Η πρώτη μεγάλη τακτική κίνηση του Πλατινί (SportDay / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Ο Μισέλ Πλατινί πριν από την εκλογή του και στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας είχε υποστηρίξει ότι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να γίνει ποδόσφαιρο μόνο των πλουσίων.

Ο ίδιος είχε δεσμευτεί ότι σε περίπτωση που εκλεγεί θα φροντίσει να προστατεύσει τους «μικρούς», χωρίς παράλληλα να καταστρέψει την πολύ καλή εικόνα –και τα καλά χρήματα– που έχει δημιουργήσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Η πρώτη τακτική κίνησή του, επί της ουσίας, ήταν η προχθεσινή του έκκληση στην G14 να αυτοδιαλυθεί και κάλεσε τα μέλη της να ενταχθούν σε μια νέα επιτροπή που δημιουργεί η ίδια η ΟΥΕΦΑ, ένα φόρουμ στο οποίο θα ακούγονται οι απόψεις των ισχυρών συλλόγων.

Η αυτοδιάλυση της G14 θα χαροποιούσε ιδιαίτερα τόσο τη ΦΙΦΑ όσο και την ΟΥΕΦΑ, διότι η G14 έχει φέρει σε δύσκολη θέση και τις δύο ομοσπονδίες, με την περίπτωση του Μαροκινού ποδοσφαιριστή Ούλμερς που αγωνίζεται στη βελγική Σαρλερουά. Μία υπόθεση που έχει φθάσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η κατάληξη της οποίας, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα είναι ευνοϊκή για τη Σαρλερουά και την G14 που τη στηρίζει σε αυτή τη δικαστική διαμάχη. Τη σπουδαιότερη, μετά την προσφυγή Μποσμάν, για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Ο Πλατινί έκανε αυτή τη δήλωση επειδή εδώ και καιρό, στο παρασκήνιο, η ΟΥΕΦΑ έχει έρθει σε συμφωνία με δύο μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, την Μπαρτσελόνα και την Τσέλσι, οι οποίες είναι πρόθυμες να αποστατήσουν από την G14, πείθοντας και άλλα μέλη της Λίγκας να τις ακολουθήσουν. Το περίεργο της ιστορίας βρίσκεται στο γεγονός ότι η Τσέλσι δεν είναι μέλος της G14 και από καιρό προσπαθούσε είτε να ενταχθεί στο γκρουπ των 18 ομάδων είτε να το παρακάμψει. Ετσι κι αλλιώς, ο Πλατινί σκόπευε να προχωρήσει σε δραστικές αλλαγές στις διοικητικές δομές της ΟΥΕΦΑ και μία από αυτές τις αλλαγές είναι η δημιουργία νέων οργάνων, στα οποία θα έχουν ρόλο οι ισχυρές ομάδες και οι ισχυρές εθνικές ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες.

Η σημαντικότερη διοικητική αλλαγή που σχεδιάζει η ΟΥΕΦΑ είναι η δημιουργία ενός σώματος 13 μελών, στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται, εκτός από τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, Χουάν Λαπόρτα, και τον εκτελεστικό διευθυντή της Τσέλσι, Πίτερ Κένιον, ένας εκπρόσωπος του Αγιαξ και ένας εκπρόσωπος της Μίλαν. Στο ίδιο όργανο, εκτός από τον πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ, θα μετέχουν και τέσσερις αντιπρόεδροι, όπως επίσης και ένας εκπρόσωπος από την αγγλική, τη γαλλική, την πορτογαλική και την ισπανική λίγκα. Το όργανο αυτό θα ονομάζεται European Professional Football Strategy Board και θα καθορίζει τη στρατηγική της ΟΥΕΦΑ για την επόμενη εικοσαετία. Πού κολλάει σε αυτή την ιστορία η συμμαχία της Μπάρτσα με την Τσέλσι; Ο Λαπόρτα, με τη βοήθεια του Κένιον, φαίνεται ότι έχει πείσει 9-11 μέλη της G14 να αποδεχτούν τη νέα αυτή πρωτοβουλία της ΟΥΕΦΑ και να αποχωρήσουν από την ένωση των 18 ισχυρών ευρωπαϊκών συλλόγων.

Η δύναμη των συλλόγων σε αυτό το νέο όργανο φαίνεται ότι θα ενισχυθεί, διότι θα συνεπικουρούνται και από τους εκπροσώπους που θα έχουν στο νέο όργανο οι εθνικές επαγγελματικές ποδοσφαιρικές ενώσεις. Ενα ακόμα σημείο που έχει ενδιαφέρον αφορά τη συμμετοχή στο νέο όργανο του προέδρου της ΟΥΕΦΑ και των τεσσάρων αντιπροέδρων της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι όποιες αποφάσεις του οργάνου θα είναι δύσκολο να ανατραπούν από κάποια ανώτερη επιτροπή της ΟΥΕΦΑ. Μέχρι τώρα δεν έχουν γίνει γνωστές οι αντιδράσεις των υπόλοιπων μελών της G14, η οποία στην τελευταία της συνεδρίαση είχε αποφασίσει να διπλασιάσει τον αριθμό των μελών της μέχρι και το τέλος του χρόνου. Ενδιαφέρουσα σύγκρουση εν όψει, που αποτελεί και ευκαιρία για τον Πλατινί να δείξει τις ικανότητές του.

Τα «ξεσπάσματα» Χριστόδουλου

Είναι σαφές, νομίζω, ότι οι απόψεις και οι συμπεριφορές του αρχιεπισκόπου δεν μπορεί να χρεώνονται στην Εκκλησία. Ο αρχιεπίσκοπος, από την εκλογή του και μετά, με πλήθος ενεργειών του επιχειρεί την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, επιφυλάσσοντας για τον εαυτό του ένα ρόλο ανάλογο με αυτόν του αρχηγού πολιτικού κόμματος.

Ομως, αυτό που καταφέρνει είναι να παρουσιάζεται σαν ένας ανώτερος δημόσιος υπάλληλος ή σαν κομματάρχης της «δεξιάς του Κυρίου». Ενας κομματάρχης τύπου «Γκρούεζα» στον Μαυρογιαλούρο, που εξυπηρετεί την εξουσία και αυτή τον «φροντίζει». Και πώς τον φροντίζει; Τον Νοέμβριο που μας πέρασε με τροπολογία που εντάχθηκε –και ψηφίστηκε– στο συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο η Εκκλησία και οι επιχειρήσεις της καθίστανται συνέταιροι της κυβέρνησης, του κρατικού προϋπολογισμού και των κοινοτικών κονδυλίων για «την εκτέλεση έργων και δραστηριοτήτων αναπτυξιακού και ανθρωπιστικού χαρακτήρα».

Σύμφωνα με την τροπολογία, η Ιερά Σύνοδος, οι Μητροπόλεις, τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου της Εκκλησίας, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις της, αναπτυξιακές Α.Ε. και ΕΠΕ της Εκκλησίας θα μπορούν να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με το Δημόσιο και με φορείς του ευρύτερου δημόσιου φορέα, «στο πλαίσιο της δράσης που αναπτύσσουν για την πρόοδο της χώρας». Μάλιστα, τα χρήματα γι' αυτές τις δραστηριότητες θα εκταμιεύονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με άλλα λόγια, η Εκκλησία, με χρήματα των Ελλήνων πολιτών, μπορεί να αναπτύξει επιχειρηματικές δραστηριότητες ευρείας κλίμακας. Από το λεγόμενο κοινωνικό έργο μέχρι τις τουριστικές ή άλλες κερδοφόρες επιχειρήσεις. Το ύψος της επιχορήγησης από τον προϋπολογισμό δεν προσδιορίζεται.

Στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που συνόδευε την τροπολογία σημειώνεται ότι «από τις προτεινόμενες διατάξεις προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, καθώς και του προϋπολογισμού των συμβαλλομένων φορέων –επιχορηγούμενων και μη από τον κρατικό προϋπολογισμό–, το ύψος της οποίας εξαρτάται από την κάθε σύμβαση και τις αναλαμβανόμενες υποχρεώσεις».

Η τροπολογία αυτή, που μυρίζει σκάνδαλο και την οποία δεν ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΣΥΝ, δεν προβλέπει ούτε κριτήρια και διαδικασίες αξιολόγησης των προτεινόμενων έργων ούτε σύστημα ελέγχου για τη χρήση των δημόσιων πόρων που θα διατεθούν μέσω των προγραμματικών συμφωνιών. Δεν είναι μυστικό ότι οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ κράτους και Εκκλησίας καλύπτονται από πλέγμα αδιαφάνειας. Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης, παρά τις αλλεπάλληλες ερωτήσεις, έχει αποφύγει να ενημερώσει τη Βουλή για τις χρηματοδοτήσεις που έχουν λάβει τα ιδρύματα της Εκκλησίας από τον κρατικό προϋπολογισμό, το Γ' ΚΠΣ και από το Υπουργείο Εξωτερικών. Και ο αρχιεπίσκοπος τέτοιες χάρες γνωρίζει πώς να τις ξεπληρώνει.