Ξεκαρδιστικό το γκάλοπ που οργάνωσε μέσα από την ιστοσελίδα του ο ΕΣΑΚΕ. «Ποιος πιστεύετε ότι ευθύνεται για τα φαινόμενα βίας στους αθλητικούς χώρους;», ρωτάει.
Και προσφέρει τέσσερις διαφορετικές απαντήσεις, τις οποίες οι επισκέπτες έχουν τιμήσει στα παρακάτω ποσοστά:
• «Οι παράγοντες του αθλητισμού»: 21%.
• «Τα γενικότερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας»: 29%.
• «Η έλλειψη κατάλληλης νομοθεσίας»: 11%.
• «Η μη εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας»: 35%.
Με άλλα λόγια, οι περισσότεροι ασπάζονται τον περίφημο αφορισμό του Εμμανουήλ Ροΐδη. Το μόνο που χρειάζεται η Ελλάδα είναι ένα νόμο που να μας υποχρεώνει να εφαρμόζουμε τους υπάρχοντες νόμους...
Υπάρχει και άλλο πρόβλημα, όμως, στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα. Οτι όλοι στην κοινωνία μου είναι ίσοι, εκτός από εκείνους που είναι... πιο ίσοι από τους υπόλοιπους. Μπορεί η Θεσσαλονίκη να υποφέρει σχεδόν σύσσωμη από το σύνδρομο της καταδίωξης, εδώ όμως έχει δίκιο να φωνάζει. Εάν ο Αρης τιμωρηθεί στο πιο κρίσιμο σημείο των πλέι οφ με «κεκλεισμένων των θυρών» επειδή οι οπαδοί του έριξαν... ρολά χαρτιού και φώναξαν τρία υβριστικά συνθήματα, θα έχει κάθε δίκιο να μιλάει για σκάνδαλο.
«Μα», θα πείτε, «αυτό προστάζει το γράμμα του νόμου». Το γράμμα του νόμου το επικαλείται η τυφλή δικαστική μας εξουσία κάθε φορά που θέλει να προσπεράσει το πνεύμα του. Αφήνω εσάς να συγκρίνετε τις παρακάτω περιπτώσεις απονομής δικαιοσύνης:
• Αρης, Μάιος 2007: Κινδυνεύει με αποκλεισμό μιας αγωνιστικής για συσσώρευση επιπλήξεων, εκ των οποίων η τελευταία αφορά χαρτοπόλεμο και σκόρπιες βρισιές.
• Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, Οκτώβριος 2005:
Τιμωρήθηκαν με αποκλεισμό δύο αγωνιστικών, για τα απίστευτης έκτασης και αγριότητας επεισόδια στο μεταξύ τους προημιτελικό Κυπέλλου.
Δεν προσπαθώ να πω ότι «η Αθήνα ευνοείται» ενώ «η Θεσσαλονίκη αδικείται». Οπως γνωρίζουν καλά όσοι θυμούνται πώς εξασφάλισαν -διά κρατικής χειρός- την επιβίωσή τους Αρης και ΠΑΟΚ, αυτά είναι για γέλια. Λέω όμως ότι ο πέλεκυς πέφτει κατά το δοκούν, επιλεκτικά, με γνώμονα τα παιχνίδια εξουσίας και συχνά από άσχετους νομικούς, οι οποίοι (τυχεροί...) έχουν μαύρα μεσάνυχτα σχετικά με την πραγματικότητα των γηπέδων.
O Aρης έχει δίκιο να διαμαρτύρεται ακόμα και για τη μοιρασιά των ποινών στην υπόθεση Σκέιλς, αφού οι παίκτες του Ολυμπιακού (ο Μασιγιάουσκας και όσοι σηκώθηκαν από τον πάγκο για να μπουν στον καυγά) έπεσαν σε μαλακό έδαφος. Οσο καλή ομάδα κι αν έχει σήμερα, όσο φιλόδοξη κι αν είναι η διοίκησή του, ο άλλοτε αυτοκράτωρ παραμένει «μικρό ψάρι» σε σχέση με τους μεγαλοκαρχαρίες του κέντρου. Θα χρειαστούν χρήμα και χρόνος για να ξεφύγει από την κατηγορία του χρυσόψαρου.
Στη δεκαετία του '80, βέβαια, βρισκόταν αυτός στο απυρόβλητο. Αλλά η δεκαετία του '80 παραμένει ζωντανή μόνο στα ονειροπόλα μυαλά ορισμένων οπαδών του...