το σπορ έχει ανάγκη, να εμφανιστούν κάποιοι σοβαροί επενδυτές. Μην ξεχνάτε ότι στο Πανευρωπαϊκό της Ισπανίας η Εθνική του Παναγιώτη Γιαννάκη θα κάνει και πάλι το χρέος της υπερασπιζόμενη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης: η προβολή μέσω μιας νέας επιτυχίας της θα φέρει και άλλους με διάθεση να επενδύσουν. Το θέμα είναι το ίδιο το μπάσκετ να μην πετάξει τη δεύτερη ευκαιρία του.

Η συναρπαστική σειρά των πλέι οφ με τα ματς του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό και του Πανιωνίου με τον Αρη είναι μια εξαιρετική διαφήμιση του εγχώριου πρωταθλήματος. Επειδή σε κάθε σπορ η βάση της ανάπτυξής του είναι το εθνικό πρωτάθλημα, ο κόσμος του μπάσκετ θα πρέπει να κοιτάξει πώς θα εκμεταλλευτεί τη στιγμή. Αργά αλλά σταθερά, μετά την περίοδο της κρίσης, το μπάσκετ δημιουργεί μια νέα αγορά: οι Γιαννακοπουλαίοι, οι Αγγελόπουλοι, ο Λιανός, ο Κυριακού, ο Βωβός, οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις ομάδες της Πάτρας και της Λάρισας δεν έχουν σχέση με ποδοσφαιρικά σωματεία και αυτό είναι καλό. Το κακό είναι ότι, όπως πάνε τα πράγματα, η ψαλίδα ανοίγει τόσο, ώστε το πρωτάθλημα κινδυνεύει να γίνει η πασαρέλα των αιώνιων αντιπάλων: τώρα, πάνω στην ευτυχία της στιγμής, πρέπει όλοι να προβληματιστούν για την επόμενη μέρα. Με κοινό ταμείο στα τηλεοπτικά, μια λίγκα δυνατή και ανθρώπους που αποδεδειγμένα αγαπούν το άθλημα, το μπάσκετ μπορεί να μας προσφέρει σύντομα ένα πρωτάθλημα συναρπαστικό με πολλούς δυνατούς διεκδικητές και όχι μόνο με δύο σπουδαίες ομάδες. Τώρα. ειδικά, αλαζονείες και λάθη δεν επιτρέπονται.