Με το φτωχό μου το μυαλό(SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Πόσο πιο ωραία διαβάζεται το Tercera Division από το Τέταρτη Κατηγορία. Το σκέφτομαι όποτε διαβάζω το ρεπορτάζ του Αρη. Χθες αυτό μας πληροφορούσε ότι ο Τόνι Σελιγκράτ, πρώην προπονητής της Σπόρτιγκ Μαονές της Tercera Division, επισκέφθηκε το «Βικελίδης» και έμεινε κατενθουσιασμένος. Κατενθουσιασμένος πρέπει να έμεινε και ο Τόνι Κάλβο της Μπαρτσελόνα, ως εκ τούτου και ο τίτλος «Διάλεξε Αρη από Μπάρτσα ο Κάλβο».
Το καλοκαίρι πάντως είναι η καλύτερη εποχή για αθλητική εφημερίδα, φτάνει να ξέρετε να τη διαβάζετε. Το πρώτο σημείο που πρέπει να βρείτε είναι ένα καλοκαιρινό σίριαλ και να το παρακολουθήσετε μέχρι τέλους.
Μπορεί να είναι μια μεταγραφή που δεν κλείνει, όπως ήταν η περσινή του Ζε Ρομπέρτο, μπορεί όμως να είναι και το καθημερινό ρεπορτάζ της πρώτης αντιπάλου ελληνικής ομάδας για το Τσάμπιονς Λιγκ. Ποιος, για παράδειγμα, θυμάται σήμερα τον Ρομάν Ρομάνοφ; Ελάχιστοι. Κι όμως, πέρυσι ο Ρομάνοφ, πρόεδρος της Χαρτς, ήταν από τους μεγαλύτερους προβοκάτορες και εχθρούς του έθνους, πριν από τα ματς με την ΑΕΚ. Η θεία (θόδωρη κατά άλλους) τιμωρία του ήταν τη μία φορά να τον αφήσει ο διαιτητής με 10 παίκτες και την άλλη, για να σφίξει ο σλάβικος πρωκτός του, με 9 και η Χαρτς να αποκλειστεί.
Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι όποια ξένη ομάδα κληρώνεται να παίξει με δική μας, θα τη χτυπήσουν οι «επτά πληγές» του Φαραώ. Τραυματισμοί, ένδεια και έριδες. Οσοι δε παίκτες δεν τραυματίζονται, πλακώνονται στις γρήγορες με τους συμπαίκτες τους ή ζητούν από τη διοίκηση να τους αφήσει ελεύθερους, αφού ο προπονητής τους δεν τους υπολογίζει. Αντίθετα, οι δικοί μας είναι υγιέστατοι, αγκαλιάζονται στο χορτάρι και ζητούν από τον προπονητή τους να βάζει στην ομάδα τον συμπαίκτη τους, αφού η χαρά του είναι σαν δική τους.
Ενα ενδιαφέρον στοιχείο των καλοκαιρινών ρεπορτάζ είναι οι μικροί «βουλγαροκτόνοι» στις προετοιμασίες. Οι «πιτσιρικάδες», τα «φιντάνια», οι «φλέβες χρυσού» που στη διάρκεια της σεζόν θα βγάζουν μάτια. Τον μεγαλύτερο αριθμό «φιντανιών» έχει ο Ολυμπιακός από το 2002, όταν στην προετοιμασία εμφάνισε επτά «νεαρούς άσους», οι οποίοι σήμερα σχεδόν όλοι είναι στον άσο. Σε σύνολο «φιντανιών» σε προετοιμασίες μακράν η ΑΕΚ –από τον Τσεβά και τον Μπούρμπο μέχρι τον Κουτρουμάνο και τον Κομβολίδη– έχει εμφανίσει αρκετούς νεαρούς άσους, που αν τους εμφάνιζε χαρτοπαίκτης στο Φαρ Ουέστ θα τον είχαν πυροβολήσει.
Ενα άλλο γοητευτικό χόμπι στο καλοκαρινό διάβασμα είναι ποιος προπονητής βασανίζει περισσότερο τους παίκτες. Τα βασανιστήρια ξεκινούν από την απλή απώλεια ελαίου, του στυλ «Τους έβγαλε το λάδι ο Χατζάρας», μέχρι και την αιμόπτυση («Φτύσανε αίμα οι παίκτες στο ειδυλλιακό Bad Hochbergel») ή και τον θάνατο («Πεθαμένοι πέσανε στα κρεβάτια οι παίκτες μετά την όγδοη προπόνηση»).
Ενα άλλο στοιχείο που το καλοκαίρι πάντα υπογραμμίζεται είναι το «είμαστε μια παρέα». Συνήθως συνοδεύεται από μια δήλωση καινούργιου παίκτη: «Από την πρώτη στιγμή οι συμπαίκτες μου με έκαναν να νιώσω σαν να βρίσκομαι χρόνια στην ομάδα». Ιδιαίτερα στον Ολυμπιακό κάθε νέος παίκτης νιώθει αμέσως κολλητός με τους πάλιουρες, όπως είχε νιώσει και ο Ουαντού όταν είδε τα πόδια του να έχουν κολλήσει στα παπούτσια από το ταλκ με το νερό που του είχαν βάλει οι νέοι του συμπαίκτες.
Το καλοκαίρι όμως είναι και η εποχή της δημοσιογραφικής δικαίωσης. Η εποχή που εφαρμόζεται το «Αξίωμα Ντίβατς». Πριν από εννέα χρόνια στον «Κόσμο» ο Βαγγέλης Μπραουδάκης είχε εμφανιστεί αναστατωμένος στο γραφείο. «Δικαίωση», είχε φωνάξει. «Δικαίωση. Η είδηση βγήκε. Ο Ντίβατς πάει στον Ολυμπιακό. Το είχα γράψει πρώτος». Η μόνη λεπτομέρεια ήταν ότι από την εποχή που το είχε γράψει πρώτος, είχε περάσει μια οκταετία, ο Ντίβατς είχε πάει στο NBA, είχε τελειώσει την καριέρα του και ο Μπραουδάκης είχε σταματήσει να κάνει μπάσκετ. Το «Αξίωμα Ντίβατς» όμως παρέμεινε σαν δημοσιογραφικός όρος. Σύμφωνα με το οποίο «κάθε παίκτης που αναφέρθηκε από δημοσιογράφο ως μεταγραφή, εάν η μεταγραφή γίνει μέσα στα επόμενα 20 χρόνια θεωρείται δημοσιογραφικά Ντίβατς». Του «αξιώματος Ντίβατς» από φέτος εξαιρούνται οι Πορτογάλοι ποδοσφαιριστές επειδή έχουν αναφερθεί όλοι και απ' όλους.
Μην ξεχνάτε επίσης το αξίωμα «καινούργια μεταγραφή και κακός παίκτης δεν γίνεται». Το χειρότερο που μπορεί να γραφτεί είναι το «προσπάθησε», που συνήθως παραλείπεται το «...να βρει την μπάλα». Αντ' αυτού μπαίνει το «να προσαρμοστεί στο παιχνίδι των συμπαικτών του», που πολλές φορές σημαίνει ότι δεν του έδιναν την μπάλα ακόμα και να έπεφτε κάτω και να κρατούσε την αναπνοή του μέχρι να γίνει μπλε και να πεθάνει. Το «προσπάθησαν» ενίοτε υπάρχει και σε προπονητική μορφή. Κατά το «προσπάθησαν να καταλάβουν τον νέο τρόπο παιχνιδιού που ζητάει ο προπονητής τους», το οποίο είναι ένας ευγενικός τρόπος να γράψεις «προσπάθησαν να καταλάβουν τι θέλει ο μαλάκας».
Θυμηθείτε. Κάθε Ουαντού του καλοκαιριού κρύβει μέσα του έναν Τσάνκο του φθινοπώρου. Το «ξεκωλιαστής» δεν αφορά απαραίτητα τα αντίπαλα στόπερ, αλλά τις καμαριέρες του Wald Bundersmilch. Οτι αν το ποσοστό των ετήσιων επιτυχημένων μεταγραφών περάσει το 40% δεν μπορεί η φετινή σοδειά να αποτελείται κατά το 100% από υπερπαίχτουρες. Και κυρίως το καλοκαίρι διαβάστε. Διαβάστε πολύ, προσεκτικά και στις σελίδες με νόημα.
Παράδειγμα. Τι προτιμάει ο Δημήτρης Μπαλής; Το βουνό ή τη θάλασσα; Οσοι διάβασαν την προχθεσινή στήλη του Δημήτρη το ξέρουν. Το βουνό. Στη θάλασσα πάει μόνο για να κολυμπήσει. Και πώς αναγνωρίζουμε τον Μπαλή στη θάλασσα; Από τη γραβάτα.