Όταν τα νούμερα εκτοξεύονται στη στρατόσφαιρα (SportDay / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Ευτυχώς η νεογέννητη κόρη μου είναι ήσυχο παιδί. Ετσι, την ώρα που κοιμάται και την προσέχω για να κάνει η σύζυγος κάποιες δουλειές του σπιτιού ή για να ξεκουραστεί, έχω την ευχέρεια να διαβάζω. Την Κυριακή το μεσημέρι, την ώρα που κόρη και μάνα κοιμόντουσαν και υπήρχε απόλυτη ησυχία στο σπίτι, βρήκα την ευκαιρία να μελετήσω μια καινούργια έκθεση της Deloitte & Touch για ορισμένα οικονομικά χαρακτηριστικά του αγγλικού πρωταθλήματος.

Η έκθεση αυτή επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις τέσσερις μεγάλες ομάδες της Πρέμιερσιπ και στις υπόλοιπες. Από τη σεζόν 2002-03 μόνο μία φορά χάλασε η τετράδα της κορυφής, την οποία αποτελούν η Τσέλσι, η Μάντσεστερ, η Αρσεναλ και η Λίβερπουλ. Στην έκθεση αυτή διατυπώνεται για πρώτη φορά η –μάλλον αιρετική– εκτίμηση ότι με τη νέα τηλεοπτική συμφωνία μπορεί να διαταραχθεί η συνοχή της τετράδας, διότι οι ομάδες θα βάλουν στα ταμεία τους 50% περισσότερα απ' όσα με την προηγούμενη συμφωνία. Κι αν η αύξηση αυτή δεν μοιάζει αρκετή, σημειώστε ότι προβλέπονται πολύ υψηλότερες εισροές από την πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της Πρέμιερσιπ στο εξωτερικό.

Και αυτό το ποσόν, σε αντίθεση με το ποσόν της συμφωνίας τηλεοπτικών δικαιωμάτων για τις μεταδόσεις εντός Αγγλίας, μοιράζεται εξίσου σε όλους και προβλέπεται υπερδιπλάσιο από τα 300 εκατομμύρια ευρώ της περασμένης συμφωνίας. Αν κάποιος θα ήθελε να κάνει μια σύγκριση με τα ποσά από τηλεοπτικά δικαιώματα που εισπράττουν ομάδες σε άλλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, θα διαπιστώσει ότι οι αγγλικές ομάδες βρίσκονται αρκετά μπροστά και με την καινούργια συμφωνία θα ξεφύγουν ακόμα περισσότερο.

Τη χρονιά που μας πέρασε, οι αγγλικές ομάδες εισέπραξαν 2,1 δισ. ευρώ, την ώρα που οι ιταλικές ομάδες της Σιέρε A έβαλαν στα ταμεία τους 1,5 δισ. ευρώ, ενώ οι ομάδες της Μπουντεσλίγκα μάζεψαν 1,2 δισ. ευρώ. Και αυτά τα ποσά, σε ό,τι αφορά τους Αγγλους, έχουν να κάνουν με τη συμφωνία τηλεοπτικών δικαιωμάτων που έληξε φέτος. Με βάση αυτή τη συμφωνία που έληξε, για την περίοδο 2005-06, όταν και πήρε το πρωτάθλημα η Τσέλσι, υπολογίζεται ότι καθεμία από τις τέσσερις μεγάλες της Πρέμιερσιπ έβαλε στο ταμείο από τα τηλεοπτικά δικαιώματα 216 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που οι υπόλοιπες 16 ομάδες δεν εισέπραξαν περισσότερα από 75 εκατομμύρια ευρώ.

Υποθέτω ότι κι εσείς αντιλαμβάνεστε ότι δεν έχει κανένα νόημα η σύγκριση με τα ελληνικά δεδομένα, αλλά γίνεται φανερό ότι με τόσα χρήματα ακόμα και μικρομεσαίες ομάδες της Πρέμιερσιπ θα μπορούν να ανταγωνιστούν στο μεταγραφικό παζάρι ακόμα και κορυφαίες ομάδες από άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Δείτε διαφορές. Την περίοδο 2005-06 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ξόδεψε για μισθούς και συμβόλαια ποδοσφαιριστών 127,5 εκατομμύρια ευρώ, η Αρσεναλ 124 εκατομμύρια, η Λίβερπουλ 105, η Νιούκαστλ 78 εκατομμύρια και η Τότεναμ 61,5 εκατομμύρια.

Η Τσέλσι φυσικά ξόδεψε τα περισσότερα, αφού το budget άγγιξε τα 171 εκατομμύρια ευρώ. Πάντως, η νέα τηλεοπτική συμφωνία για τον πρωταθλητή μόνο θα φέρει 30 εκατομμύρια ευρώ, σε έξτρα χρήματα, περισσότερα απ' όσα κέρδισε φέτος η Γιουνάιτεντ. Αυτή η συμφωνία τηλεοπτικών δικαιωμάτων στην Αγγλία αλλάζει όλο τον χάρτη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αφού ακόμα περισσότερες αγγλικές ομάδες θα ψωνίζουν από το επάνω ράφι. Πιθανότατα η βούληση του Πλατινί να κλείσει την ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και μικρομεσαίων να βρει περισσότερους υποστηρικτές τώρα, διαφορετικά στην Αγγλία θα συγκεντρώνεται η αφρόκρεμα των καλών ποδοσφαιριστών και η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα μεταξύ των ποδοσφαιρικών συλλόγων στην Ευρώπη θα πάει περίπατο.

Η «επικίνδυνη» γλώσσα των SMS

Η γλώσσα κινδυνεύει από τα γραπτά μηνύματα που ανταλλάσσουν οι νέοι μεταξύ τους. Η άποψη ακούστηκε πρώτη φορά όταν έγινε φανερό ότι τα SMS αποτελούν τη νέα μόδα στην επικοινωνία μεταξύ των εφήβων και των νέων. Μία μόδα που έγινε κατάσταση και πεδίο σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας. Η γλώσσα των SMS για πολλούς είναι μια γλώσσα κωδικοποιημένη, χωρίς κανόνες στη γραμματική και την ορθογραφία, που δημιουργεί εκφράσεις οι οποίες περνούν στην καθομιλουμένη, κάνοντας τη γλώσσα να μοιάζει –μερικές φορές– με γρύλισμα.

Σύμφωνα με μία μελέτη που εκπόνησε μια εκπαιδευτική επιτροπή στην Ιρλανδία, τα SMS αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για την αγγλική γλώσσα, που θεωρείται και μία από τις απλούστερες στον κόσμο. Το πόρισμα της ιρλανδικής επιτροπής σημειώνει ότι ο εθισμός στα SMS δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους τόσο για τον γραπτό λόγο (ορθογραφία, συντακτικό, χρήση σημείων στίξης κ.λπ.) όσο και για τον τρόπο σκέψης και έκφρασης των μαθητών. Οι Ιρλανδοί ερευνητές, σε συνεργασία με την ιρλανδική επιτροπή εξετάσεων, εξέτασαν τα γραπτά κείμενα και τις εργασίες που έκαναν κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς 15χρονοι μαθητές σε διαφορετικά σχολεία της χώρας.

Οι αδυναμίες που εντόπισαν στην ορθογραφία, στο συντακτικό αλλά και η επιλογή των συντομότερων δυνατών απαντήσεων, με χρήση των απλούστερων λέξεων, οδήγησαν τους Ιρλανδούς ερευνητές στο συμπέρασμα ότι η χρήση της φωνητικής ορθογραφίας και τα ελάχιστα ή καθόλου σημεία στίξης στα γραπτά μηνύματα αποτελούν απειλή για τον παραδοσιακό γραπτό λόγο. Οι Ιρλανδοί έφηβοι στα γραπτά μηνύματα που αντάλλασσαν στα κινητά τους χρησιμοποιούσαν κωδικοποιημένη γλώσσα, σύντομες φράσεις, αρχικούς χρόνους και περιορισμένο λεξιλόγιο, παράγοντες που δεν αφήνουν τον λόγο να ευδοκιμήσει.

Το ζήτημα της γλώσσας που χρησιμοποιείται στα γραπτά μηνύματα και τα greeklish, η φωνητική απόδοση των ελληνικών λέξεων με λατινικούς χαρακτήρες, απασχόλησε τους φοιτητές του Δημοσιογραφικού Εργαστηρίου του Τμήματος ΜΜΕ του Παντείου Πανεπιστημίου. Η έρευνα που διεξήγαγαν (σε νέους 17-15 ετών) και δημοσιοποιήθηκε στο ηλεκτρονικό τους περιοδικό Π@π@κι (http://www.papaki.panteion.gr) αποκάλυψε μια εικόνα που θα μπορούσε να ήταν και χειρότερη.

Το 40% των ερωτηθέντων απάντησε ότι γράφει τα μηνύματά του στα ελληνικά, τηρώντας τους γραμματικούς κανόνες -κι ας πληρώνει παραπάνω χρήματα γι' αυτή του την «εμμονή», μια που η πιστή συμμόρφωση στους κανόνες συνεπάγεται συνήθως περισσότερες λέξεις και άρα περισσότερα μηνύματα. Στη χρήση συντομογραφιών και συμβόλων καταφεύγει το 25%. Ανάλογο ποσοστό χρησιμοποιεί το λατινικό αλφάβητο. Οσο για το υπόλοιπο 10%, αυτό δήλωσε ότι χρησιμοποιεί «άλλη γλώσσα», ίσως έναν δικό του κώδικα επικοινωνίας.