Οι αλλαγές που φέρνει ο χρόνος και το σχέδιο (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ενας φίλος, παίρνοντας αφορμή απ' όσα έγραψα χθες για τη διαχείριση της Εθνικής ομάδας από τον Οτο Ρεχάγκελ, μου επισήμανε με ηλεκτρονική επιστολή του στο karpetshow@yahoo.gr το εξής ενδιαφέρον: «Αυτή τη στιγμή στην 22άδα της Εθνικής υπάρχουν σε σχέση με το Euro του 2004 πάνω από δέκα καινούργια πρόσωπα. Στην δε ενδεκάδα της έχουν σχεδόν μονιμοποιηθεί παίκτες όπως ο Τοροσίδης, ο Ανατολάκης, ο Κυργιάκος, ο Γκέκας και είναι πολύ κοντά στο να πάρουν θέση βασικού ο Αμανατίδης, ο Σαμαράς και ο Πατσατζόγλου, ο οποίος ταλαιπωρείται από τραυματισμούς. Μήπως ο Ρεχάγκελ προχωρά με κάποιο σχέδιο ανανέωσης που δεν διαφημίζει;».

Ο προβληματισμός αυτός έχει όντως ενδιαφέρον και ως θέση εκφράστηκε και από τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο στη συζήτηση που είχαμε στο Mega, μετά το τέλος του ματς της Εθνικής μας ομάδας με την Ουγγαρία. Εκ πρώτης όψεως, το πράγμα μοιάζει έτσι -έχω όμως κάποιες ενστάσεις.

Υποψία

Πρώτα απ' όλα, δύο ή τρία ματς με αντιπάλους τη Μάλτα, τη σημερινή Ουγγαρία και τη Μολδαβία είναι πολύ μικρός αριθμός για να μας οδηγήσουν σε κάποιο συμπέρασμα. Η υποψία που έχω είναι ότι αυτές οι αλλαγές που ο ομοσπονδιακός έκανε στην ενδεκάδα δεν ήρθαν ως αποτέλεσμα κάποιου σχεδίου, αλλά ως προσπάθεια να βρεθούν άμεσες λύσεις μετά την καταστροφική εμφάνιση με την Τουρκία. Ακόμα χειρότερα, πολύ φοβάμαι ότι κάποιες από αυτές τις έφεραν ο χρόνος και η ανάγκη της στιγμής και όχι τόσο η ώριμη σκέψη.

Χρόνος

Το εξηγώ. Ο Τοροσίδης χρησιμοποιήθηκε στη Μάλτα ως αριστερό μπακ, γιατί ο Φύσσας ένιωθε κάποιες ενοχλήσεις μετά το ματς με τους Τούρκους. Ο πρώην παίκτης του ΠΑΟ έχει προβλήματα τραυματισμού και τώρα και γι' αυτό ο πολυσύνθετος παίκτης του Ολυμπιακού έμεινε σε αυτή τη θέση, στην οποία πάντως εμφανώς δίνει λιγότερο από αυτό που μπορεί. Προβλήματα αντιμετώπισαν συχνά πυκνά και ο Δέλλας με τον Καψή: κάποιοι έπρεπε να παίξουν στη θέση τους και έτσι βρήκε χώρο ο Ανατολάκης, αλλά κι ο Πατσατζόγλου, ο οποίος άλλωστε κλήθηκε για τα ματς με τη Μολδαβία και την Ουγγαρία μόνο όταν ο λίμπερο της ΑΕΚ δήλωσε ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει την απόβαση στην Κρήτη. Στη μεσαία γραμμή κάποιοι πειραματισμοί άρχισαν από τη στιγμή που ο Ζαγοράκης δήλωσε ότι εγκαταλείπει την ομάδα -πράγμα που αρχικά θύμωσε τον Ρεχάγκελ! Στην επίθεση ο Γερμανός ουσιαστικά ψάχνει τον παρτενέρ του Χαριστέα, από τη στιγμή που ο Ζήσης Βρύζας είπε «αντίο». Ολες αυτές οι κινήσεις, που ονομάσαμε μετά τη Μάλτα «διορθωτικές», έγιναν κυρίως γιατί ο χρόνος υπήρξε αμείλικτος και με τους ήρωες της Πορτογαλίας. Αν ο Φύσσας, ο Γιαννακόπουλος, ο Καψής, ο Δέλλας και ο Νικοπολίδης έρχονταν από γεμάτες σε συμμετοχές χρονιές και καλές με τους συλλόγους τους εμφανίσεις, πάλι αυτοί θα έπαιζαν!

Προσμένει

Μου φαίνεται ότι ο Ρεχάγκελ προσμένει την επιστροφή των ηρώων του -και δεν θέλω να πω αν κάνει καλά ή άσχημα. Το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο ανανέωσης σε εξέλιξη: η ανανέωση προϋποθέτει κυρίως γνώση των ιδιαίτερων στοιχείων του νέου ποδοσφαιριστή, και αυτή τη γνώση ο Ρεχάγκελ δεν μου μοιάζει να την επιδιώκει. Την επιδίωξε το διάστημα πριν από την έναρξη των προκριματικών του γύρου του 2004, όταν -κάνοντας μια ντουζίνα σχεδόν φιλικά- προσπάθησε να καταλάβει με ποιους θα πορευτεί. Τώρα δεν βλέπω τέτοιον προβληματισμό.

Λίπι

Το χτίσιμο μιας νέας ομάδας χρειάζεται μια κεντρική ιδέα δράσης. Σας θυμίζω τι είχε πει πριν από καιρό ο Μαρτσέλο Λίπι, όταν ήρθε στην Αθήνα και μίλησε για το πώς έφτιαξε τη μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία: «Οταν ανέλαβα την εθνική Ιταλίας, παρέλαβα μια κουρασμένη ομάδα, με ποδοσφαιριστές που δεν είχαν μεγάλη όρεξη για δουλειά. Το πρώτο πράγμα που κατάλαβα ήταν ότι στην ομάδα χρειάζονταν νέο αίμα και ποδοσφαιριστές με κίνητρα. Δεν εγκατέλειψα κανέναν από τους παλιούς. Μάζεψα μια μέρα τους προπονητές της Ιντερ, της Μίλαν και της Γιουβέντους και τους είπα ότι στα φιλικά της πρώτης χρονιάς δεν θέλω κανένα από τους ποδοσφαιριστές τους και ότι θα καλέσω παίκτες από το Παλέρμο, τη Φιορεντίνα, τη Λάτσιο, το Τορίνο, την Πάρμα που δεν έχουν αγωνιστεί στην εθνική. Μίλησα και με συγκεκριμένους παίκτες. Ζήτησα από τον Τότι, τον Ντελ Πιέρο, τον Πίρλο, τον Γκατούζο, τον Νέστα να ξεκουραστούν και να προπονηθούν καλύτερα. Την ίδια στιγμή ζήτησα πολλά φιλικά ώστε τα νέα παιδιά να δεθούν με την ομάδα και να αποκτήσουν σιγά σιγά διεθνείς εμπειρίες, που δεν είχαν με τους συλλόγους. Αυτός ο προγραμματισμός βοήθησε ώστε στο Παγκόσμιο Κύπελλο να εμφανιστούν χωρίς κανένα κόμπλεξ παίκτες όπως ο Φάμπιο Γκρόσο, ο Μπαρτζάλι, ο Περότα, ο Ιακουίντα, ο Τζακάρντο, ο Οντο -όλοι παιδιά που με την εθνική έχουν δώσει πιο πολλούς διεθνείς αγώνες από ό,τι με την ομάδα τους».

Μέλλον

Αν έβλεπα τον Ρεχάγκελ να χρησιμοποιεί στα ματς με τους εύκολους αντιπάλους που έχουμε στον όμιλο παιδιά όπως ο Σπυρόπουλος, ο Τζιόλης, ο Βύντρα, ο Σαλπιγγίδης, ο ξεχασμένος Ταβλαρίδης, ο Μάντζιος, έστω και για εικοσάλεπτα, θα έλεγα ότι ο κόουτς έχει στο μυαλό του ένα σχέδιο για το μέλλον -όμως δεν το βλέπω και δεν κρύβω την ανησυχία μου. Ηδη η λειτουργία της μεσαίας γραμμής σήμερα χωρίς τον Μπασινά με προβληματίζει. Οχι γιατί ο καλός Αγγελος είναι αναντικατάστατος, αλλά γιατί η Εθνική μας δεν έχει σχεδόν ποτέ δοκιμάσει να παίξει χωρίς αυτόν!

Ομάδα

Εν κατακλείδι, ελπίζω απλώς ότι ο κόουτς έχει ένα σχέδιο για να φτιάξει μια ομάδα που θα έχει μια σειρά στο παιχνίδι της, όπως είχε εκείνη η Εθνική του Euro που ο ίδιος έφτιαξε. Απλώς επισημαίνω ότι στα ματς των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στα οποία η Εθνική απέτυχε, η ταχύτητα του Γκέκα θα ήταν χρήσιμη και η δύναμη του Τοροσίδη απαραίτητη στη μεσαία γραμμή. Ο Γκέκας και ο Τοροσίδης δεν έγιναν καλοί φέτος, ήταν καιρό τώρα. Και με καλύτερη διαχείριση θα είχαν δώσει πολλά...

Απαντήσεις

Χρωστάω κάποιες απαντήσεις στους φίλους που μου έστειλαν e-mail μετά τη δημοσιοποίηση της καλύτερης ενδεκάδας του πρωταθλήματος και τη παρουσίαση της power list του ελληνικού ποδοσφαίρου. Απαντάω τα εξής πρώτα για την ενδεκάδα των καλύτερων:
- Ο Ιεροκλής Στολτίδης έχει κάνει καλύτερα πρωταθλήματα από το τελευταίο. Φέτος έκανε απλώς ένα συγκινητικό πρωτάθλημα.
- Στον Αβραάμ Παπαδόπουλο έπρεπε όντως να γίνει μια αναφορά. Το ίδιο και στον Μίρο Σνάουτσερ, ο οποίος ήταν ο πιο σταθερός παίκτης του Ηρακλή.
- Δεν αδίκησα τον Μόρις. Είναι καλός μόνο όταν ο ΠΑΟ περιμένει τον αντίπαλο και παίζει κλειστά, γιατί έχει το χάρισμα να βγαίνει σε βοήθεια του συμπαίκτη του. Οταν ο ΠΑΟ αμύνεται σε ανοικτό γήπεδο, είναι πηγή κινδύνων.
- Ο Μπαλάφας έχει καλά στοιχεία και μπορεί να γίνει νέος Κατσουράνης. Συνολικά όμως έκανε χειρότερο πρωτάθλημα από τον Ηλιάδη.
- Ο Μπασιλά δεν ήταν καλός -απλώς τραβάει το μάτι! Κάποιοι παίκτες λόγω σωματοδομής έχουν αυτή τη «δυνατότητα». Η Λάρισα, αν τον πουλήσει και πάρει χρήματα, θα έχει κάνει ωραίο κόλπο.
- Ο Ογκιένοβιτς έπαιξε λίγο γιατί ήρθε αργά -Ιανουάριο μήνα. Ο Μπουντιμίρ έκανε σπουδαία πράγματα σε λίγα ματς. Το ίδιο και ο Σίσιτς.
- Ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει ότι ο Γκαρσία του Αρη είναι τόσο καλός παίκτης όσο μου γράφετε. Θα τον προσέξω περισσότερο του χρόνου. Οσον αφορά την power list, οι ενστάσεις ήταν σαφώς λιγότερες. Απλώς επισημαίνω τα εξής:
- Δεν είναι κριτήριο της σύστασης η δημοτικότητα του παράγοντα, αλλά η επίδραση της εξουσίας που ασκεί. Ο Τζίγκερ π.χ. δεν έχει μεγάλη δημοτικότητα, αλλά πολύς κόσμος τον τρέμει και ας μην το καταλαβαίνει ο ίδιος.
- Ο Νοτιάς μπορεί να έχει βάλει περισσότερα χρήματα στην ΑΕΚ (δεν το γνωρίζω), αλλά δεν εμφανίζεται πουθενά.
- Ο Λάμπρος Σκόρδας είναι διαχειριστής του Αρη.
- Ο Βεζυρτζής για να παραμείνει πρόεδρος του ΠΑΟΚ χρειάζεται την άδεια του Κατσαρή. Αυτή τη στιγμή είναι εξαρτώμενος από τον Ερασιτέχνη.
- Ο Αλέξης Κούγιας είναι Νο 1 στη λίστα των 50 που κάνουν δικαίως φασαρία. Ομως ακόμα η Εισαγγελία δεν έχει κινηθεί.
- Ο Κωστάκος ακούει τον Ορφανό. Δεν κάνει όμως πάντα ό,τι θέλει ο Ορφανός.
- Η λίστα με τους 50 που επηρεάζουν τη διαιτησία μπορεί να γίνει, αυτή με τους 50 power δημοσιογράφους ας γίνει από κανέναν άλλο.
Αυτά...