Ετσι όπως πήγε το ματς, αυτή η νίκη ήταν θέλημα... Θεού. Η Εθνική έκανε κακό παιχνίδι, χαλάρωσε αδικαιολόγητα και ο προπονητής δεν τη βοήθησε καθόλου. Χάσαμε ένα ολόκληρο ημίχρονο παίζοντας χαλαρά, λες και το σκορ ήταν 3-0. Η Μολδαβία ήταν πιο κινητική και πιο μαχητική σε σχέση με την Ουγγαρία. Την υποτιμήσαμε και από ποδοσφαιρικό θαύμα δεν το πληρώσαμε.
Ο Ρεχάγκελ άφησε τους διεθνείς να παίζουν σαν να είναι ο αγώνας φιλικός και το αποτέλεσμα δεν έχει σημασία. Εκανε σε λάθος στιγμές λανθασμένες αλλαγές και δεν άλλαξε το σύστημα της ομάδας όταν το μυαλό είχε θολώσει. Δεν πιέσαμε, δεν κάναμε σουτ, ούτε σέντρες καλές απέναντι σ' έναν κακό Μολδαβό τερματοφύλακα. Στο τέλος μίλησε η τύχη ή, αν προτιμάτε, η φανέλα των πρωταθλητών Ευρώπης. Το αν αξίζαμε ή όχι δεν έχει πια σημασία.
Αυτό που μετράει είναι η νίκη. Αποφύγαμε μια απίστευτη γκέλα, πήραμε τους τρεις βαθμούς, μείναμε στην πρώτη θέση και προχωράμε ακάθεκτοι για την πρόκριση στα τελικά. Αυτό το ματς όμως πρέπει να μας γίνει μάθημα. Κάθε αντίπαλο πρέπει να τον σέβεσαι και να μην αφήνεις έναν αγώνα στην τύχη του. Τώρα ήμασταν τυχεροί, την άλλη φορά μπορεί να μας γυρίσει ανάποδα.