Το πρώτο τρεμπλ η δίψα για «επιστροφή» (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

Μία κόντρα ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό συγκεντρώνει τεράστιο ενδιαφέρον, ακόμη και αν έχει να κάνει με όχι και τόσο ιδιαίτερα δημοφιλές άθλημα. Αν θυμηθείτε, π.χ., τι έγινε στο πρωτάθλημα βόλεϊ των γυναικών και δη στο τελευταίο ματς, όπου ο Παναθηναϊκός κατέκτησε στον «Τάφο του Ινδού» τον τίτλο, θα συμφωνήσετε απόλυτα μαζί μας.

Πάνω από 1.500 φίλαθλοι του «τριφυλλιού» ήταν στο κλειστό, που βρίσκεται κάτω από τις εξέδρες του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και πανηγύρισαν εντονότατα έναν τίτλο, που μάλλον δεν θα συγκινούσε αν αντίπαλος ήταν άλλη ομάδα.

Σκεφτείτε, λοιπόν, πόσο μεγάλο ενδιαφέρον υπάρχει για τους τελικούς μπάσκετ, που ξεκινούν αύριο στο ΟΑΚΑ. Μιλάμε άλλωστε για το δεύτερο δημοφιλέστερο άθλημα στη χώρα μας, μετά το ποδόσφαιρο. Και αν τα προηγούμενα χρόνια το θερμόμετρο δεν ανέβαινε και τόσο, λόγω της γενικότερης πτώσης του Ολυμπιακού, δεν ισχύει το ίδιο πλέον, μια και η ομάδα του Πειραιά, καθοδηγούμενη στην ουσία από τον πανίσχυρο οικονομικά Παναγιώτη Αγγελόπουλο, έχει δυναμώσει σε μεγάλο βαθμό. Δεν χωρά αμφιβολία ότι ακλόνητο φαβορί είναι οι πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά στο μεγάλο λιμάνι αισιοδοξούν ότι μπορούν να κάνουν το μπρέικ και να κατακτήσουν ύστερα από 10 χρόνια το πρωτάθλημα. Τι σημαίνει, όμως, για καθεμιά από τις δύο ομάδες η κατάκτηση του τίτλου; Με ποιο σκεπτικό κατεβαίνουν οι δύο «αιώνιοι» στην αρένα των τελικών; Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μία προσέγγιση με τη μεγάλη μας επιθυμία, όμως, να είναι η διεξαγωγή όμορφων μπασκετικά αγώνων, όπου θα λείψουν τα επεισόδια και δη εκείνα που είχαν γίνει πέρυσι στους αντίστοιχους αγώνες.

Η χρονιά ξεκίνησε όχι με τους καλύτερους οιωνούς για τον Παναθηναϊκό. Είναι κάτι που έχουμε αναφέρει πολλές φορές και έχει να κάνει βασικά με τις απώλειες, σε διάστημα μάλιστα ελάχιστων ημερών, των Σπανούλη και Λάκοβιτς. Η παναθηναϊκή μηχανή προς στιγμή ανησύχησε, αλλά δεν πανικοβλήθηκε. Η εμπειρία και η μεγάλη οικονομική δυνατότητα της διοίκησης καθώς και το υψηλό ειδικό βάρος της τεχνικής ηγεσίας αποτελούσαν εχέγγυα ότι οι διάδοχες λύσεις ήταν θέμα χρόνου να βρεθούν. Οπερ και εγένετο με την απόκτηση των Σισκάουσκας, Ντελκ, Μπετσίροβιτς και Βούγιανιτς. Μάλιστα, το αγωνιστικό ξεκίνημα ήταν ιδανικό, αφού παρά το γεγονός ότι επρόκειτο για μία εν πολλοίς νέα ομάδα, κατέστη δυνατή η νίκη στο ΣΕΦ επί του Ολυμπιακού για το Κύπελλο, που στην ουσία σήμανε την κατάκτηση του πρώτου τροπαίου.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Μία πορεία εξαιρετική με λίγες ήττες, οι περισσότερες των οποίων ήταν ανουσίες. Το δε αποκορύφωμα προέκυψε στο φάιναλ φορ της Αθήνας, όπου οι «πράσινοι», απολύτως δίκαια, έφθασαν στην κατάκτηση της τέταρτης Ευρωλίγκας στην ιστορία τους.

Μία, όμως, τόσο μεγάλη ομάδα ποτέ δεν χορταίνει. Ετσι και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος βρίσκεται μπροστά σε μία πρόκληση. Πώς όχι άλλωστε από τη στιγμή που αν πάρει το πρωτάθλημα, θα κάνει για πρώτη φορά στην ιστορία του το τρεμπλ. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κίνητρο της τεχνικής ηγεσίας και των παικτών του Παναθηναϊκού, που, παράλληλα, βεβαίως, θέλουν να δείξουν στον μεγάλο τους αντίπαλο ότι στο ελληνικό μπάσκετ αυτοί είναι οι κυρίαρχοι: «Είμαστε οι κορυφαίοι και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας το αμφισβητήσει» είναι το σκεπτικό των «πρασίνων», που συν τοις άλλοις δεν θέλουν ούτε για αστείο να σκέφτονται ότι μία τέτοια ονειρεμένη σεζόν μπορεί να έχει αρνητικό τέλος.

Τα αφεντικά της ομάδας, ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, θέλουν κι αυτοί από την πλευρά τους να προσθέσουν μία ακόμα χρυσή σελίδα στο ήδη πάμπλουτο παλμαρέ τους. Οσο για το καλοκαίρι, οι φίλοι του Παναθηναϊκού δεν πρέπει να ανησυχούν. Και αν δεν είναι τελικά ο Βασίλης Σπανούλης ο εκλεκτός (στην περίπτωση που δεν τον αφήσουν ελεύθερο οι Χιούστον Ρόκετς), όλο και κάποιο μεγάλο όνομα θα έρθει στη θέση του. Ρίξτε μία ματιά στη λίστα των φρι έιτζεντ του ΝΒΑ και ίσως από εκεί να προέλθει ο νέος δυναμίτης των πρωταθλητών Ευρώπης.

Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του ζει και αναπνέει με το όνειρο της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος, γενικότερα ενός μεγάλου τίτλου. Πώς όχι άλλωστε από τη στιγμή που από το 1997, όταν και κατέκτησε το τρεμπλ, μέχρι σήμερα έχει πάρει μόλις ένα Κύπελλο. Απολογισμός σαφώς εξαιρετικά φτωχός, όταν μιλάμε για ένα από τα δύο μεγαλύτερα σωματεία της Ελλάδας, που την προηγούμενη δεκαετία κυριαρχούσε στο άθλημα. Το γιατί υπάρχει αυτή η ένδεια είναι γνωστό και έχει να κάνει με την αποστασιοποίηση του Σωκράτη Κόκκαλη. Για καλή τύχη, όμως, του Ολυμπιακού το τμήμα έχει αναλάβει ουσιαστικά εδώ και δυόμισι χρόνια ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, άνθρωπος με όραμα, τεράστια οικονομική επιφάνεια και μεγάλη αγάπη για τον Ολυμπιακό και το μπάσκετ. Οπωσδήποτε θαύματα δεν γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη, ειδικά όταν έχεις αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, μία ομάδα-κολοσσό, με βάσεις, συνέπεια και κυρίως όρεξη για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες. Τα βήματα προόδου που έχουν γίνει είναι σημαντικά, δεν μοιάζουν, όμως, αρκετά για να αμφισβητηθούν τα πρωτεία των «πρασίνων». Στον Πειραιά, πάντως, πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν το μπρέικ και να πάρουν έναν τίτλο, κάτι που θεωρούν ότι θα σημάνει την αρχή της αυτοκρατορίας τους. Χωρίς να παραγνωρίζουν την αξία του αντιπάλου, τους έχουν κάνει να πιστεύουν ακόμα πιο πολύ στο πρωτάθλημα τρία πράγματα: α) η στιβαρή τους εμφάνιση στο ματς του Σαββάτου με τον Αρη, όπως και οι δύο πολύ καλές παρουσίες κόντρα στους Θεσσαλονικείς στα δύο παιχνίδια του ΣΕΦ β) η δυναμική επανεμφάνιση του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, ο οποίος στα δύο τελευταία ματς, οπότε και αγωνίστηκε, έδειξε ότι για κάποιο χρονικό διάστημα μπορεί να κάνει τη διαφορά και γ) τα τρία παιχνίδια που έδωσαν φέτος σε πρωτάθλημα (ρέγκιουλαρ σίζον) και Κύπελλο με τον Παναθηναϊκό. «Στο ΟΑΚΑ τους νικήσαμε εύκολα, στο ΣΕΦ για το πρωτάθλημα το χάσαμε μόνοι μας το ματς και στο Κύπελλο είχαμε τον έλεγχο στη μεγαλύτερη διάρκεια. Γιατί λοιπόν να μην ελπίζουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε τώρα;» είναι η άποψη που αντικατοπτρίζει την πλειονότητα των «ερυθρολεύκων» και τους γεμίζει με αισιοδοξία εν όψει της σειράς των τελικών. Ποιανού κίνητρα τελικά θα υπερισχύσουν δεν θα αργήσουμε να το μάθουμε.

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι έπειτα από πάρα πολλά χρόνια ο Ολυμπιακός προβάλλει απειλητικός όσο ποτέ απέναντι, πάντως, σε έναν Παναθηναϊκό που δεν χαρίζει κάστανα και είναι αποφασισμένος να δείξει για μία ακόμα φορά ότι είναι η κορυφαία ομάδα του ελληνικού μπάσκετ.