Η μετοχή της ΑΕΚ εμφανώς, αυτή την εποχή, τρέχει σε ράλι ανόδου. Το κρεσέντο της «Ενωσης» στην αγορά αποκαλύπτει πολλά:
• Ακριβή χαρτογράφηση των αναγκών και των, για την κάλυψή τους, επιλογών. Απόρροια της κεκτημένης γνώσης, για την ομάδα, του Σέρα Φερέρ. Αβαντάζ, όπως και ο διαθέσιμος χρόνος, ανύπαρκτο πέρυσι το καλοκαίρι.
• Αρτιο αγωνιστικό, αλλά και οικονομικό, σχεδιασμό. Από πού θα κόψουμε, πού θα βάλουμε, τι προέχει, τι έπεται. Πού (είναι ρεαλιστικό να) κοιτάζουμε.
• Επίσης, ευελιξία για ό,τι προκύπτει (διότι πάντοτε στον δρόμο προκύπτει κάτι) εκτός σχεδιασμού.
• Διαπραγματευτική ικανότητα.
• Κανένα συναισθηματισμό, στις αφαιρέσεις (δημοφιλών στελεχών) από το ρόστερ.
Το λίμιτ απ θα 'ναι, εάν γίνει, εννοείται ο Ριβάλντο. Το είχαμε σημειώσει και τον καιρό που ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν στο Τσάμπιονς Λιγκ: ο Ριβάλντο προϋποθέτει (ειδάλλως, η προσθήκη του δεν έχει νόημα και, δυνητικά, μπορεί να οδηγήσει σε δεινά...) ομάδα όχι ακριβώς κτισμένη γι' αυτόν, δηλαδή κομμένη και ραμμένη να (εξ)υπηρετεί τα δικά του μέτρα, όμως οπωσδήποτε ομάδα προσανατολισμένη περί αυτόν.
Σημαίνει: χαφ να τρέχουν, και να καλύπτουν, στην πλάτη του. Και κυνηγούς, να του δίνουν με την κίνησή τους επιλογές. Συνθήκες για να ξεδιπλώσει, με την μπάλα στα πόδια, το επιθυμητό ρεπερτόριο. Δίχως αυτές, ο Ριβάλντο ακυρώνεται. Η διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα στο να είναι κάποιος η πριμαντόνα της ομάδας ή ο νταβατζής της ομάδας, είναι λεπτή.
Το κίτρινο+μαύρο παζλ είναι, ακόμα, ημιτελές. Και, συνάμα, προχωρημένο. Λείπουν κολόνες του άξονα. Τερματοφύλακας, σέντερ μπακ, σέντερ φορ. Αλλά, για Μάιο μήνα, η πρόοδος των εργασιών παραμένει να είναι σημαντική. Δύο δεξιοί, δύο αριστεροί, ο κεντρικός μέσος, η κατοχύρωση του Μαντούκα, η προοπτική επέκτασης του συμβολαίου του Ζούλιο Σέσαρ, όλα προσμετρώνται και συνυπολογίζονται.
Ο Μπαρμπούδης συνήθως παραλείπεται στις αναφορές, αλλά η φορτικότητα του Σέρα Φερέρ να τον πάρουν «εδώ και τώρα» δείχνει ότι ο μικρός έχει το potential να παίξει του χρόνου, π.χ., ό,τι έπαιξε εφέτος ο Παπασταθόπουλος. Για τον Νσαλίουα, πόσο χάρισμα φέρει, το αντιλαμβανόταν ο προσεκτικός παρατηρητής του ΑΕΚ - Πανιώνιος 4-0 στο φινάλε, τον Δεκέμβριο, του α' γύρου. Στην κακή βραδιά της ομάδας του. Στην καλή, όλοι... καλοί είναι. Σε εκείνη την κακή βραδιά του Πανιωνίου, ο Καναδός «φώναζε» πως είναι ο φυσικός διάδοχος ενός Εμερσον.
Ο Αρουαμπαρένα, πάλι, είναι η περιγραφή του αγοραστικού θρίαμβου. Για το ποιος είναι, για το πού πείστηκε να έλθει, για το τι μπορεί να προσδώσει, για το πότε συμφώνησε (περίπου δύο μήνες προτού ανακοινωθεί) να έλθει. Μην ξεχνάμε, ξοδέψαμε έναν ολόκληρο χειμώνα ν' αναλύουμε την πληγή της ΑΕΚ (όποιος και να κάλυπτε, από ματς σε ματς, το άκρο) στ' αριστερά της άμυνας. Και να μεμψιμοιρούμε ότι άμα δεν πληρώσεις, δεν παίρνεις ποιότητα. Μετά, η γκρίνια ήταν γιατί η ΑΕΚ ξόδεψε πολλά για τον Αργεντινό...
Το ράλι της ΑΕΚ στο μάρκετ γεννά (άλλη) δυναμική. Προς το παρόν, τη δυναμική τη διαισθάνεται κανείς στον αέρα. Εν ευθέτω χρόνω, θα καταγραφεί με απτό τρόπο. Στα διαρκείας, στα AEK shops, στις χορηγίες. Ωφέλιμη βάση, για να μπει κανείς (με το μάξιμουμ εφικτό των εφοδίων) στην επόμενη σεζόν. Και να μπορεί ν' αντεπεξέλθει στις προσδοκίες που θα έχει, ήδη, δημιουργήσει.