Λίγα λεπτά μετά το τέλος του χθεσινού τελικού ο ίδιος έλεγε ότι το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και ότι κανένας μόνος του δεν μπορεί να κερδίσει έναν τελικό. Πόσο δύσκολο είναι για έναν παίκτη να το παραδεχθεί, να δηλώσει ευθαρσώς στις κάμερες ότι η ομάδα του νίκησε επειδή ήταν αυτός στο παρκέ;
Δεν έβγαλε από τη φαρέτρα του τα μακρινά σουτ, τις ακραίες επιθετικές επιλογές. Επιστράτευσε τη δύναμή του στο ένας εναντίον ενός ακόμα κι όταν οι συμπαίκτες του αρνούνταν να του κάνουν σκριν, έφθειρε τον αντίπαλο με φάουλ και παράλληλα φόρτωνε το «πράσινο» καλάθι από τη «γραμμή της φιλανθρωπίας». Στην άμυνα, που ποτέ δεν υπήρξε το φόρτε του, έπαιξε πανέξυπνα. Ακροβατούσε στο όριο του αντικανονικού, εκμεταλλευόμενος στο έπακρον την αντιμετώπιση που έχουν οι μεγάλοι παίκτες σε μεγάλα ματς. Το μεγαλείο του το απέδειξε και όταν είδε την άμυνα του «τριφυλλιού» να προσαρμόζεται πάνω του. Πάσες μέσα στο καλάθι, πάσες που πολλές φορές δεν περίμεναν ούτε καν οι συμπαίκτες του. Μία από αυτές ήταν και η ασίστ στον Βασιλόπουλο για το καλάθι που έριξε οριστικά στο καναβάτσο τον Παναθηναϊκό.
Αν ο Ολυμπιακός νικούσε με το ίδιο σκορ, ακόμα ίσως και με μεγαλύτερη διαφορά, χωρίς να έχει πρωταγωνιστή τον Λιθουανό, λίγα πράγματα θα άλλαζαν στη σειρά. Απλώς ο Ολυμπιακός θα ισοφάριζε σε 1-1. Λέω «απλώς» διότι τώρα το κέρδος είναι πολλαπλάσιο για τους «ερυθρολεύκους». Με την εμφάνιση του Μασιγιάουσκας το άνοιγμα της ψαλίδας όσον αφορά τις δύο ομάδες δεν κλείνει τελείως, μικραίνει όμως πάρα πολύ. Μικραίνει τόσο, ώστε να απειλεί ακόμα και με εκθρόνιση τον «πράσινο βασιλιά».
Αυτό που ζητάει τώρα ο Ολυμπιακός είναι το ξύπνημα του «Μάτσε» να είναι μόνιμο, να διαρκέσει μέχρι το τέλος της σειράς των τελικών. Σίγουρα μόνος του ένας παίκτης δεν μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα απέναντι σε ένα μεγάλο αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν είναι μια οποιαδήποτε ομάδα, με τυχαίους παίκτες. Απλώς του έλειπε αυτός ο ΕΝΑΣ που θα καθάριζε στα κρίσιμα παιχνίδια. Ετσι είχε στηθεί από τον προπονητή του, αυτό χρειαζόταν. Αυτό που δεν είχε η ομάδα του Γκέρσον καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς ξαφνικά εμφανίστηκε χθες στο ΣΕΦ. Ισως ήρθε η ώρα να δικαιολογήσει ο Μασιγιάουσκας τον (παχυλό) μισθό του. Μένει να αποδειχθεί στο επόμενο ή (μάλλον) στα επόμενα ματς αν τελικά ο Ολυμπιακός άρχισε να χορεύει τον χορό του ακριβού σταρ του. Επίσης, αν αυτός ο χορός μπορεί να ζαλίσει ακόμα και τον πρωταθλητή Ευρώπης.
ΥΓ.: Το χρωστάω στους απανταχού φίλους της Μπαρτσελόνα, που στενοχωριούνται επειδή η ομάδα χάντμπολ του συλλόγου δεν έχει έναν Ροναλντίνιο, έναν Ετό. Οπως αποδείχθηκε προχθές, μπορεί να υπολογίζει στον Μέσι. Κάποιος πρέπει να τους πει, όμως, ότι καμιά ομάδα χάντμπολ δεν κατέκτησε ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα.