Ο δρόμος προς τον τελικό (SportDay / Φίλιππος Συρίγος)

O τρίτος ημιτελικός ανάμεσα στον Αρη και τον Ολυμπιακό μπορεί να πει κανείς ότι έδειξε τον νικητή της σειράς. Δηλαδή την ομάδα που θα αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό στον τελικό του πρωταθλήματος.

Φυσικά μιλάμε για τον Αρη, ο οποίος, αν και χωρίς τον τιμωρημένο Σκέιλς και με τον Καστλ, εκτελεστικά, σκιά του πραγματικού εαυτού του, κατάφερε να έχει επί 40 λεπτά τον αντίπαλό του στο... καναβάτσο, χωρίς να του επιτρέψει μισή στιγμή να κοιτάξει προς την κατεύθυνση της νίκης.

Ηταν για τους «κιτρινόμαυρους» μια νίκη-πρόκριμα του τι πρόκειται να συμβεί στα επόμενα ματς και κυρίως στο πέμπτο και τελευταίο, αν, όπως όλα δείχνουν, οι δύο ομάδες λύσουν τις διαφορές τους σ' αυτό. Γιατί, με βάση όσα είχαν προηγηθεί την Κυριακή το βράδυ, ο Ολυμπιακός είχε, θεωρητικά, την καλύτερη ευκαιρία του για να κάνει το μπρέικ και να πάρει την πρόκριση στα χέρια του. Μια ευκαιρία που συνίστατο στα εξής:

• Στο εναρκτήριο παιχνίδι, στο Αλεξάνδρειο, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν φθάσει πάρα πολύ κοντά στη νίκη, την οποία έχασαν στις λεπτομέρειες.

• Στο επόμενο ματς, στο ΣΕΦ, η επικράτηση του Ολυμπιακού ήταν σαρωτική, γεγονός που εκτιμήθηκε ως σαφές δείγμα μιας γενικότερης αγωνιστικής ανάκαμψης.

• Ο Αρης σ' αυτό το δεύτερο παιχνίδι έχασε με αποβολή τον Σκέιλς, βαρύ πυροβολικό του στην επίθεση, ο οποίος αποκλείσθηκε από τον επόμενο, καθοριστικό –σύμφωνα με όλα τα δεδομένα– αγώνα.

• Ο Ολυμπιακός στο προχθεσινό τρίτο ματς, που έγινε στη Θεσσαλονίκη, θα μπορούσε να έχει στη διάθεσή του και τον Ακερ, ο οποίος είχε απουσιάσει από τα δύο προηγούμενα, λόγω της γνωστής καθυστερημένης επιστροφής του από τις ΗΠΑ. Ολα τα παραπάνω παρουσίαζαν τον Ολυμπιακό σχεδόν σε θέση ισχύος και τον Αρη στριμωγμένο στη γωνία. Μάλιστα, όσοι δεν είχαν προσέξει μια πολύ χαρακτηριστική λεπτομέρεια του εναρκτήριου αγώνα, έφθαναν μέχρι του σημείου να λένε ότι οι «ερυθρόλευκοι» ήταν αδύνατο να χάσουν.

Ποια ήταν όμως, αυτή η λεπτομέρεια; Μα ότι ο Αρης κέρδισε παρ' ότι προσέφερε στον αντίπαλό του την ανεπανάληπτη πολυτέλεια των 9/10 αιφνιδιασμών! Πράγμα που σήμαινε ότι ο Ολυμπιακός ενώ βρήκε το ματς ακριβώς όπως θα το ήθελε, και πάλι δεν κατάφερε να υπερισχύσει.

Πόσες πιθανότητες είχαν, λοιπόν, οι «ερυθρόλευκοι» να ξαναφτιάξουν μέσα στο Αλεξάνδρειο ένα παιχνίδι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους; Σχεδόν καμιά. Και κάτι ακόμα: ποιος ή ποιοι από τους παίκτες του θα σημείωναν τους 25 πόντους του Χαρίση, που ήδη είχαν περάσει στην ιστορία;
Τις απαντήσεις σε όλα αυτά ο Αρης δεν τις περίμενε παθητικά να έλθουν από την πλευρά του Ολυμπιακού. Διότι αν έκανε κάτι τέτοιο, ενδεχομένως να βρισκόταν μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Πήρε λοιπόν την κατάσταση στα χέρια του και από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό είπε στον αντίπαλό του: «Απαγορεύεται να κερδίσεις».

Πώς το πέτυχε όμως αυτό χωρίς τον Σκέιλς και με τον Καστλ να βάζει το πρώτο του καλάθι μόλις στο τέταρτο δεκάλεπτο; Μέτρησε τα δεδομένα και έκανε το μόνο που του απέμενε: έπαιξε άμυνα! Μια άμυνα με την οποία όχι μόνο δεν επέτρεψε στον αντίπαλο να σκοράρει, αλλά επιπλέον αποτέλεσε και το σημείο εκκίνησης για ένα σωρό δικούς του αιφνιδιασμούς, χάρη στους οποίους έλυσε το κυριότερο πρόβλημά του, το σκοράρισμα!

Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Για να συμβεί όμως αυτό, χρειάσθηκε να βάλει το χεράκι του και ο Ολυμπιακός ή, μάλλον ακριβέστερα, ο προπονητής του Πίνι Γκέρσον, ο οποίος, απ' ό,τι φάνηκε, δεν είχε προετοιμάσει εναλλακτικές λύσεις για την περίπτωση που η άμυνα του Αρη θα έσπαγε τα πικ εν ρολ, στα οποία στηρίχθηκαν οι επιθέσεις των «ερυθρολεύκων».

Τι ακριβώς συνέβη λοιπόν; Οι παίκτες του Αρη αντιμετώπισαν με αλλαγή τα πικ εν ρολ που έστηναν ψηλά οι παίκτες του Ολυμπιακού και με αυτόν τον τρόπο απέτρεπαν και την πάσα στον ψηλό και τη διείσδυση του κοντού στη ρακέτα. Η επίθεση του Ολυμπιακού αντί μετά την αποτυχία του πικ εν ρολ να ψάξει με δύο-τρεις πάσες τον ελεύθερο ή έστω τον παίκτη που θα είχε κάποιο πλεονέκτημα, πανικοβλήθηκε και έχασε τα αυγά και τα καλάθια, διότι τόσο ο Πεν όσο και ο Χαρίσης έπαιρναν φόρα και προσπαθούσαν να τρυπήσουν το τείχος που ορθωνόταν μπροστά τους.

Αποτέλεσμα; Αλλεπάλληλα λάθη, τα περισσότερα από τα οποία έστελναν απευθείας την μπάλα στα χέρια των αντιπάλων, οι οποίοι είχαν έτσι χρυσές ευκαιρίες να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο και να πετύχουν εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό, με συνέπεια η διαφορά να φθάσει κάποια στιγμή ακόμα και στους 19 πόντους!

Και ο Γκέρσον; Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβούλευε τους παίκτες του. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι πολύ γρήγορα άρχισε να κάνει τη μια αλλαγή μετά την άλλη, με αποτέλεσμα να προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση από αυτήν που ήδη υπήρχε, μια και ήταν φανερό ότι κανείς παίκτης δεν ήξερε ποιον είχε δίπλα του και τι θα έπρεπε να κάνουν όλοι μαζί για να βγουν από το αδιέξοδο.

Ολα αυτά ήταν βούτυρο στο ψωμί του Αρη, ο οποίος κατόρθωσε έτσι να καλύψει τις δικές του αδυναμίες και ταυτόχρονα να ξεπεράσει ανώδυνα τα προβλήματα που αντιμετώπισε σε μεγάλα διαστήματα του β' ημιχρόνου. Γιατί, κακά τα ψέματα, οι «κιτρινόμαυροι» πέραν των όσων αρνητικών γι' αυτούς έχουμε ήδη αναφέρει, ήταν υποχρεωμένοι να στηρίζονται σχεδόν επί 40 λεπτά σε δύο όλους κι όλους ψηλούς και παράλληλα να αναζητούν επιθετικές λύσεις από παίκτες χωρίς ιδιαίτερες ικανότητες σ' αυτόν τον τομέα.

Με βάση όλα αυτά, μη βιαστείτε να πείτε ότι το προβάδισμα του Αρη με 2-1 έναντι του Ολυμπιακού αποτελεί ένα θαύμα. Οχι. Διότι μπορεί οι «κιτρινόμαυροι», όπως φαίνεται και από το κόστος της φετινής τους ομάδας, να μη διαθέτουν τα ονόματα που έχει στη σύνθεσή του ο Ολυμπιακός, αλλά το γεγονός αυτό δεν τους εμπόδισε να συγκροτήσουν μια σκληροτράχηλη ομάδα, η οποία επί της ουσίας αποδεικνύεται αποτελεσματικότερη και πιο ανθεκτική στις κακοτοπιές.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με τον Αρη να έχει μπροστά του δύο «ματς μπολ» και το δεύτερο από αυτά στην έδρα του, νομίζω ότι η πορεία των πραγμάτων μάλλον δεν αλλάζει. Και έτσι η ομάδα με τη μεγάλη μπασκετική παράδοση και τις άριστες επιλογές με βάση το λίγο χρήμα που διέθεσε, βαδίζει προς τον πρώτο της τελικό πρωταθλήματος ύστερα από 16 ολόκληρα χρόνια!

Οσο για τον Ολυμπιακό, ισχύει ό,τι ακριβώς έγραψα και στο προηγούμενο σημείωμά μου: καλός ο ενθουσιασμός του Π. Αγγελόπουλου, καλά και τα λεφτά που βάζει, όμως για να φθάσει η ομάδα εκεί που ονειρεύονται διοίκηση και φίλαθλοι, χρειάζονται κι άλλα πράγματα. Οπως, για παράδειγμα, ψυχραιμία, υπομονή, σωστές επιλογές και αναγκαστική προσγείωση. Γιατί ο ασυγκράτητος αντιπρόεδρος δεν τα έμαθε, ακόμα, όλα...