Δεν ξέρω πόσοι το καταλάβατε, αλλά στη συναυλία που διοργάνωσε η Ερασιτεχνική ΑΕΚ για το θέμα της ανέγερσης γηπέδου στη Νέα Φιλάδέλφεια τραγούδησε η Πίτσα Παπαδοπούλου. Ως εκ τούτου, το αν σε αυτή πήγαν 1.000 («SportDay») ή 2.000 («Eνωση») ή 3.000 («Ωρα Για Σπορ») άνθρωποι, μικρή σημασία έχει. Για την Πίτσα, όποιο κι αν είναι το νούμερο, πρόκειται για αληθινό προσωπικό θρίαμβο…
Λατρεύω τις εισαγωγές και το γνωρίζετε. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας την καλύτερη που διάβασα τον τελευταίο καιρό και που δημοσιεύτηκε στην «Ενωση» της Δευτέρας σε σχετικό άρθρο νεαρού φερέλπιδος συντάκτη υπό τον τίτλο «Πού είναι οι προφητείες;».
Γράφει χαρακτηριστικά: «To να πληγώνεται η υπερηφάνεια της Εθνικής με εντός έδρας ήττα από την Τουρκία και μάλιστα παραμονή της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου στο γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", είναι σαν να χάνει μια καλόγρια την παρθενιά της!»
Εκπληκτικό! Αυτό δεν είναι απλώς πρόλογος. Θα μπορούσε να είναι ταινία του Γκουσγκούνη…
Λογιών λογιών ασχολίες με κράτησαν μακριά από τα δρώμενα της εφημερίδας τις τελευταίες ημέρες. Ομολογώ ότι σκεπτόμουν να ζητήσω άδεια, μια και στη Μύκονο ο καιρός είναι καταπληκτικός, αλλά ανέστειλα την αίτηση, βλέποντας τις χθεσινές φωτογραφίες του Πεσέιρο, που έφτασε επιτέλους στην Αθήνα.
Δημοσιεύω την πιο όμορφη από αυτές. Πέρα από μια ελαφρώς ομοιότητα με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο (ή τον Γιώργο Μάγκα με το κλαρίνο του;) ο Πεσέιρο μοιάζει να έχει την αρχοντιά του ανθρώπου που δεν είναι ακόμα χοντρός, αλλά το έχει βάλει σκοπό της ζωής του να γίνει μεγαλώνοντας. Πάντως, ενδυματολογικά είναι άσ’ τα να πάνε. Το στενό τζιν και το λαχανί πασέ μακό σε συνδυασμό με το ξεθωριασμένο κιτρινωπό καλοκαιρινό μπουφάν, τον κάνουν να δείχνει σαν ήρωας βιντεοκασέτας του ’80! Πού 'σαι, λατρεμένε Αλμπέρτο, με τις πασμίνες σου!
Δίπλα του ο Γιάσμινκο Βέλιτς με ένα χαρακτηριστικό συνδυασμό «άσπρου-μαύρου» μοιάζει ένας Θεός του στυλ, αποφεύγοντας πάσα ομοιότητα με γκαρσόνια ή μετρ που αρέσκονται στον συγκεκριμένο χρωματικό συνδυασμό...
Οι ρόλοι στον ΠΑΟ είναι ευδιάκριτοι από την πρώτη στιγμή. Στη λαμπρή αυτή φωτογραφία φαίνεται ποιος είναι το αφεντικό και ποιος ο καλός υπάλληλος…
Μιλώντας για στυλ, ομολογώ ότι μετράω ώρες για την επίσημη εμφάνιση του Φοίβου Μορίδη ως νέου προέδρου-ιδιοκτήτη του Ηρακλή. Το «Goal» παρουσίασε προχθές το επιχειρηματικό του προφίλ:
«Πολλά λέγονται και πολλά έχουν γραφτεί τελευταία για τις μέχρι τώρα επαγγελματικές δραστηριότητες του Φοίβου Μορίδη», γράφει η εφημερίδα.
«Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ο κ. Μορίδης είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Dreamworks Corporation με έδρα το Λονδίνο, η οποία ασχολείται με παραγωγές μουσικών εκπομπών. Από το 2006 είναι πρόεδρος της World Sports Corporation, που ειδικεύεται στο Sports Marketing. Πέρυσι η συγκεκριμένη εταιρεία ίδρυσε νέο φορέα Football Fame insitute, που δημιούργησε το πρώτο Ποδοσφαιρικό Μουσείο στην Ελλάδα. Είναι επίσης πρόεδρος της Leaders Bank, μιας εταιρείας που λανσάρει δύο πιστωτικές κάρτες στην αγορά με τη συνεργασία ενός μεγάλου ευρωπαϊκού τραπεζικού οργανισμού».
Η εφημερίδα μόλις κάνει την παρουσίαση, προχωρεί και στη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας:
«Σε ό,τι αφορά την εταιρεία Dreamworks (υπάρχει σχετικό σάιτ στο Διαδίκτυο), το Goal προσπάθησε να αντλήσει λεπτομέρειες όσον αφορά τη δράση της στην Ελλάδα ή την Ευρώπη, χωρίς επιτυχία. Η συγκεκριμένη εταιρεία δεν έχει καμία σχέση με τον γνωστό αμερικανικό κολοσσό με το αντίστοιχο όνομα. Σχετικά πάντα με το βιογραφικό του κ. Μορίδη, στέλεχος μεγάλης διαφημιστικής εταιρείας μας διαβεβαίωσε ότι στο παρελθόν εργάστηκε στις διαφημιστικές εταιρείες Leo Barnett, BBDO και Lintas. Από την Κύπρο μας ενημέρωσαν ότι το 1987 είχε ιδρύσει ένα αθλητικό περιοδικό με την ονομασία “Το Πρώτο” και επιχείρησε να εκδώσει δική του αθλητική εφημερίδα, η οποία… δεν έπιασε. Στην Ελλάδα ζει τα τελευταία 15 χρόνια».
Απλώς προσθέτω ότι ένας άνθρωπος που έβαζε την Κέλι Κελεκίδου να τραγουδάει πριν από τα ματς του Εθνικού κι έχει μια εταιρεία που κουβαλάει το ίδιο όνομα με αυτή του Στίβεν Σπίλμπεργκ (!), δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενος στη Σούπερ λίγκα…
Στο μεταξύ, στον Ολυμπιακό κουβαλάνε ακόμα πολλά από τα σημάδια της αναστάτωσης που δημιούργησε η φυγή του Ριβάλντο. Σημάδια αυτής της ταραχής μπορεί κανείς, ως γνωστόν, να διακρίνει μόνο στα πεφωτισμένα κείμενα του Κώστα Μπαρμπή, του ηγέτη της ΠΕΦΟ. Προσπαθήστε να βγάλετε νόημα στο κείμενο που ακολουθεί. Οι σπαζοκεφαλιές το καλοκαίρι είναι της μόδας:
«Για να καταλήξουμε στον κυλοφώνα της κυβερνητικής… αμεροληψίας (ας τα έκανε αυτά υπουργός του Μπλερ, της Μέρκελ ή του Σαρκοζί…), με τη δελφική ή τη δωδωνική Καλχοτειρεσιακή προφητεία ότι στο σταθμό του Αιγάλεω, τη σήραγγα του οποίου άνοιξε ο μετροπόντικας, θα πραγματοποιούνται στο μέλλον τα τριφυλλογλέντια. Γιατί εκεί ο Βύντρα, ο Μόρις, ο σερ Τζον Γκούμας, ο Τζιόλης, ο Λεοντίου, ο Σαλπιγγιτιδοποιός, ο Μάντζιος, ο Σενεγαλέζος της Ακαντέμικα, μαζί με τα άλλα παιδιά θα κατακτούν τον έναν τίτλο μετά τον άλλο.
Συνεργούντων του φανελοσυλλέκτη Κύρου, του Φινοκαλιώτη, του Κάκκου, του Παπασταμάτη, του Ζανετίδη, του Πάτρα και του Τρικάλη (αμέσως να κληθούν στην ενεργό υπηρεσία, μαζί με τους Σπανέα, Λίτσα, Στεφανόπουλο, Κουμάση, Στυλιάρα, πάντοτε υπό την υψηλή εποπτεία του υποδειγματικώς αμερόληπτου κ.Ψυχομάνη!
Ωστόσο, υπάρχει μια (μικρής έκτασης) αποριούλα: Γιατί ο ιδιοκτήτης του Πανάθα δεν κατέρχεται στις εκλογές, όχι με τη σιγουριά του ψηφοδελτίου επικρατείας, αλλά σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ περιοχή (λόγου χάρη, Λάρισα) με σταυροδοσία; Ας το δοκιμάσει. Και θα διαπιστώσει πόσο δημοφιλής είναι στις τάξεις του ελληνικού λαού».
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Prackticher!