Ένας μικρός αλλά…μεγάλος τελικός (Νίκος Ζέρβας)

Σήμερα το απόγευμα στο «Αλεξάνδρειο» ανοίγει η αυλαία μιας σειράς μικρών τελικών που είναι αλλιώτικοι από τους καθιερωμένους. Το έπαθλο της τρίτης θέσης που αυτόματα οδηγεί στην Ευρωλίγκα της επόμενης περιόδου κάνει από μόνο του τους αγώνες εξαιρετικά ενδιαφέροντες, αλλά υπάρχει παράλληλα μια πλειάδα γεγονότων και αγωνιστικών συγκυριών που δίνει ξεχωριστή αίγλη στις, τρεις, τέσσερις ή πέντε μάχες Άρη-Πανιωνίου που θα δούμε στα παρκέ. Έγραφα τη Κυριακή πως για τον Άρη δεν έχει τελειώσει τίποτε φέτος και αυτό φάνηκε να το γνωρίζουν καλά οι φίλαθλοί του που προσπάθησαν μες τη πίκρα τους από τον αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό να εμψυχώσουν τους παίκτες ενόψει της πολύ δύσκολης συνέχειας. Λέτε το αμιγώς μπασκετικό κοινό των «κίτρινων» να μην ξέρει; Όσο για τον ποιοτικότερο των τελευταίων ετών φετινό Πανιώνιο, τα πανηγύρια με τη κόρνα της λήξης στο 5ο παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη ακούστηκαν σε όλη την Αθήνα, όμως τώρα τα παιχνίδια που ακολουθούν είναι εξαιρετικά δύσκολα για να μετουσιωθεί σε επιτυχία η φετινή εξαιρετική πορεία του. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε για τους «κυανέρυθρους» πως τώρα αρχίζουν όλα. Κρατάμε τη πρώτη αγωνιστική συγκυρία του μικρού τελικού, που δεν είναι άλλη από τη παρουσία δυο πολύ καλών ομάδων με όνομα ιστορικό και «βαριά» φανέλα και συνεχίζουμε…

Τα τελευταία χρόνια πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι αγώνες της τρίτης θέσης ήταν απλά μια αγγαρεία πριν τις διακοπές ή μια ευκαιρία για να μπουν μερικά Ευρώ στα ταμεία των καναλιών από το μειωμένο -πάντως- διαφημιστικό ενδιαφέρον των μεταδόσεων. Αιτία η αγωνιστική πτώση του Ολυμπιακού που είχε όμως έτσι και αλλιώς εγγυημένο συμβόλαιο με την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν με τη δεύτερη συνεχόμενη συμμετοχή των «ερυθρόλευκων» στον τελικό. Η τρίτη θέση έχει αντίκρισμα και καμία ΚΑΕ δεν αδιαφορεί για αυτή. Η αίγλη της αναγεννημένης Ευρωλίγκας, τα γεμάτα γήπεδα στα οποία παραπέμπει, η δόξα και τα μεγάλα οικονομικά «πακέτα» που μπαίνουν στα ταμεία των συλλόγων ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη. Ο Άρης το βίωσε, το κατάλαβε καλά μετά από αρκετά χρόνια, φέτος, ενώ ο Πανιώνιος θα το «γευτεί» σε περίπτωση που ο Λούκα Παβίσεβιτς και οι παίκτες του καταφέρουν να τερματίσουν στη τρίτη θέση.

Οι «κίτρινοι» είναι αλήθεια πως είχαν βάλει τον πήχη λίγο πιο ψηλά φέτος, αλλά από τη στιγμή που οι λεπτομέρειες τους στέρησαν τον στόχο του τελικού, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να απογοητευτούν και να πετάξουν στα «σκουπίδια» ένα ακόμη πλεονέκτημα έδρας, που θα στερήσει από το σύλλογο να παίζει εκεί που του αξίζει. Το γεγονός ότι ο Άρης αγωνίστηκε φέτος στην Ευρωλίγκα με το χαμηλότερο μπάτζετ από όλους, θα πάψει να υφίσταται αν θα εξασφαλίσει και του χρόνου την είσοδό του σε αυτήν, οπότε αυτόματα ο πήχης θα φαντάζει πιο προσπελάσιμος και στις εγχώριες διοργανώσεις με την ενίσχυση που θα υπάρξει. Ο Πανιώνιος αν κατορθώσει το φαινομενικά ακατόρθωτο, όταν στις αρχές Οκτώβρη έμενε νωρίς εκτός κυπέλλου Ελλάδος από το Ρέθυμνο της Α2, εκτός των προαναφερθέντων κερδών, θα έχει ωφεληθεί διπλά και για άλλους δυο λόγους: Ο πρώτος έγκειται στο γεγονός ότι τα πολλά νέα παιδιά που έχει στη σύνθεσή του θα καρπωθούν πρόωρα μια μεγάλη επιτυχία που συνεπάγεται με απίστευτες αγωνιστικές και όχι μόνο εμπειρίες τη νέα σεζόν. Ο δεύτερος έχει να κάνει με την ηθική ανταμοιβή της πολύ καλής δουλειάς που κάνει τα τελευταία χρόνια σε όλα τα επίπεδα ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ, κ. Λιανός. Όσο ισχυρός και αν είναι ένας παράγοντας-επενδυτής, όση όρεξη και αν έχει για δουλειά, αν δεν δει «προκοπή», κάποια στιγμή η «κάνουλα» κλείνει και οι φιλοδοξίες τελεύουν…Οπότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κομβικό σημείο της σύγχρονης ιστορίας του μπασκετικού Πανιωνίου.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, νομίζω ότι είμαστε ενώπιον μιας ακόμη δύσκολης σε προγνωστικά σειράς. Η πρώτη λογική εκτίμηση είναι ότι ο Άρης έχει προβάδισμα λόγω έδρας, όμως δεν αποκλείω να δούμε πέντε παιχνίδια που θα «κόψουν» την ανάσα. Ο Πανιώνιος σε αυτή τη περίπτωση -και από τη στιγμή που θα παίξει πλήρης- έχει το πλεονέκτημα που έχει ο Παναθηναϊκός κόντρα στον Ολυμπιακό που δεν είναι άλλο από τις έξτρα μέρες ξεκούρασης, όμως και καθαρά αγωνιστικά αν το δει κανείς, έχει αποδείξει ότι είναι ικανός για το καλύτερο, ιδιαίτερα αν ο Αρσλάν βρεθεί στη μέρα του. Στη περίπτωση δε που ο Παβίσεβιτς βρει το «τρικ» που θα «κλειδώσει» το εύκολο περιφερειακό σουτ του Άρη, αλλά ακόμη περισσότερο την αψεγάδιαστη το τελευταίο διάστημα δυάδα ψηλών Ουίλκινσον και Μάσεϊ, θα είναι ένα βήμα πιο κοντά στο «όνειρο». Το μεγαλύτερο άγχος πάντως το έχει ο Άρης, καθώς η τέταρτη θέση θα είναι αποτυχία και πισωγύρισμα. Σοφή λοιπόν η χθεσινή κίνηση της διοίκησης να ανανεώσει τα συμβόλαια των Καστλ και Ουίλκινσον. Αν μη τι άλλο έδειξε ότι σέβεται τις προσπάθειες και τους κόπους μιας σεζόν, υπό τη «σκιά» μάλιστα ενός αποκλεισμού, ενώ παράλληλα δίνει το ψυχολογικό ερέθισμα και στους υπόλοιπους.

Για το τέλος, άφησα την διπλή κόντρα που υποβόσκει -ή μήπως έχει ξεσπάσει ;- στην ομάδα της Θεσσαλονίκης. Η πρώτη ανάμεσα στους οπαδούς του Άρη και τον Αντρέα Ματζόν -έκανε προπονητικά «εγκλήματα» στον 5ο ημιτελικό, αλλά δεν είναι και ανίκανος όπως υποστηρίζουν μερικοί «σοφοί»- και η δεύτερη ανάμεσα στον Ιταλό τεχνικό και τον Άλεξ Σκέϊλς, που εκνευρισμένος για τη μη συμμετοχή του στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα του Σαββάτου, μπήκε στο τέλος στο παρκέ και έκανε «σμπαράλια» κάθε αγωνιστικό σύστημα της ομάδας του. Αν αυτά ισχύουν σε τέτοιο βαθμό που «βγουν» στα παιχνίδια, ο Άρης θα έχει μεγάλο πρόβλημα. Μη λησμονεί κανείς πάντως πως ο Άρης πήγε να κάνει τη «ζημιά» στον Ολυμπιακό στα παιχνίδια που δόθηκε περισσότερος χρόνος σε Σεραπίνας, Τσαλδάρη και Καλαϊτζη, αν αυτό λέει κάτι. Όπως και να έχει, φρονώ ότι το μπάσκετ είναι αρκετά ωφελημένο από τις κόντρες Άρη-Πανιωνίου για μια θέση στο «ήλιο» της Ευρωλίγκας. Εύχομαι οι δυο ομάδες να μη με διαψεύσουν…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com