Επιστολή για τον πολυβραβευμένο τελικό (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Σήμερα σας δημοσιεύω και τη λίστα των δέκα καλύτερων διαιτητών του ελληνικού πρωταθλήματος -δίπλα στο κολονάκι, αφού πάντα εκεί τα θέματα διαιτησίας έχουν την τιμητική τους. Αύριο, όπως σας έχω υποσχεθεί, θα ενημερώσω και θα δημοσιεύσω την power list του ελληνικού πρωταθλήματος, τους 50 ισχυρότερους άνδρες του, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται μετά το τέλος του. Σήμερα λίγη αλληλογραφία.

Δέχτηκα πολλά e-mail τις τελευταίες μέρες από φίλους αναγνώστες που με ρώτησαν για ποιο λόγο απολογήθηκα στο εξώδικο που μου έστειλε η ΕΠΟ για πρόσφατο δημοσίευμα. Την απάντησή μου αυτή την αξιολόγησαν ως πράξη αδυναμίας και διάφορα «παπαγαλάκια του Κατάπτυστου», που δήλωναν αυτές τις μέρες δεξιά κι αριστερά ότι η «SportDay» συμβιβάστηκε με την ομοσπονδία και ο Καρπετόπουλος σιγά σιγά μαζεύεται. Tην ίδια θέση αναπαρήγαγε και η καλή εφημερίδα «Derby»: δεν μου έκανε εντύπωση -όλοι οι «παπαγάλοι» ίδιοι είναι! Ελπίζω ότι η «Derby» ετοιμάζεται για σκληρή κριτική στη Σούπερ Λίγκα, τώρα που εγώ συμβιβάστηκα και ο Τζίγκερ πάει για πρόεδρος...

Διευκρινίσεις

Για να μην ανησυχείτε, θέλω να κάνω δύο διευκρινίσεις: 1) Η «SportDay» με την ομοσπονδία δεν είχε ποτέ πρόβλημα -απόδειξη η σχεδόν καθημερινή και άκριτη προβολή του έργου των ανθρώπων της. 2) Οφειλα να απαντήσω στο εξώδικο, γιατί όντως οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποίησα ξεπερνούσαν τα όρια της κριτικής. Οταν γίνεται ένα λάθος, οφείλεις να το αναγνωρίζεις. Διαφορετικά χάνεις το δίκιο σου. Κι επειδή τα δίκια είναι με το μέρος μου, μην ανησυχείτε: ούτε συμβιβάστηκα με κανέναν ούτε μασάω από εξώδικα ούτε φοβάμαι τις αγωγές. Οι λογιών λογιών «Κατάπτυστοι» γνωρίζουν ότι αποστολή μου είναι να τους χαλάω τη μέρα.

Επιστολή

Επί τη ευκαιρία, δημοσιεύω μία υπέροχη επιστολή του φίλου αναγνώστη, Βαγγέλη Σιαφάκα, για τον πολυβραβευμένο τελικό της Αθήνας:

Ξαδέρφια

«Η επιλογή των ταξιθετών-βοηθών (stewards) πρέπει να έγινε με κριτήριο τον βαθμό συγγένειάς τους με τους διοργανωτές του τελικού. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι κανένας από τους τέσσερις με τους οποίους συνομίλησα δεν ήξερε ούτε λέξη αγγλικά, όπως και ότι κανείς τους δεν ήξερε τη διαμόρφωση του γηπέδου. Εξω από το γήπεδο τα πράγματα ήταν αρκετά πολύπλοκα, ακόμα και για έναν άνθρωπο σαν εμένα, που βρίσκεται σταθερά στο ΟΑΚΑ Κυριακή παρά Κυριακή. Οι ταξιθέτες δεν είχαν ιδέα να μου απαντήσουν από ποια είσοδο θα έπρεπε να μπω και η συνηθισμένη απάντηση ήταν "πού να ξέρω εγώ, ρε φίλε;"! Εκείνοι που το έπαιζαν ότι ήξεραν το μόνο που σου έλεγαν ήταν "όχι από εδώ, από την άλλη πλευρά του γηπέδου θα μπείτε". Το χειρότερο στην όλη υπόθεση είναι ότι τις ίδιες ακριβώς απαντήσεις, ΣΕ ΑΠΤΑΙΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, έπαιρναν και όποιοι Αγγλοι φίλαθλοι έκαναν το λάθος να ζητήσουν οδηγίες από τους υπευθύνους. Εγώ την άκρη μου τη βρήκα, μπαίνοντας από μία είσοδο από την οποία, σύμφωνα με τους ταξιθέτες, απαγορευόταν να περάσω και θα έπρεπε να κάνω τον γύρο του γηπέδου για δεύτερη φορά στην αναζήτηση της σωστής εισόδου. Μη σας κάνει εντύπωση: μου πρότειναν να μπω από εκεί που με έδιωξαν αρχικά!».

Αγγλοι

«Να είναι καλά κάποιοι κύριοι της Αστυνομίας που φρόντισαν να περάσω: σε αυτή τη χώρα, αν φωνάξεις λίγο και είσαι Ελληνας, όλα γίνονται. Οι Αγγλοι που με ακολουθούσαν έξαλλοι δεν ξέρω τι έγιναν. Διαβάζοντας την επόμενη μέρα του τελικού ότι έξω από το γήπεδο έγιναν επεισόδια και ότι Αγγλοι φίλαθλοι που είχαν εισιτήρια δεν μπήκαν στο γήπεδο, επειδή προκάλεσαν με τη συμπεριφορά τους, δεν ένιωσα την παραμικρή έκπληξη. Θα ήθελα να ξέρουν όλοι ότι οι ταξιθέτες ήταν αυτοί που προκαλούσαν με την ασχετοσύνη τους και όχι οι Αγγλοι φίλαθλοι, ούτε οι αστυνομικοί».

Μέσα

«Μπήκα στο γήπεδο. Είχα θέσεις στην πρώτη σειρά της θύρας 4 (πάνω διάζωμα) ακριβώς στο σημείο που ενώνεται με τη θύρα 6. Από τη στιγμή που μπήκα στο γήπεδο και βρήκα τις θέσεις μου (κατά τις 20:30 μ.μ. περίπου) και για το επόμενο εικοσάλεπτο περίπου, δεν κάθισα ούτε στιγμή στη θέση μου, αφού υπήρχαν συνεχείς μετακινήσεις Αγγλων οπαδών από τη μία θύρα στην άλλη. Στην αρχή δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι πηγαινοέρχονταν οι ίδιοι και οι ίδιοι. Μιλάμε για πάνω από 100 άτομα! Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας ταξιθέτης. Τον ρωτούσαν οι Αγγλοι στα αγγλικά κάτι για τις θέσεις τους και απαντούσε ο Ελληνάρας "φιλαράκο, ΝΟΜΙΖΩ πρέπει να πας από τη άλλη"! Προσπάθησα να τον βοηθήσω μιλώντας με το εξοργισμένο πλήθος αγγλικά, αλλά μέσα στα επόμενα 5 λεπτά μια παρέα αγανακτισμένων Αγγλων ήταν έτοιμη να τον λιντσάρει: ευτυχώς εξαφανίστηκε τρέχοντας, παραδίδοντάς μου πλέον την ευθύνη του ταξιθέτη! Ε, μέχρι να αρχίσει το παιχνίδι, είχα την τιμή να εκτελέσω χρέη ταξιθέτη, αφού μάλλον είχε πέσει σήμα στη θύρα και όλοι έρχονταν καρφωτοί σε εμένα για να μάθουν πού πρέπει να κάτσουν. Ολοι φρόντισαν να με ευχαριστήσουν και να μου υπογραμμίσουν πόσο "pathetic, disgusting" και άλλα όμορφα χαρακτήριζαν την οργάνωση του τελικού. Επειδή η κατάσταση δεν σωζόταν και το παιχνίδι είχε αρχίσει, είδα και ολόκληρο το ματς όρθιος, παραδίδοντας τις θέσεις μου σε κάποιους που απλώς δεν μπορούσαν να φτάσουν στη θύρα 1 (δηλαδή στο κάτω διάζωμα), αφού τους είχαν στείλει σε λάθος σημείο».

Αρπαχτές

«Δεν θα σ’ τα διηγούμουν όλα αυτά, αν δεν άκουγα παράγοντες να υπερηφανεύονται για τη διοργάνωση! Δεν είναι δυνατόν: οι άνθρωποι το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να διοργανώνουν μινι αρπαχτές για τους ίδιους και τους ψηφοφόρους τους, άντε και για κανέναν επίσημο προσκεκλημένο που του αρέσουν οι κεφτέδες! Εμείς οι υπόλοιποι απλοί φίλαθλοι που μας αρέσει το ποδόσφαιρο πήγαμε ενθουσιασμένοι και φύγαμε αηδιασμένοι».

Psycho ProZone

Iδού η ProZone της χρονιάς, έτσι όπως προκύπτει από τις αναφορές των συνεργατών της στήλης:
10) Τσαχειλίδης: Η διαγραφή του ήταν ανεξήγητη, αφού ο άνθρωπος είχε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, βγάζοντας μάλιστα χωρίς πρόβλημα τρία ντέρμπι στη Σαλονίκη (Αρης–ΑΕΚ 1-3, ΠΑΟΚ–ΑΕΚ 2-0 και ΠΑΟΚ–ΠΑΟ 2-1). Αν δεν επιστρέψει στους πίνακες, θα είναι σκάνδαλο.
9) Γερμανάκος: Ξεκίνησε άσχημα σε εκείνο το Λάρισα–Αρης 1-1 της πρεμιέρας, αλλά δεν έκανε κανένα σοβαρό λάθος στη συνέχεια. Αξιζε περισσότερα από τα εννέα ματς που πήρε.
8) Κουκουλάκης: Ο Ψυχομάνης δεν τον εμπιστευόταν στην αρχή και του έδωσε ματς μόλις την 4η αγωνιστική. Τα πήγε περίφημα, βγάζοντας μια σεζόν χωρίς το παραμικρό λάθος και ανεβάζοντας κατακόρυφα τις μετοχές του. Του χρόνου θα φέρει και «2»!
7) Τσίκινης: Εννέα ματς έπαιξε και πήρε οκτώ άριστα! Στο Αιγάλεω–ΟΦΗ 1-2 του βγήκε λίγο συναίσθημα, αλλά δεν αλλοίωσε το αποτέλεσμα. Να προσέχει πάντως. Την επόμενη χρονιά δεν θα του συγχωρέσουν τόσους τραυματισμούς. Και να κλείνει το κινητό στο ημίχρονο.
6) Βασσάρας: Διεύθυνε έντεκα αγώνες συν τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Επεσε σε «ενέδρες» (στο Καραϊσκάκη στο Ολυμπιακός–ΑΕΚ 1-0 του άλλαξαν τους βοηθούς), έκανε «στραβές» (στο Εργοτέλης–ΑΕΚ 0-0), έδωσε και ρεσιτάλ (στο Κέρκυρα–ΠΑΟ 3-1 π.χ.). Και λάθη όταν κάνει, τον εκτιμώ.
5) Καλόπουλος: Ο Ψυχομάνης δεν του έδωσε κανένα ντέρμπι: λάθος του. Του βγαίνει λίγο Παναθηναϊκός, αλλά είναι ο πιο βελτιωμένος διαιτητής τα τελευταία τρία χρόνια.
4) Κάκος: Μου τον διαβάλλουν, αλλά εγώ πιστεύω μόνο όσα βλέπουν τα μάτια μου. Με τη χρονιά που έκανε αξίζει να γίνει διεθνής. Του χρόνου και σε ντέρμπι.
3) Φινοκαλιώτης: Εντυπωσιακό φινάλε με επτά άριστες διαιτησίες στη σειρά! Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα θα του έδιναν να διευθύνει τον τελικό του Κυπέλλου, ζητώντας του συγγνώμη που δεν τον έκαναν διεθνή, ως όφειλαν.
2) Τεροβίτσας: Εκλεισε στόματα. Ηταν αλάνθαστος σχεδόν σε όλα τα ντέρμπι που διεύθυνε, χάρη στο τρέξιμο και τη στιβαρή παρουσία του. Εχει σωστούς μέντορες.
1) Κασναφέρης: Αν το πρωτάθλημα τελείωσε, αν δεν ξεσηκώθηκε ο κόσμος να πάει να κάψει την ΕΠΟ, αν ακόμα τα μέλη της ΚΕΔ ζουν σε αυτή τη χώρα, το χρωστούν στον πραγματικό αρχιδιαιτητή. Στον άνθρωπο που με τα σφυρίγματά του και το ατελείωτο μπούρου μπούρου φρόντισε να μη διαλυθεί η Σούπερ Λίγκα τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας της...