Όλη μαζί, σαν φυσαρμόνικα (SportDay / Στέφανος Χάρης)

Ναι, αγαπητέ αναγνώστη, ήμουν εκεί. Στο γεγονός της χρονιάς, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Παρέα με τη θεία τη Λουκρητία και έναν Αγγλο φίλο της, τον οποίο είχε γνωρίσει το 1957 στο Λονδίνο, όταν είχε πάει για πρώτη φορά να ραφτεί!

Τι κύριος, ο Εντουαρντ! Ενας κούκλος. Τρεις μέρες φέσι από την μπίρα. Θεός! Αυτός πήγε στο πέταλο με ένα πλαστό εισιτήριο που είχε αγοράσει στη μαύρη. Εμείς στα VIP, όπως επιβάλλει κοινωνικά η θέση μας.

Ποιος Mισέλ Πλατινί; Ποιος Σεπ Μπλάτερ; Ποιος Σίλβιο Μπερλουσκόνι; Ποιος Φραντς Μπεκενμπάουερ; Στα επίσημα του ΟΑΚΑ μία ήταν η παρουσία που έκλεψε τα βλέμματα όλων, εντυπωσιάζοντας με την εμφάνισή της, την απλότητά της και τη χάρη της: η πεθερά! Συνοδευόμενη από φίλους, ανάμεσα στους οποίους μία κυρία αρκετά εντυπωσιακή (ξανθιά, ψηλή, με τη γοητεία της σαραντάρας που βάζει γυαλιά σε δύο εικοσάρες), η πεθερά (άραγε, πήγε στο γήπεδο με το Jeep; Είχε εξασφαλίσει θέση πάρκινγκ στα VIP; Είχε είσοδο στο UEFA Village;) χειροκρότησε τη Μίλαν και έλαμπε τόσο, ώστε προκαλούσε τον θαυμασμό των παρευρισκομένων, οι οποίοι δεν θα την ξεχάσουν ποτέ...

Το ματς ήταν ψιλοσούπα, αλλά οι επίσημοι το κάτι άλλο. Ο δήμαρχος Αθηναίων έκανε την πιο επιβλητική εμφάνιση από όλους, αφού πλακώθηκε με τους μισούς σεκιούριτι για να μπει μαζί του ένας φίλος του. Καβγά τρικούβερτο έστησε και ο παλιός πρόεδρος της ΕΠΟ, ο Κωνσταντίνος Τριβέλας, ο οποίος ήρθε χωρίς εισιτήριο και μπήκε τσαμπουκά. Ευτυχώς δεν φορούσε πιτζάμες! Δίπλα του είδα κάποια στιγμή τον Σωκράτη Κόκκαλη (με όλη του την προσωπική φρουρά –όχι ότι κινδύνευε από κανέναν, απλώς ήθελαν τα παιδιά να δουν το ματς) και πίσω του ακριβώς έναν Γιώργο Βαρδινογιάννη συνοδευόμενο από μία κούκλα, κατευθείαν από τις σελίδες του «Κοσμοπόλιταν»!

Εκπληκτική και η εμφάνιση του Θοδωρή Ζαγοράκη. Οταν βγήκε ντυμένος όπως τα παλιά γκαρσόνια (μαύρο κοστούμι, άσπρο πουκάμισο), έπεσε το γήπεδο από τα χειροκροτήματα! Ενας Αγγλος, μάλιστα, τον φώναξε για να παραγγείλει.

Φυσικά ωραιότερος όλων ήταν ο Βασίλης Γκαγκάτσης, ο ηγέτης του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο άνθρωπος των τελικών. Τι κρίμα που τη μοναδική φορά που τον έδειξε η τηλεόραση έξυνε τα δόντια και τη μύτη του...

Είπα Γκαγκάτσης και θυμήθηκα τον Ορφανό! Θα ήθελα ειλικρινά να μου πείτε αν βγάζετε άκρη από αυτά που δήλωσε μετά τη συνάντησή του με τον Ανατολιωτάκη:

«Συζητήθηκαν θέματα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, όπως η οικονομική κατάσταση της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ και το θέμα του γηπέδου, για το οποίο μου εξέθεσαν πώς αντιμετωπίζουν την όλη διαδικασία. Από τη δική μου πλευρά, τους εξέθεσα τις δυνατότητες που έχει η Πολιτεία για τη στήριξη τέτοιων εγχειρημάτων. Θα είμαστε σε επαφή για να δούμε τον συνολικό σχεδιασμό που θα έχει η ΑΕΚ για την κατασκευή του δικού της γηπέδου. (…) Κατ' αρχάς, πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι ούτε η πολιτεία αποφασίζει απόλυτα μόνη της ούτε και κανένας εκ των συμβαλλομένων. Χρειάζεται μια συμμαχία, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε λύση. Αυτή είναι η δική μου κεντρική άποψη».

Ομολογώ ότι ειδικά η αναφορά στη συμμαχία ως κεντρική άποψη με γονάτισε! Ποιος να συμμαχήσει με ποιον; Τι είναι η ΑΕΚ; Το ΚΟΔΗΣΟ-ΚΑΕ;

Βέβαια, και η απάντηση του Ανατολιωτάκη δεν είναι τυχαία! Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, ο πρόεδρος της Ερασιτεχνικής να είναι μπανάλ;

«Ο υφυπουργός μάς είπε ότι πρέπει πάση θυσία να γίνει το γήπεδο και θα είναι αρωγός στις προσπάθειές μας προκειμένου να βρεθεί λύση. Εμείς επιμένουμε και θα αποδείξουμε ότι η μόνη εφικτή λύση είναι η Νέα Φιλαδέλφεια. Ο κ. Ορφανός μάς είπε να υποβάλουμε τον φάκελο και την οικονομοτεχνική μελέτη, ώστε να διαμορφώσει γνώμη για το πού μπορεί να γίνει το έργο».

Προσέξτε: η Ερασιτεχνική ΑΕΚ επιμένει ότι πρέπει το γήπεδο να γίνει στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά ακόμα δυσκολεύεται να το αποδείξει! Ε, εντάξει. Τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα. Μετά συνηθίζεις...

Δυστυχώς η παρουσία μου στον τελικό δεν μου επέτρεψε να παρακολουθήσω την τηλεοπτική μετάδοση. Δημοσιεύω όμως ένα e-mail φίλου αναγνώστη γεμάτο σημειολογικές παρατηρήσεις:

«Μετά το αριστοτεχνικό pre game, στο οποίο ακούσαμε κάθε δημοσιογράφο, που δεν τολμάει να πάρει θέση για την πιο καθαρή φάση πέναλτι που βλέπει σε αγώνα πρωταθλήματος, να δηλώνει την τεράστια αγάπη του για τη Λίβερπουλ, έφτασε η ώρα της μετάδοσης. Να τι άκουσαν τ’ αυτιά μου.

-(2') "Την μπάλα ο Κάιτ, Κούιτ, Κάουτ".

(Ναι, όλοι αυτοί μαζί σε μία πρόταση. Σαν να πρόκειται για τρεις παίκτες σε ένα! Σχολή Μανόλο: να εδώ ο Φρανκ ντε Μπουρ και δίπλα ο αδερφός του, Ρόναλντ ντε Μπερ).

-(20') "Η Λίβερπουλ είναι καλύτερη. Κινείται όλη μαζί μπροστά, όλη μαζί πίσω. Σαν φυσαρμόνικα".

(Δεν ξέρω τι ήθελε να πει. Πιθανώς μπέρδεψε τη φυσαρμόνικα με το ακορντεόν).

-(24') "Πάμε στον αγωνιστικό χώρο, όπου βρίσκεται ο Αλέκος Θεοφιλόπουλος. Τι γίνεται εκεί;".

(Πανικός στην υφήλιο! Ολοι άρχισαν να αναρωτιούνται αν ο Θεοφιλόπουλος ήταν όντως στον αγωνιστικό χώρο και αν ήταν αυτός το αριστερό εξτρέμ της Λίβερπουλ! Εντυπωσιακή η ψυχραιμία και η απάντηση του Αλέξανδρου: “Εδώ βρισκόμαστε στο 24ο λεπτό”).

-(30'). "Πολύ σταθερός ο Ρέινα, παρά την υγρασία".

(Εξοχη ιατρική παρατήρηση. Ο Ισπανός είναι γνωστό ότι πάσχει από αρθρίτιδα).

Και πολλά άλλα. Με κορυφαία την επιθυμία του: "Θέλω να δω παράταση...".

Τι άκαρδοι αυτοί που δεν του έκαναν το χατίρι…».

Η φώτο είναι αφιερωμένη στη «Θύρα 7». Για να τους ανεβάσω το ηθικό, δημοσιεύω σε αποκλειστικότητα τη στιγμή που ο Λίπι προσπαθεί να ρίξει σφαλιάρα στον Μπάγεβιτς για όσα έχει κάνει στον Ολυμπιακό...