Σχέδια σε κενό αέρος (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Τα πλέι οφ επιτέλους ξεκίνησαν μετά το ξενέρωμα του πρώτου γύρου, τα αίματα άναψαν και οι απορίες έμειναν να αιωρούνται. Θα βρει ο Πανιώνιος ευκαιρία σαν αυτή της Κυριακής για να κάνει τη ζημιά στον Παναθηναϊκό; Θα βρει ο Ολυμπιακός ευκαιρία σαν αυτή της Κυριακής για να κάνει τη ζημιά στον Αρη; Στο πρώτο ερώτημα, η απάντηση είναι πιθανότατα αρνητική. Το δεύτερο σηκώνει πολλή συζήτηση.

Το ματς στο ΟΑΚΑ ήταν στην πραγματικότητα ματσάκι. Για πρώτη φορά μετά το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε έτοιμος για την τελική ευθεία του ελληνικού πρωταθλήματος. Το πρώτο του ημίχρονο ήταν αντάξιο του ταλέντου και της προσωπικότητας της ομάδας. Ωστόσο, ο πρωταθλητής Ευρώπης βιάστηκε να τραβήξει το πόδι από το γκάζι. Η αντεπίθεση του Πανιωνίου είχε ως κινητήριο δύναμη τη χαλαρότητα των «πρασίνων».

Εδώ πρέπει να βάλουμε αστερίσκο. Ο Πανιώνιος του παλιού κακού καιρού (με εξαίρεση την εποχή Ιβκοβιτς) θα είχε παραδώσει τα όπλα αμαχητί και θα έχανε τον αγώνα με 30 πόντους. Ο σοβαρός και αποφασιστικός φετινός του Παβίσεβιτς διεκδίκησε το μερίδιό του μέχρι το τέλος και παρ' ολίγον να δικαιωθεί. Σύμφωνοι, ο Παναθηναϊκός είχε τον έλεγχο ακόμα και στις δύσκολες στιγμές. Αλλά τα δεδομένα είναι αμείλικτα. Ενας αγώνας που φτάνει στο συν-πλην 3 μισό λεπτό πριν από το τέλος είναι ανοιχτός σε οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Και η ομάδα που αντεπιτίθεται έχει δικό της το ψυχολογικό προβάδισμα.

Αν στο ζευγάρι της Αθήνας η διαφορά δυναμικότητας είναι αναμφισβήτητη, το άλλο, το «κιτρινοκόκκινο», θα κρατήσει τις ομάδες στα χαρακώματα μέχρι το τέλος. Οι οιωνοί για τον Ολυμπιακό δεν είναι καλοί. Ο αγώνας της Κυριακής κύλησε στα δικά του μέτρα (10/11 οι αιφνιδιασμοί του, διπλάσιοι οι πόντοι του από ελεύθερες βολές), του πρόσφερε διπλή ευκαιρία νίκης και παρ' όλα αυτά ολοκληρώθηκε με ήττα. Τι θα γίνει όταν ο Αρης αποβάλει το άγχος και φέρει τους αγώνες στις προδιαγραφές που τον βολεύουν;

H απουσία του Ακερ αποτελεί σημαντικό ελαφρυντικό, μόνο που ο Αμερικανός θα απουσιάσει και από το δεύτερο ματς, ενδεχομένως και απ' το τρίτο. Δίχως αυτόν ο Ολυμπιακός χάνει ένα πολύτιμο εργαλείο, ικανό να δώσει λύσεις σε πολλούς τομείς, οπότε υποχρεώνεται να αναδιπλωθεί και να ανακατανείμει τις αρμοδιότητες.
Αλλά ας μην παγιδευτούμε σε τέτοιου είδους συζήτηση. Το πρόβλημα των Πειραιωτών δεν είναι το βάθος. Οπως απέδειξε προχθές ο Χρήστος Χαρίσης, ο Ολυμπιακός διαθέτει πολλούς παίκτες σε όλες τις θέσεις, ικανούς να κάνουν τη διαφορά σε οποιοδήποτε ματς.

Η αχίλλειος πτέρνα του κρύβεται κάπου στην άκρη του πάγκου. Ελλιπής προετοιμασία, ασαφείς ρόλοι, ακυβερνησία στα δύσκολα, αγωνιστική αφέλεια. Αλήθεια, ποιο σύστημα σχεδίασε ο Γκέρσον στο πινακάκι του στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας και ποιο σύστημα σχεδίασε στο φινάλε της παράτασης;
Με συγχωρείτε, ξέχασα. Τον Ολυμπιακό κοουτσάρει ο -παγκόσμια πρωτοτυπία, νομίζω- προπονητής χωρίς πινακάκι.