Χαίρετε, ήρθαμε για να χάσουμε (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Ξέρετε ποιον θυμήθηκα παρακολουθώντας τον χθεσινό αγώνα Αρη - Πανιωνίου; Τον Βλάντο Τζούροβιτς. «Ημασταν χαμένοι από τη στιγμή που πατούσαμε το πόδι μας στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης», είπε ο Σέρβος με τον αρειμάνιο μύστακα, τον καιρό που εργαζόταν στον (αγαπημένο του) Πανιώνιο. Εκτοτε, το αεροδρόμιο της Μίκρας ανακαινίστηκε, το ίδιο και ο Πανιώνιος.

Η χθεσινή βραδιά, όμως, έμοιαζε βγαλμένη από το παρελθόν. «Ηρθαμε για να χάσουμε», έλεγε η γλώσσα του σώματος των φιλοξενούμενων στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού. Αποδεκατισμένος στην πιο νευραλγική θέση, αυτή του πόιντ γκαρντ, ο Πανιώνιος δεν πίστεψε ποτέ ότι μπορούσε να φύγει θριαμβευτής από το Αλεξάνδρειο. Εδινε την εντύπωση ότι κρατάει την καλή ζαριά για το 4ο και το 5ο παιχνίδι.

Τα χέρια των παικτών του λύθηκαν κάπως, μόνο όταν η διαφορά έφτασε τους 15 πόντους, πέντε λεπτά πριν από το τέλος. Ηταν πια πολύ αργά. Για να μη πω ότι είναι γενικώς πολύ αργά για την ομάδα του Παβίτσεβιτς. Ο Ολυμπιακός κέρδισε το 5ο ματς στο Παλέ, αλλά ούτε ο Πανιώνιος έχει τη στόφα του Ολυμπιακού ούτε είναι κάθε μέρα Σάββατο.

Ασχολούμαι πρώτα με τον Πανιώνιο, επειδή αυτός κέρδισε τις εντυπώσεις στα πρώτα δύο παιχνίδια της σειράς. Εδειχνε πιο έτοιμος, πιο ξεκούραστος, πιο φρέσκος, πιο αισιόδοξος από τον Αρη. Χθες, όμως, υποχρεώθηκε να παίξει χωρίς το δίδυμο των ικανών του πλέι μέικερ. Τραυματίας ο Καυκής, τραυματίας και ο Αρσλάν. Με τον Μίλκοβιτς ανήμπορο να κάνει κουμάντο, ο κλήρος έπεσε αναγκαστικά στον Φώτη Βασιλόπουλο, ένα παιδί με συνολική συμμετοχή μόλις 10 λεπτών (με δύο άστοχα σουτ) σε ολόκληρη την κανονική περίοδο!

Ο μικρός προσπάθησε, αλλά δεν μπορούσε να τα βάλει με τον Κασλ, ούτε με τον Καλαϊτζή. Αυτός ο τελευταίος έγινε κλειδί για τον Αρη, διότι κατάλαβε νωρίς ότι οι διαιτητές ανέχονταν το σκληρό παιχνίδι και το εκμεταλλεύτηκε δεόντως. Οταν φόρεσε ο πολύτιμος Τσαλδάρης χειροπέδες στον Ουίνστον (για 22 συναπτά λεπτά), η πλάστιγγα έγειρε οριστικά και αμετάκλητα υπέρ του πολυφωνικού και αποτελεσματικού στην άμυνα Αρη. Ο Περπέρογλου έπαιζε σαν ματιασμένος, ο Ντόιτσιν δεν πέτυχε ούτε πόντο, ο Μίλκοβιτς δεν βοήθησε σε τίποτα απολύτως.

Μια φορά κι έναν καιρό, ο Πανιώνιος είχε τον Φάνη, μαέστρο για όλες τις δουλειές, ικανό να γίνει από πλέι μέικερ μέχρι σέντερ. Είκοσι χρόνια (παρά μία μέρα) μετά το «μαλαματένιο» Ευρωμπάσκετ του 1987, Φάνης δεν έχει ξαναβγεί...

Ο Αρης γνώριζε εξαρχής το πρόβλημα του Πανιωνίου, «σημάδεψε» τους χειριστές της μπάλας με εξοντωτικές παγίδες και υποχρέωσε τον αντίπαλό του σε 18 λάθη, εκ των οποίων τα 12 στο πρώτο ημίχρονο. Πλήρης πλέον και με το κοινό στο πλευρό του αν χρειαστεί πέμπτος αγώνας, θα πρέπει να θεωρείται μεγάλο φαβορί για το τρίτο εισιτήριο της Ευρωλίγκας. Εφόσον το εξασφαλίσει, η χρονιά θα είναι γι' αυτόν απόλυτα επιτυχημένη. Οι αιθεροβάμονες θα πουν ότι μπορούσε να φτάσει στους τελικούς ή και τον τίτλο, αλλά σε αυτή τη συγκυρία η περιφρούρηση των κεκτημένων είναι το άλφα και το ωμέγα.