Οι VIP και οι χορηγοί να 'ναι καλά... (SportDay / Βασίλης Σαμπράκος)

Στα τέλη του περασμένου Αυγούστου, όταν η ΑΕΚ εξασφάλιζε την πρόκριση επί της Χαρτς στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, τα επιτελικά στελέχη της ΤΕΑΜ πανηγύριζαν σαν... γνήσιοι ΑΕΚτσήδες. Οχι επειδή είχαν αγαπήσει την ΑΕΚ, αλλά επειδή θεωρούσαν ότι η συμμετοχή της στη φάση των ομίλων τούς έδινε την ευκαιρία που ήθελαν να δουλέψουν για τρία παιχνίδια Τσάμπιονς Λιγκ στο ΟΑΚΑ, ώστε να το μάθουν καλά εν όψει του προχθεσινού τελικού. Το βράδυ της Τετάρτης όλοι αυτοί μαζί έδωσαν ένα ρεσιτάλ, υπό τον γενικό τίτλο: «Για να αφήσεις την ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη, πρέπει απλώς να μη σε ενδιαφέρει».

Ναι, όλοι θα καμαρώνουν ανακουφισμένοι, επειδή δεν έπεσαν μαχαιρώματα στον τελικό της Αθήνας. Αυτό είναι το ένα ζήτημα, της ασφάλειας. Είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να αποδοθούν εύσημα, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν κάλυμμα που θα σκεπάσει τις αμέτρητες ατέλειες της διοργάνωσης, η οποία για πολλούς λόγους δημιούργησε την εντύπωση ότι δεν σέβεται τον απλό θεατή του τελικού, αυτόν που δεν έχει το προνόμιο να απολαύσει VIP service. Είναι πολύ τυχεροί οι διοργανωτές που οι άνδρες της Αστυνομίας έδειξαν στην πλειονότητά τους πολύ καλή διάθεση και λειτούργησαν κατευναστικά. Αν δεν το είχαν κάνει, σήμερα δεν θα καμάρωναν οι υπουργοί ότι «όλα πήγαν καλά, όλα κύλησαν ήρεμα».

Οι διοργανωτές, που έκριναν σκόπιμο να δαπανήσουν 2 εκατ. ευρώ για να φτιάξουν το «χωριό των χορηγών» και αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να ικανοποιήσουν τις ακριβές επιθυμίες των εκλεκτών προσκεκλημένων, έδειξαν με πράξεις και ελλείψεις ότι δεν νοιάζονται καθόλου για τον ανώνυμο θεατή. Αυτόν που ταλαιπώρησαν με πέντε διαφορετικούς ελέγχους εισιτηρίου, υποχρεώνοντάς τον να υφίσταται τον συνωστισμό, την ανάσα του μεθυσμένου Αγγλου, τις φωνές των αστυνομικών και να χάσει από 50' λεπτά έως και μιάμιση ώρα από τη ζωή του.
Οι διοργανωτές, που νοιάστηκαν να στήσουν καμιά 20αριά εισαγώμενους μαύρους bodybuilders έξω από το χωριό των χορηγών, μην τυχόν και πειράξει κανείς τους καλεσμένους τους, άφησαν... ξέφραγο ένα χώρο μήκους τουλάχιστον 50 μέτρων, εκεί όπου βρήκαν πεδίο οι Αγγλοι να ορμήσουν σε πιτσιρίκια και γυναίκες και να κλέψουν εισιτήρια, έχοντας ήδη προσπεράσει με «ντου» τους τρεις πρώτους ελέγχους εισιτηρίου.

Οι διοργανωτές, που είχαν βάλει σεκιουριτάδες να διώχνουν όσους στέκονταν έξω από τους VIP χώρους, δεν μπήκαν στον κόπο να τοποθετήσουν stewards στις εξέδρες για να φροντίσουν να διώξουν όσους δεν είχαν εισιτήρια και έφραζαν τους διαδρόμους ή στέκονταν όρθιοι στο τέλος της εξέδρας και έκοβαν τη θέα αυτών που είχαν πληρώσει ένα καράβι ευρώ για να εξασφαλίσουν ένα εισιτήριο.

Οι διοργανωτές, που είχαν δώσει όλες τις θέσεις των κεντρικών θυρών σε χορηγούς και επίσημους υποστηρικτές, είχαν πουλήσει προς 70 και πλέον ευρώ εισιτήρια που αντιστοιχούσαν σε θέσεις όχι μόνο περιορισμένης, αλλά σχεδόν μηδενικής ορατότητας. Ποιος νοιάζεται όμως για τον κάτοχο εισιτηρίου των 70 ευρώ; Μήπως αυτός έχει πρόσβαση στα ΜΜΕ; Μήπως αν δεν αγοράσει εισιτήριο του χρόνου δεν θα βρούμε άλλο -αναλώσιμο- θύμα;

Την ίδια ώρα που οι διοργανωτές διέθεταν ταξιθέτριες για να απομακρύνουν τους παρείσακτους από τις VIP θέσεις, στις εξέδρες κυκλοφορούσαν -κυρίως- Ελληνες, που υποστήριζαν ότι «μου κόστισε 50 ευρώ, αλλά άξιζε, με άφησαν και μπήκα δίχως εισιτήριο» και σεκιουριτάδες που απολογούνταν με το «δεν φταίμε εμείς, από την ΟΥΕΦΑ είπαν να ανοίξουν οι πόρτες και να μπουν όλοι αυτοί χωρίς εισιτήριο, για να μη γίνουν επεισόδια».

Οι καμαρωτοί διοργανωτές κατόρθωσαν να στήσουν μια επιεικώς αδιάφορη βραδιά, υψηλότατου κόστους. Κατάφεραν να ταλαιπωρήσουν τον κόσμο μολονότι είχαν το know how των αγώνων της ΑΕΚ και παρ' όλο που χρησιμοποίησαν τους securities των αγώνων της ΑΕΚ, που ξέρουν καλά το ΟΑΚΑ. Ποιος νοιάζεται όμως; Οι VIP και οι χορηγοί πέρασαν καλά; Αν ναι, πέρασαν όλοι καλά. Διότι το «οι VIP και οι χορηγοί να 'ναι καλά, οι άλλοι είναι όλοι αναλώσιμοι», είναι το βασικό δόγμα της φιλοσοφίας αυτών που διοργάνωσαν τον τελικό της Αθήνας. Κατά τα άλλα, το σποτάκι που προμόταρε τις διακοπές στην Ελλάδα, αυτό που έπαιξε στις οθόνες στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, μας μάρανε...