Ο «Tσελεμεντές» των μεταγραφών (SportDay / Χρήστος Χαραλαμπόπουλος)

Σκέφτομαι ότι δεν μπορεί, κάποιος θα έχει γράψει έναν «Τσελεμεντέ» των μεταγραφών, που θα έχει μείνει ξεχασμένος σε κάποιο σεντούκι ή σε κάποιο ψηλό ράφι ενός επαρχιακού βιβλιοπωλείου και θα σκονίζεται μέχρι να τον ανακαλύψει κάποιος με έναν από εκείνους τους απίθανους τρόπους που μηχανεύονται οι παραμυθάδες.

Η μεγάλη περιπέτεια του «Τσελεμεντέ» των μεταγραφών ξεκινά αμέσως μόλις γίνει γνωστή η ανακάλυψή του. Λόγω της προφανούς σπουδαιότητας του βιβλίου –ποιος δεν θα ήθελε να έχει στα χέρια του τις συνταγές των επιτυχημένων μεταγραφών;–, χίλιοι δύο καθωσπρέπει ή μυστήριοι τύποι ξεχύνονται στο κυνήγι της ανακάλυψής του, φτιάχνοντας μια ιστορία με συνωμοσίες, προδοσίες, εξαγορές, μέχρι και φόνους, μια και αυτός που θα αποκτήσει τον «Τσελεμεντέ» θα κυριαρχήσει στην ποδοσφαιρική αγορά.

Το παραμυθάκι για τον «Τσελεμεντέ» θα μπορούσε να είχε ενδιαφέρον αν υπήρχαν συνταγές για τις μεταγραφές και κυρίως αν υπήρχαν μυστικές συνταγές. Ομως τέτοια πράγματα δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά δεν υπάρχουν μυστικά για τις μεταγραφές, αν και συχνά γίνονται μυστικές μεταγραφές.

Οταν στην ομάδα σου έχεις πρόβλημα στη θέση του τερματοφύλακα, τι μυστικό να σου αποκαλύψει ο «Τσελεμεντές» των μεταγραφών; Πώς να πάρεις αριστερό εξτρέμ που μπορεί να παίζει και μπακότερμα; Τότε τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε ή αλλιώς γιατί οι περισσότερες μεταγραφές πάνε περίπατο; Διότι δεν γίνονται με αγωνιστικά κριτήρια.

Αγοράζεται ένας φθηνός ή ένας ελεύθερος ποδοσφαιριστής –γιατί είναι φθηνός ή ελεύθερος– χωρίς να έχει τα φόντα να ανταποκριθεί στις αγωνιστικές απαιτήσεις της θέσης για την οποία προορίζεται. Ή αγοράζεται ποδοσφαιριστής που η μεταγραφή του βγάζει καλές προμήθειες ή πάλι η ομάδα αγοράζει έναν ποδοσφαιριστή τον οποίο δεν χρειάζεται, μόνο και μόνο για να μην καταλήξει στα χέρια της βασικής αντιπάλου.

Την εποχή της εμπορευματοποίησης έχει εκτιμηθεί ότι αποτελεί σημαντικό οικονομικό πλεονέκτημα για μια ομάδα η μεταγραφή ενός ή περισσότερων μεγάλων ονομάτων. Φυσικά, όσο περισσότερο «περιφερειακό» είναι το πρωτάθλημα για το οποίο μιλάμε, ανάλογα διαφοροποιούνται και τα χαρακτηριστικά του μεγάλου ονόματος, με βασικό την ηλικία.

Μεγάλο όνομα σε παραγωγική ποδοσφαιρική ηλικία δεν θα συναντήσει κάποιος στο ελληνικό, το βελγικό, το αυστριακό ή το φινλανδικό πρωτάθλημα. Εντούτοις, θα πρέπει να επισημάνει κάποιος ότι η συγκέντρωση μεγάλων ονομάτων σε μια ομάδα δεν συνεπάγεται και μονοπώλιο τίτλων και διακρίσεων.

Οι «galacticos» της Ρεάλ Μαδρίτης είναι ένα καλό και ιδιαίτερα διδακτικό παράδειγμα. Στην Ελλάδα, αν κάποτε γραφτεί μια ιστορία των μεταγραφών, το βιβλίο θα γίνει το απόλυτο χιουμοριστικό best seller. Θα υπάρχουν ιστορίες με μεταγραφικές περιπέτειες απίστευτες. Για ποδοσφαιριστή από την Αφρική που μεταγράφηκε 26 ετών για να αποδειχθεί ότι ήταν μια δεκαετία μεγαλύτερος ή για περίπτωση πάλι Αφρικανού ποδοσφαιριστή, που έρχεται στην ομάδα, αλλά έπειτα από λίγο καιρό αποκαλύπτεται ότι είναι ο… αδελφός του ποδοσφαιριστή που ήθελε η συγκεκριμένη ομάδα.

Ή ακόμη για το πάθημα μιας ομάδας που ενδιαφέρθηκε να κλείσει ποδοσφαιριστή από την Εθνική νέων, ξεχνώντας ότι ήταν δικός της και είχε δοθεί δανεικός σε ομάδα μικρότερης κατηγορίας! Παρ' όλο που τα χρόνια περνούν, ακόμα και σήμερα υπάρχουν ομάδες –και μάλιστα πρωτοκλασάτες– που η πολιτική τους στις μεταγραφές είναι είτε αναχρονιστική είτε κοντόφθαλμη.

Οι αδυναμίες αυτές μεγεθύνονται από την επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος. Διότι όταν ακούς ότι ο Ρομπέρτο Κάρλος, για τον οποίο ενδιαφερόταν ελληνική ομάδα, κατέληξε στα 34 του στη Φενερμπαχτσέ με κλειστό τριετές συμβόλαιο 4 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως ή όταν μεγάλη ομάδα ενδιαφέρεται για επιθετικό της Εθνικής Νέων τώρα, που αυτή προκρίθηκε στα τελικά του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, δεν χρειάζεται να είσαι γκουρού του αθλήματος για να καταλάβεις τι κρύβουν τέτοιες ειδήσεις.

Άνθρωπος και βιοποικιλότητα

Μόνο αφελής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί όποιος περίμενε ότι η διάσκεψη της G8 στο Βερολίνο θα έβγαζε καλές ειδήσεις για το περιβάλλον, του οποίου αποδεικνύεται ότι ο μεγαλύτερος εχθρός παραμένει ο άνθρωπος.

Αυτό επισημαίνει και η τελευταία έκθεση του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα, που αναφέρει ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα προκαλεί το έκτο κύμα μαζικών εξαφανίσεων ειδών στην ιστορία του πλανήτη και το χειρότερο από την εποχή της εξαφάνισης των δεινοσαύρων. «Οι άμεσες αιτίες απώλειας βιοποικιλότητας –η αλλαγή των κατοικιών, η υπερεκμετάλλευση, η εισαγωγή ξένων ειδών, ο ευτροφισμός και η κλιματική αλλαγή– δεν δείχνουν σημεία υποχώρησης», αναφέρει η έκθεση.

Ένα κείμενο έκτασης περίπου 100 σελίδων, που υπογραμμίζει ότι ο ρυθμός εξαφάνισης ειδών είναι σήμερα 1.000 φορές υψηλότερος από ό,τι πριν από τη βιομηχανική επανάσταση, θέτοντας σε κίνδυνο τον παγκόσμιο στόχο που τέθηκε στη Διάσκεψη του Γιοχάνεσμπουργκ το 2002 για σημαντική μείωση του ρυθμού απώλειας βιοποικιλότητας έως το 2010. «Ο στόχος είναι δύσκολο αλλά όχι αδύνατο να επιτευχθεί», καταλήγουν οι επιστήμονες που συνέταξαν την έκθεση.
Η Γη έχει γνωρίσει μέχρι σήμερα πέντε κύματα μαζικών εξαφανίσεων, πριν από 440, 375, 250, 205 και 65 εκατομμύρια χρόνια. Ηφαιστειακές εκρήξεις, κλιματικές αλλαγές και προσκρούσεις μετεωριτών πιστεύεται ότι προκάλεσαν αυτά τα πλανητικής κλίμακας φαινόμενα.

Η αιτία για το έκτο κύμα, το οποίο διανύουμε σήμερα, είναι ο ανθρώπινος πληθυσμός των 6,5 δισ. ατόμων, ο οποίος ανταγωνίζεται τη φυσική χλωρίδα και πανίδα για φυσικούς πόρους, μεταφέρει είδη από το ένα μέρος του πλανήτη στο άλλο και επηρεάζει το κλίμα λόγω της καύσης ορυκτών καυσίμων.

Σύμφωνα με την Κόκκινη Λίστα των απειλούμενων ειδών, που δημοσιεύει κάθε χρόνο η μη κυβερνητική World Conservation Union, τα τελευταία 500 χρόνια έχει καταγραφεί η εξαφάνιση 844 ζώων και φυτών! Ο αριθμός αυτός πιστεύεται ότι είναι πολύ μικρότερος από τον πραγματικό. Η έκθεση, τέλος, αναφέρει ότι η ετήσια βοήθεια για την προστασία της βιοποικιλότητας μειώθηκε από το 1 δισ. δολάρια το 1998 στα 750 εκατ. δολάρια σήμερα.

Ως φαίνεται, στο κοντινό μέλλον όλο και περισσότερα είδη ζώων και φυτών θα υπάρχουν μόνο σε φωτογραφίες, σε ένα βιβλίο που θα έχει εξώφυλλο τον άνθρωπο και τίτλο «Ο εξολοθρευτής».