Το περιβάλλον είμαστε εμείς (SportDay / Δημήτρης Μπαλής)

Χθες ήταν η «Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος». Δεν ξέρω πόσοι το αντιληφθήκατε και αλλάξατε συνήθειες ή πόσοι δεν το πήρατε χαμπάρι και συνεχίσατε τα ίδια. Βέβαια δεν χρειάζεται να γιορτάζουμε κάθε μέρα και κάτι για να του δίνουμε τη δέουσα σημασία ή προσοχή. Ημέρα περιβάλλοντος είναι σήμερα, αύριο, μεθαύριο. Καθημερινά οφείλουμε να σεβόμαστε όσα απλόχερα μας χάρισε η φύση. Οσα αφήσαμε ανέγγιχτα ακόμη. Δυστυχώς για μερικά πράγματα το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Είναι δύσκολο να διαλύσεις το μπετόν των μεγαλουπόλεων, αλλά μπορείς να βελτιώσεις και να αξιοποιήσεις τους ελεύθερους χώρους. Για παράδειγμα αντί να βλέπουμε αυτά τα άθλια υπαίθρια πάρκινγκ που έχουν δημιουργηθεί -δυστυχώς- σε γκρεμισμένα από τη ματαιοδοξία κάποιων, παλαιά κτίρια, θα μπορούσαμε να τα υπογειοποιήσουμε και να τα φυτέψουμε με πράσινο. Να υπάρξουν περισσότεροι χώροι ανάσας στο κέντρο των πόλεων. Οι απαλλοτριώσεις κοστίζουν, αλλά τις δημοτικές επιχειρήσεις εδώ τις χρειάζομαι. Μπορούμε επίσης να φτιάξουμε σωστές υδρομαστεύσεις, ώστε να μην πλημμυρίζουν οι δρόμοι σε κάθε νεροποντή. Αλλά μπορούμε και να καθαρίζουμε τις υπάρχουσες, από όσα το χέρι του αδιάφορου πολίτη ρίχνει. Προστασία περιβάλλοντος σημαίνει πολλά. Να χωρίζουμε για παράδειγμα από το βράδυ τα σκουπίδια, σε χαρτί, μέταλλο, γυαλί και τρόφιμα, ώστε να τα μοιράζουμε στους κατάλληλους κάδους απορριμμάτων. Γνωρίζω ότι δεν υπάρχουν αρκετοί και σε μερικά μέρη δεν υπάρχουν καθόλου. Εδώ πάλι χρειάζομαι τη δημοτική αρχή. Γιατί καλό είναι να θέλουμε να ρίξουμε τα κάγκελα από τις παραλίες και να τις έχουμε ελεύθερες, αλλά θα πρέπει να ξεκινάμε από άλλα πράγματα στο δήμο μας. Με ρώτησαν οι κοπέλες στον Super ΣΠΟΡ FM, αν θέλω όλα αυτά τα χαρτιά και τις σακούλες στο γραφείο μου. Τους είπα ότι τις μαζεύω, μέχρι να βρω ένα κατάλληλο κάδο εκεί κοντά και να τις πετάξω. Ειδάλλως, θα πρέπει να τα συγκεντρώσω, να τα βάλω στο αυτοκίνητο και να τα μεταφέρω στη γειτονιά μου στην Πετρούπολη και να τα πετάξω στον μπλέ κάδο. Μάλιστα. Εχω καταντήσει ρακοσυλλέκτης. Στο σπίτι τσακώνομαι όταν βλέπω ότι αφηρημένα έβαλαν όλα τα σκουπίδια στην ίδια σακούλα. Την ανοίγω, τα ξεπλένω, τα ξεχωρίζω και μετά τα πετάω εκεί που πρέπει. Θα με πείτε υπερβολικό αλλά πιστέψτε με, δεν είμαι. Γιατί μέχρι πριν μερικά χρόνια, όταν στο χωριό μου τη Σελιάνα δεν υπήρχαν σκουπιδοτενεκέδες, οι κάτοικοι πετούσαν ότι θεωρούσαν άχρηστο (παλιά ψυγεία, κουζίνες, κρεβάτια, ποδήλατα κ.α.), στο φαράγγι στο ποτάμι, μαζί με τα σκουπίδια του φαγητού. Λες και κάποιο αόρατο χέρι θα τα εξαφάνιζε ή θα φρόντιζε να τα λιώσει. Ευτυχώς αυτή η θλιβερή ιστορία σταμάτησε. Χρειάζεται όμως το φαράγγι καθαρισμό. Τώρα που μιλάω για καθαρισμό, είδα προ ημερών στην τηλεόραση που μια ομάδα βατραχανθρώπων καθάριζαν το βυθό σε παραλία του Πειραιά. Οσοι είδαν τι έβγαλαν (σίδερα, ρόδες κ.α.), δεν θα πίστευαν στα μάτια τους. Προστασία του περιβάλλοντος είναι πολλά ακόμη. Όταν οι οδηγοί δεν αδειάζουν το τασάκι στο δρόμο (!), όταν δεν πετούν χαρτιά και μπουκάλια από το παράθυρο, όταν με την ευκαιρία του Ράλλυ Ακρόπολις δεν αφήνουν τα σκουπίδια στα βουνά. Προστασία του περιβάλλοντος είναι να μην χτίζουμε τα ρέματα, να περιορίζουμε την κυκλοφορία των οχημάτων στις πόλεις, προς όφελος των μέσων μαζικής μεταφοράς, να λειτουργούμε υπέρ της αποκέντρωσης. Είναι πολλά και ατέλειωτα όσα περικλείονται σε αυτή την έννοια. Το θέμα όμως είναι να το έχουμε έγνοια συνεχώς.