Το πήραν το μήνυμα; (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Πριν από κάτι χρόνια καθόμασταν με μια παρέα φίλων σε ένα μπαρ. Μέσα μπήκε μια μόνη κοπέλα. Μπαίνοντας έπιασε την κουβέντα με κάτι φίλες της. «Τι στοίχημα πάτε ότι μπορώ να πάω σε εκείνη που μπήκε να την πάρω αγκαλιά και να τη φιλήσω;», είπε ο ένας στην παρέα μας. Ενα χορωδιακό «σιγά μωρέ μαλάκα...», συνόδευσε τη φράση. Ο φίλος που είχε μιλήσει σηκώθηκε, πλησίασε την κοπέλα και αφού την πήρε αγκαλιά τις έσκασε ένα ρουφηχτό. Χρειάστηκε ένα δίλεπτο μέχρι να καταλάβουμε ότι ήταν η νέα γκόμενά του. Αν στον Ολυμπιακό ψάχνονται για το τι σημαίνει επικοινωνία, ας το κρατήσουν στα υπ' όψιν.

Τον τελευταίο καιρό γράφτηκε ότι μαζί με τον Καρπετόπουλο κλείσαμε στον Alpha. Δεν ισχύει, αλλά το γράφω για κάτι άλλο. Μας βοηθάει; Φυσικά μας βοηθάει. Το συμβόλαιο με το Mega τελειώνει και στην όποια διαπραγμάτευση καλό είναι να έχει ακουστεί και άλλος ενδιαφερόμενος. Μένεις, φεύγεις, στα λεφτά που θα πάρεις κακό δεν κάνει. Επειδή στον Ολυμπιακό ψάχνονται στον τομέα της επικοινωνίας, το γράφω και αυτό για τα υπ' όψιν.

Η ιστορία με την γκόμενα είναι η ιστορία του φιάσκου της μεταγραφής του Ενσαλίβα στον Ολυμπιακό. Στον ρόλο της γκόμενας ο Ενσαλίβα, στον ρόλο του μάγκα που είπε «θα τη φιλήσω» ο Ντέμης και στον ρόλο των κορόιδων η διοίκηση του Ολυμπιακού. Στημένη ήταν η υπόθεση, κατά λάθος προέκυψε από λανθασμένη εκτίμηση και τον ρόλο του κορόιδου ο Ολυμπιακός τον παίρνει μαρς.

Η ιστορία με τα κανάλια είναι η ιστορία του Χριστοδουλόπουλου. Ο οποίος χάρη στον πρώτο μάγκα μάνατζερ της πιάτσας Αντώνη Αποστολόπουλο μπόρεσε να κλείσει καινούργιο συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ. Στον μάγκα τον Αποστολόπουλο που έκανε τον Ολυμπιακό μεσάζοντα στο νέο συμβόλαιο του πελάτη του, λέγοντας ότι αν κάνει προσφορά θα «ψήσει» τον ΠΑΟΚ να βάλει ρήτρα ένα εκατ. ευρώ, ώστε να πουληθεί, όταν στον ΠΑΟΚ είπε ότι με ένα καλύτερο συμβόλαιο μπορεί να βάλουν ό,τι ρήτρα γουστάρουν.

Στις περιπτώσεις του Χριστοδουλόπουλου και του Ενσαλίβα ο Ολυμπιακός έχασε σε ένα παιχνίδι που ποτέ δεν είχε παιχτεί. Ενα παιχνίδι που το αντικείμενό του δεν ήταν υλικό, αλλά η εικόνα της ομάδας. Στον Ολυμπιακό αμφιβάλλω ότι ακόμα έχουν καταλάβει ότι το αντικείμενο δεν ήταν πόσο καλός ήταν ο Ενσαλίβα, αλλά ποιες ομάδες τον διεκδίκησαν και ποιος ήταν ο νικητής. Οποιος θυμάται την περίπτωση της μεταγραφής του 18χρονου Τζιωρτζιόπουλου και πόσο είχε πανηγυριστεί από τους οπαδούς του Ολυμπιακού πριν πατήσει το πόδι του στου Ρέντη, καταλαβαίνει πόσο σημαντική είναι η επικοινωνία.

Αν υπάρχει ένα δίδαγμα από τις υποθέσεις του Ενσαλίβα και του Χριστοδουλόπουλου, είναι ότι η επικοινωνία είναι ένα παιχνίδι που παίζεται από έναν, αλλά το πληρώνουν όλοι. Σύντομα θα φανεί αν στον Ολυμπιακό πήραν το μήνυμα. Θα έχουν μάθει να παίζουν και αυτοί το παιχνίδι ή θα συνεχίσουν να βοηθάνε στα συμβόλαια παικτών άλλων ομάδων και να γίνονται επικοινωνιακά τούβλα που υπάρχουν για να χτίζουν την εικόνα τους άλλοι.

Η διαφορά ανάμεσα σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό είναι ότι η πρώτη με το ταξίδι της έδωσε χαρά στους οπαδούς της στη Νέα Υόρκη και ο δεύτερος στους οπαδούς του στη Λιβύη. Μπορεί, εκτός από τους οπαδούς, η ΑΕΚ με το ταξίδι στη Νέα Υόρκη να ήθελε να ικανοποιήσει και την επιθυμία του Νοτιά, όπως είχε δηλώσει ο Φερέρ, αλλά το ταξίδι είχε ποδοσφαιρικό αντικείμενο.

Εάν στον Ολυμπιακό κάποιος μπορεί να βρει λόγους του ταξιδιού στη Λιβύη, εκτός από το να εξυπηρετηθούν οι επιχειρηματικοί σκοποί του προέδρου του, θα ήταν ενδιαφέρον να τους παραθέσει. Ο λόγος δεν μπορεί να είναι «και ο Ολυμπιακός επιχείρηση του Σωκράτη Κόκκαλη είναι, ό,τι είναι καλό, λοιπόν, για την τσέπη του προέδρου είναι καλό και για την ομάδα», γιατί όταν γίνονται ισολογισμοί δεν γίνονται σε όλες μαζί τις εταιρείες. Ούτε όταν αρχίζει η μουρμούρα «από τον Ολυμπιακό χάνουμε λεφτά» προστίθεται «από την Ιντραλότ όμως βγάζουμε και στο φινάλε τι σημασία έχει, όλες εταιρείες του προέδρου είναι». Και το θέμα δεν είναι πόσα χρήματα βάζει ο Κόκκαλης για τον Ολυμπιακό, που μπορεί να είναι περισσότερα από όσα βάζει ο Γκούμας, ο Νοτιάς και ο Κανελλόπουλος στην ΑΕΚ. Το θέμα είναι το κατά πόσον ένας ιδιοκτήτης θεωρεί την ομάδα κάτι ανεξάρτητο από τα υπόλοιπα πράγματα που έχει. Ακόμα και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης στις ημέρες της μεγάλης του αλαζονείας δεν πήρε τον Παναθηναϊκό να τον πάει να παίξει στα Εμιράτα, επειδή εκεί ήταν τα συμφέροντα της Μότορ Οϊλ.

Κάθε μεγάλη ομάδα έχει περιόδους ακμής και παρακμής, μόνο που τις περιόδους είναι αδύνατο να προβλέψεις με ακρίβεια πότε αρχίζουν και πότε τελειώνουν. Συνήθως ύστερα από καιρό καταλαβαίνεις ότι τη στιγμή του μεγαλύτερου θριάμβου μιας ομάδας εμφανίστηκαν στοιχεία που έδειχναν ότι αρχίζει η παρακμή της. Για τη μεγάλη ΑΕΚ της αρχής της δεκαετίας του '90, η αρχή της παρακμής ήταν το ματς με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο το 1996. Μέσα σε ένα περίεργο μοβ σούρουπο, σε χρώματα «λυκόφωτος των θεών», στο ημίχρονο ο Νίκος Στράτος είχε μεταφέρει στον Μπάγεβιτς την εντολή του Τροχανά να γίνει αλλαγή ο Τσιάρτας. Ο Μπάγεβιτς τον είχε αγνοήσει, ο Τροχανάς είχε αφήσει υπόνοιες για τους λόγους και την απόδοση του Τσιάρτα και από εκείνο το βράδυ αρχίζει η διάλυση της μεγάλης ΑΕΚ.

Στον Παναθηναϊκό το κύκνειο άσμα της καλής ομάδας του '90 είναι σχεδόν ταυτόχρονο με της ΑΕΚ. Στο τελευταίο ματς ο Παναθηναϊκός είχε νικήσει στο ΟΑΚΑ τον Εδεσσαϊκό 3-1. Ακόμα και το γκολ που είχε δεχτεί ο Παναθηναϊκός το είχε πετύχει ο Νασιόπουλος, που ήδη είχε κλείσει μεταγραφή για την Παιανία. Ο κόσμος πανηγύριζε, λέγοντας ότι ακόμα και τα γκολ που τρώει ο Παναθηναϊκός τα πετυχαίνουν παίκτες του, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης έκανε τις δηλώσεις για «"κούπα" που έχει κλειστεί στο κλουβί» και κανένας δεν μπορούσε να μαντέψει ότι για την επόμενη επταετία οι πανηγυρισμοί θα γίνονταν στο Πασαλιμάνι.

Είναι παράλογο ιστορικά να προβλέψει κάποιος την αρχή της παρακμής του Ολυμπιακού. Είναι, όμως, λογικό να προβλέψει προβλήματα. Ο Ολυμπιακός, έχοντας αναβάλει την ανανέωση με τη δειλία του χοντρού που υπόσχεται ότι θα αρχίσει δίαιτα αμέσως, δηλαδή από Δευτέρα, βρίσκεται στην εξής δύσκολη θέση. Να χρειάζεται να μοντάρει ομάδα με επτά το λιγότερο ενδεκαδάτους ποδοσφαιριστές, την πρώτη του βεντέτα να έχει πάρει μεταγραφή και τη δεύτερη βεντέτα να πατάει τα 35. Ακόμα και αν ο Κόκκαλης έχει τη διάθεση να συμπεριφερθεί όπως ο Αμπράμοβιτς, είναι αμφίβολο ότι μια καινούργια ομάδα μπορεί να μονταριστεί σε ένα καλοκαίρι και να πάρει πρωτάθλημα. Εκτός, φυσικά, αν βοηθηθεί από τραγικά λάθη των αντιπάλων της.

Οι πρώτοι στόχοι του Βέλιτς είναι λογικοί. Το ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει χαφ που να μπορεί να ανεβάσει την μπάλα στον άξονα ήταν φανερό, τη μέρα που οι χιαστοί του Εκι Γκονζάλες έκαναν το μοιραίο «πλοπ». Οτι ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα στη θέση του τερματοφύλακα ήταν φανερό τη μέρα που ο Γκαλίνοβιτς έχανε την μπάλα, επειδή τη χτύπαγε στην πλάτη του εμβρόντητου Γουχού στο ματς του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ ή όταν ο Εμπέντε έπαιζε «τα μήλα» στο ματς με τον Εργοτέλη. Το ερώτημα με τον Παναθηναϊκό είναι κατά πόσο θα αντέξει και δεν θα πέσει στην παγίδα των «εχθρών από μέσα». Γιατί αν ο Εμπέντε φεύγει από τον Παναθηναϊκό επειδή ήταν ανεπαρκής, έχει καλώς. Αν φεύγει επειδή ένας σύμβουλος του Βαρδινογιάννη του λέει ότι έτσι θα διακόψει τις διαρροές των αποδυτηρίων, είναι μια άλλη υπόθεση, ξεκινώντας πάλι ένα κυνήγι προδοτών, ασόβαρων παικτών που φοράνε στέκες και πολύχρωμα παπούτσια και την εξόντωση καθενός που δεν μας αρέσει πώς φαίνεται και κυρίως δεν μας μοιάζει.

Μετά τη συνέντευξη του Μουνιόθ στον Παναθηναϊκό υπήρξε δυσαρέσκεια λόγω του ότι ο Ισπανός είχε χαρακτηρίσει τους παίκτες περίπου ανεπαρκείς. Τώρα ακούγεται ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει οκτώ και δέκα παίκτες. Είχε τόσο άδικο ο Μουνιόθ; Εκτός αν οι πολλές μεταγραφές γίνονται, ώστε παίκτες που εφέτος ήταν βασικοί, αλλά φορούσαν στέκες στα μαλλιά, είναι για να φεύγουνε, όχι για αγωνιστικούς λόγους, αλλά επειδή οι σύμβουλοι δεν τους γουστάρουν.

Στην ΑΕΚ, πάντως, η πολιτική γίνεται σαφής. Πρωτάθλημα εδώ και τώρα. Ακουγα SuperΣΠΟΡ FM το βράδυ και ένας ΑΕΚτσής έλεγε καθαρά. «Είμαι 23 ετών και θυμάμαι αμυδρά την ΑΕΚ να παίρνει πρωτάθλημα. Εφτασα στα 23 και θέλω να ζήσω μια φιέστα». Με την απόκτηση του Ριβάλντο, η διοίκηση της ΑΕΚ μοιάζει να συμφωνεί. Τα «ομάδα με μέσον όρο κάτω από τα 23» τελείωσαν. Πρωτάθλημα εδώ και τώρα. Η ΑΕΚ μπορεί να εκμεταλλευθεί τη ριζική ανανέωση στον Ολυμπιακό και την ικανότητα του Παναθηναϊκού να αυτοκαταστρέφεται. Η ΑΕΚ έχει μια ικανότατη διοίκηση και έναν πεπειραμένο προπονητή και αυτή τη στιγμή τρία κενά για μια πανίσχυρη ενδεκάδα. Το μεγάλο, όμως, ερώτημα στην ΑΕΚ είναι το επάρατο μπάτζετ.

Με τη μεταγραφή του Ριβάλντο, έστω και αν υπάρξει συνεισφορά της Puma, το μπάτζετ της ΑΕΚ επιβαρύνθηκε με ένα εκατ. ευρώ και τους φόρους. Εάν η ΑΕΚ μπορεί να δώσει 700-800 χιλιάρικα για έναν καλό φορ και μισό εκατ. για ένα στόπερ, βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για τον τίτλο. Πρέπει όμως να υπάρξει μία ακόμα προϋπόθεση. Να μείνει ο Νίκος Λυμπερόπουλος στην ομάδα.