Η Εθνική είχε ανάγκη αύρας. Να εισρεύσει φρέσκος αέρας μες στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Αλλά και έξω απ' αυτές. Η Εθνική είχε ανάγκη μία, τρόπον τινά, αναζωογόνηση της κεντρικής ιδέας. Οχι να γκρεμιστεί κάτι. Ενα προσεκτικό βαψιματάκι, απλώς, να τονωθεί το χρώμα.
Ο Οτο Ρεχάγκελ ήταν η ασφαλής εγγύηση ότι η κεντρική ιδέα παραμένει αναλλοίωτη και συμπαγής και αδιαπραγμάτευτη. Τα υπόλοιπα (ενώπιον της παρατηρούμενης, ομολογουμένως, διστακτικότητας) σαν από μηχανής τα «ανέλαβε» η ήττα από την Τουρκία, δόξα να 'χει ο Αλλάχ, τον Μάρτιο.
Εκτοτε:
• Τέσσερις ημέρες μετά, στη Βαλέτα, η εικόνα (της ενδεκάδας) της Εθνικής ήταν, κατά κυριολεξίαν, αγνώριστη. Ενα άλλο πράγμα. Ταρακουνημένο. Με, το πρωτεύον, καυτό κίνητρο. Εχει σημασία να διοχετεύεις το κάζο προς το κανάλι που βγάζει (σε αντίδραση) θετική ενέργεια. Η στασιμότητα υπερνικήθηκε.
• Δύο μήνες μετά, σήμερα, το Καραϊσκάκη φαίνεται πως έγραψε την ιστορία του ως έδρα (εδώ και δυόμισι χρόνια) της Εθνικής και μπαίνει στο χρονοντούλαπο. Η αλλαγή του ανέμου έρχεται, πλέον, από το Ηράκλειο. Καινούργιο περιβάλλον. Η ομάδα το χρειαζόταν... και δεν το ήξερε. Της έκατσε από τις ανοησίες της κερκίδας στο Φάληρο.
Η αποψινή ενδεκάδα, όσο απρόβλεπτη φαντάζει, είναι προβλέψιμο ότι μπορεί και να κάνει τους «ήρωες της Πορτογαλίας» μειονότητα. Την ίδια στιγμή, η Εθνική δεν έπαψε ποτέ να υπερασπίζει τη θέση της στα ψηλά της παγκόσμιας κατάταξης (εδραιωμένη στο Τop 20, για την ακρίβεια νούμερο 16, ranking αδιανόητο).
Επιπλέον, η Εθνική νομιμοποιείται να φιλοδοξεί ότι, πριν από τα μεσάνυχτα της ερχόμενης Τετάρτης, οι 4/5 νίκες στα προκριματικά του Euro 2008 θα 'χουν γίνει (εν όψει της εκστρατείας τον Σεπτέμβριο στον κόμβο-Οσλο) 6/7. Τέλεια βάση.
Την ίδια στιγμή, επίσης, η κερκίδα στο Παγκρήτιο δείχνει πανέτοιμη... από καιρό να αναπλάσει και να δώσει (στους διεθνείς, στην TV, στη χώρα) παραστάσεις «πριν και μετά Euro 2004». Το συμπέρασμα είναι ότι η μετάβαση, με όλη την αναμενόμενη ανωμαλία προσγείωσης που κόστισε μία θέση στο Μουντιάλ 2006, εξελίσσεται. Κυλά. Μαλακά.
Ο Ρεχάγκελ έδωσε στους Ελληνες μία πρωταθλήτρια Ευρώπης. Και, όταν φύγει, θα 'χει δώσει στον διάδοχό του μία ομάδα σφυρηλατημένη να ταξιδέψει ξανά. Αυτές τις μέρες έχει μαζί του στην Κρήτη εννέα παίκτες 22-26 ετών, δύο 27, δύο 28.
Ο Γερμανός, δίχως να το ανακοινώσει ποτέ, το 'κανε. Αυτό που... ουρλιάζαμε ότι δεν κάνει κι ήμασταν και σίγουροι πως ούτε πρόκειται να το κάνει! Οχι μόνο το 'κανε. Το 'κανε, και μας δίδαξε (για τα σεμινάρια του μέλλοντος) και πώς γίνεται.