Με τους ψηλούς ο ΠΑΟ, με «Μάτσε» ο ΟΣΦΠ (Βασίλης Μοιρώτσος)

Δύο ερωτήματα. Το πρώτο έχει να κάνει με το πόσο ακόμα αντέχει ο Ολυμπιακός. Από τις αρχές Μαΐου, όταν και ξεκίνησαν τα πλέι οφ, μέχρι και σήμερα έχει δώσει τον μέγιστο αριθμό αγώνων που θα μπορούσε. Τρεις με τον ΠΑΟΚ, πέντε με τον Αρη, τρεις έως τώρα με τον Παναθηναϊκό. Σύνολο έντεκα και ένα αυτό της Κυριακής, δώδεκα. Πολλά απ' αυτά και ιδιαίτερα ο τρίτος τελικός στο ΟΑΚΑ, ήταν στην κόψη του ξυραφιού. Αγώνες που επιβάλλεται να τα δώσεις όλα. Αντέχει να κάνει το δύο στα δύο και να πάρει τον τίτλο; Κομματάκι δύσκολο μοιάζει.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το αν ο Παναθηναϊκός μπορεί να αποδώσει ακόμα χειρότερα απ' αυτό που βλέπουμε τον τελευταίο ενάμιση μήνα. Οι «πράσινοι» μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας θεώρησαν ότι ο δρόμος των πλέι οφ είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και στο τέλος αυτού τους περιμένει ακόμα ένας τίτλος. Τα φαινόμενα απαιτούν. Κι αν μέχρι να φτάσει στον τελικό αρκούσε μόνο η φανέλα και τα τέσσερα αστέρια της, τώρα δεν είναι έτσι. Το διαπίστωσαν οι ίδιοι οι παίκτες του Ομπράντοβιτς στους τρεις πρώτους τελικούς. Η λογική λέει πως ο Παναθηναϊκός θα παίξει κάποια στιγμή το μπάσκετ που μας είχε συνηθίσει. Καλό για τον ίδιο θα είναι να συμβεί αυτό στο ΣΕΦ, ώστε να ξεμπερδεύει. Ο Παναθηναϊκός θα θελήσει να παίξει και πάλι με τους ψηλούς. Ο Ομπράντοβιτς είδε τον Μπατίστ σεληνιασμένο, τον Τσαρτσαρή θετικό και τον Τομάσεβιτς να δίνει πολύτιμες λύσεις. Παράλληλα, βλέπει τους Σισκάουσκας, Μπετσίροβιτς και δευτερευόντως τον Βούγιανιτς, αγνώριστους.

Η πυροβολαρχία του Παναθηναϊκού έχει σιγήσει και οι ψηλοί βγάζουν τα κάστανα απ' τη φωτιά, όπως την Τετάρτη. Θα λέγαμε ότι και ο Διαμαντίδης είναι μακριά από τον καλό του εαυτό, πως όμως να τολμήσουμε. Αρκούν δύο φάσεις για να καθαρίσει ένα παιχνίδι - πιθανότατα και ένα πρωτάθλημα - μόνος του. Ακόμα κι όταν βρίσκεται στη χειρότερη βραδιά του. Ο Γκέρσον μας έχει επιφυλάξει πολλές εκπλήξεις μέχρι σήμερα. Το ίδιο και στους Αγγελόπουλους, που έσπευσαν να του ανανεώσουν το συμβόλαιο. Είκοσι μέρες πριν φαινόταν απίθανο να βρίσκεται και του χρόνου στη χώρα μας. Μέχρι και τον αντικαταστάτη του είχαν βρει κάποιοι. Ο Ισραηλινός γαλούχησε τους παίκτες του, τους έδωσε να καταλάβουν ότι ο «αιώνιος» δεν είναι αχτύπητος, τους μετέτρεψε από αρνάκια σε άντρες έτοιμους για όλα.

Κάπως έτσι μετατράπηκαν και οι τελικοί - από το περσινό «πράσινο» 3-0 - σε συναρπαστική διαδικασία, που μας φέρνει μνήμες της δεκαετίας του '90. Ο Ολυμπιακός θα ψάξει τον ενθουσιασμό μέσω της εξέδρας. Μαζί μ' αυτό, θα πρέπει να ψάξει και τον τρόπο ώστε να μην ξεφύγει και πάλι η διαφορά, όπως στα τρία προηγούμενα ντέρμπι. Δεν είναι κάθε μέρα του Αϊ Γιαννιού. Για να ισοφαρίσει ο Ολυμπιακός και να πάει τη σειρά στον - όλα για όλα - πέμπτο τελικό, θα πρέπει να γίνει αφεντικό του ματς από το ξεκίνημα. Να δώσει στον Παναθηναϊκό να καταλάβει ότι οι δύο τελευταίες εμφανίσεις του δεν αποτελούν αναλαμπή, αλλά πραγματικό μήνυμα επιστροφής.

Τα μυστικά είναι δύο. Αμυνα και Μασιγιάουσκας. Η πρώτη κοιμήθηκε στην πιο κρίσιμη στιγμή της παράτασης στο ΟΑΚΑ και την έπαθε από τον Διαμαντίδη. Θα μπορούσε να την είχε πάθει και απ' τον Τσαρτσαρή. Για τον Λιθουανό ο Ομπράντοβιτς είναι βέβαιο ότι θα ετοιμάσει κάτι καλύτερο τώρα που είδε πως μπορεί ξανά. Αν αυτός αντεπεξέλθει, το όνειρο των Πειραιωτών θα παραμείνει ζωντανό.