Mε το φτωχό μου το μυαλό(Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Εμεινα εντυπωσιασμένος διαβάζοντας τη συνέντευξη του Γιάσμινκο Βέλιτς στο «PAO NEWS». Την άποψη του Βέλιτς που συμπτωματικά μου είχε περάσει από το μυαλό. Οτι μέχρι τώρα ήταν λάθος να σκεφτόμαστε ότι ο Ντέμης Νικολαΐδης είναι ο πρόεδρος της ΑΕΚ και για να καταλάβουμε τον ρόλο του θα πρέπει να τον θεωρούμε περισσότερο μικρομέτοχο και διευθύνοντα σύμβουλο και λιγότερο πρόεδρο. Ενα στέλεχος που σέβεται το μπάτζετ που καθορίζουν οι τρεις μεγαλομέτοχοι Νοτιάς, Γκούμας και Κανελλόπουλος, που ταξιδεύει για να κλείσει σοβαρές μεταγραφές και συνεργασίες όπως του Βάργκας της Μονακό και πέρυσι του Φερέρ στην ΑΕΚ, ο οποίος για την προσφορά του μπορεί να αμείβεται ή όχι αλλά που είναι ο μόνος που το όνομά του έχει το ειδικό βάρος να ασκεί προεδρία και να γίνεται σεβαστό από οπαδούς και κράτος.
Οσο για την άλλη θέση του Βέλιτς, ότι στον Παναθηναϊκό κανένας δεν είχε την ευθύνη για ό,τι συνέβαινε, συμφωνώ απόλυτα. Εδώ και χρόνια ακόμα και για να κριθούν οι μεταγραφές χρειαζόταν να γίνει ρεπορτάζ για να φανεί ποιος τις είχε κάνει και ακόμα και αν βρισκόταν το «είναι του Ζάετς» ή το «είναι του Λιβαθηνού» ακουγόταν σαν ψίθυρος σε γάμο «αυτός είναι του γαμπρού» και «αυτός είναι της νύφης». Το θέμα, όπως και με τους γάμους και στις μεταγραφές, δεν είναι ποιος τον προσκάλεσε, αλλά για τι ήρθε. Ηρθε για να φάει τους κεφτέδες ή για να φέρει κάποιο δώρο; Ηρθε για να παίξει μπάλα ή για να αρπάξει τα λεφτά του συμβολαίου; Και η ευθύνη δεν μπορεί παρά να βαραίνει τον διευθυντή της ομάδας, που στον Παναθηναϊκό είναι ο Βέλιτς. Τώρα το γιατί να πάρει τη θέση ο Βέλιτς είναι συζητήσιμο. Σίγουρα ο Βέλιτς ως όνομα δεν έχει το ειδικό βάρος που είχε ο Ζάετς. Αλλά για να πούμε και του Βέλιτς το δίκιο, σε τέτοια θέση εκτός του ονόματος είναι δύσκολο να ζητήσεις κάποια συμβατικά προσόντα, αφού για σχολή γενικών διευθυντών ποδοσφαίρου δεν έχει ακουστεί τίποτα.
Πάντως υπάρχουν και άνθρωποι που προβληματίζονται για την έλλειψη εκπαίδευσης στο ποδόσφαιρο. Πριν από λίγο καιρό ο allenatore Nicolo μιλούσε με μάνατζερ που ειδικεύεται στις μεταγραφές παικτών μικρών κατηγοριών. «Ρε Ηλία, πώς έγινες μάνατζερ;», άρχισε τον προβληματισμό του ο allenatore. «Κοιμήθηκες ένα πρωί κομμωτής και την άλλη μέρα όταν ξύπνησες ήσουνα μάνατζερ;». Ο μάνατζερ ένιωσε προσβεβλημένος. «Δεν ήμουνα κομμωτής, αλλά ανώτατο στέλεχος της δημόσιας διοίκησης», διόρθωσε κοφτά τον Αναστόπουλο. «Ναι, ρε Ηλία. Με συγχωρείς που ξέχασα ότι πριν γίνεις μάνατζερ ήσουνα χωροφύλακας», έκλεισε τη συζήτηση ο allenatore.
Η μνήμη είναι άσχημο πράγμα και τι θυμήθηκα λοιπόν; Κάποια mail που είχα για το κομμάτι που είχα γράψει για τη δημιουργία όλων των τμημάτων χειμερινών αθλημάτων που έχουν «ομοσπονδία» στην Ελλάδα από τον Eρασιτέχνη ΠΑΟΚ. Εχοντας συμπληρώσει ότι στην κατάσταση που είναι ο ΠΑΟΚ ο μόνος λόγος που γίνονται τα τμήματα είναι για να υπάρχουν σαν ταμεία που θα απορροφούν χρήματα του υφυπουργείου Αθλητισμού που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να δοθούν. Σκεφτόμουνα λοιπόν πώς και έγινε και δεν άρχισε να διαμαρτύρεται ο Αρης. Τα mail μού έλυσαν την απορία. Εχει και ο Αρης τμήματα χειμερινών αθλημάτων, καινούργια. Mε τη λαδομπογιά ακόμα να μυρίζει και με τα μπλοκ των αποδείξεων αχρησιμοποίητα.
Οπου σε αυτό το σημείο περιμένω το mail «για τα κέντρα αποφάσεων των Αθηνών». Μετά περιμένω τα κέντρα αποφάσεων να φτιάξουν δικά τους τμήματα (αν φτιάξει η «Προό», βάζω υποψηφιότητα για έφορος του κέρλινγκ) και το υφυπουργείο να επιδοτεί μέχρι και 20 ομάδες curling και in line hockey για να μην προσθέσω το πάντα δημοφιλές «σόρτεκ». Ετσι το έγραψα επειδή έτσι το έγραφε και η ανακοίνωση της γενικής συνέλευσης του ΠΑΟΚ. Επειδή λοιπόν με διόρθωσαν και μου είπαν «ψάξε πριν να γράφεις», έψαξα και εγώ στο site της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Πράγματι, όπως μου είπαν, ονομάζεται short track. Για την ακρίβεια το πλήρες όνομά του είναι short track ice speed skating for men and ladies, όπως αναφέρεται στο site της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Είναι δε τόσο δημοφιλές που ενώ στα αγγλικά υπάρχει αναφορά, στα ελληνικά ούτε καν το έχουν μεταφράσει. Σε αυτό το σημείο ελπίζω όλοι οι αθλητές του -έτσι το πρωτοάκουσα, έτσι το αγάπησα- «σόρτεκ» να διαμαρτυρηθούν στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή που έχει φτύσει τόσο άσχημα το αγαπημένο τους σπορ. Επίσης θα ψήσω την Αργυρώ Γιαννουδάκη να κάνει συνέντευξη στον καλύτερο γηγενή αθλητή του σόρτεκ. Από την πλευρά των σορτεκάδων περιμένω με τη σειρά τους να «ψήσουν» τους παράγοντες του ερασιτέχνη ΠΑΟΚ, όταν ανακοινώνουν ότι φτιάχνουν τμήμα αν δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται, να ξέρουν τουλάχιστον το όνομά του.
Αυτό που κάνει ο ΠΑΟΚ είναι να πάρει μια ομάδα ερασιτεχνών παικτών του χόκεϊ στον πάγο που μετείχε στη βουλγαρική ερασιτεχνική λίγκα και ονομαζόταν «Ατλαντες», να τη μετονομάσει σε «ΠΑΟΚ» και έτσι να διεκδικεί τις χορηγίες. Οι άνθρωποι κάνουν την πλάκα τους και πολύ καλά κάνουν. Γιατί όμως αυτή η πλάκα πρέπει να παρουσιασθεί σαν προσπάθεια που πρέπει να επιδοτηθεί, αφορά τον ΠΑΟΚ και όχι αυτούς. Στη φωτό ο προπονητής της ομάδας Γιώργος Αδαμίδης, που από βιογραφικά στοιχεία και έκτη αίσθηση πρέπει να έχει παίξει κάποιο χόκεϊ επιπέδου. Στο κέντρο όμως της σελίδας μερικοί ακόμα «παίκτες» που αποδεικνύουν ότι η πλάκα είναι αυθεντική και ξεκαρδιστική.