Διαβάζω ότι στο πρόγραμμα των επίσημων εκδηλώσεων του Τσάμπιονς Λιγκ υπάρχει και μια περιφορά των ποδοσφαιριστών που κατέκτησαν το Euro του 2004: θα τους πάρει, λέει, όλους μαζί ένα πούλμαν ναυλωμένο από κάποιον από τους χορηγούς για να τους πάει στο ΟΑΚΑ. Δεν ξέρω ποιος είχε αυτή την καταπληκτική ιδέα: τα θερμά μου συγχαρητήρια!
Τι είναι οι παίκτες που κατέκτησαν το Euro του 2004; Κανένα αξιοθέατο; Μήπως είναι τίποτα βετεράνοι, απόμαχοι της ζωής, που πέτυχαν το σχετικό κατόρθωμα πριν από τριάντα χρόνια και έχουμε ξεχάσει πού βρίσκονται και θα συγκινηθούμε από την εορταστική συνεύρεσή τους; Οι πιο πολλοί είναι ακόμα διεθνείς, τους βλέπουμε με τη φανέλα της Εθνικής και τους παρακολουθούμε κάθε Κυριακή στα γήπεδα της Ελλάδας και της Ευρώπης. Ποιος είναι ο καταπληκτικός λόγος που θα τους βάλουν σε ένα πούλμαν για να τους πάνε σε παράταξη στο ΟΑΚΑ;
Μην κάνουμε το Euro του 2004 ένα είδος Πολυτεχνείου του ποδοσφαίρου –θα δημιουργήσουμε για τα παιδιά που πέτυχαν τον θρίαμβο της Πορτογαλίας δικαιολογημένες αντιπάθειες και τίποτα περισσότερο. Το ότι η ΕΠΟ και το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχουν από το 2004 και έπειτα να επιδείξουν απολύτως τίποτα (πέρα από παραγοντική διαφθορά, αναξιοπιστία και ηθική αθλιότητα) δεν μπορεί να είναι λόγος «μπουλουκοποίησης» της τότε ομάδας του Ρεχάγκελ. Τι θέλουμε, δηλαδή, με αυτού του είδους την αχαρακτήριστη εκδήλωση; Να δείξουμε ότι έχουμε ποδόσφαιρο με μεγάλους πρωταγωνιστές; Ή να ξεπουλήσουμε στον κάθε χορηγό μετά την επιτυχία και την υστεροφημία της Εθνικής που πήρε το Euro; Ελεος!
Τι σχέση έχει η κατάκτηση του Euro με τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ; Απολύτως καμία. Αλλά αν δεν έχεις τίποτε άλλο να προβάλεις, κάνεις να φθίνει και ό,τι της προκοπής είχες κάποτε να επιδείξεις. Η ποδοσφαιρική Ελλάδα του «δώσε και μένα, μπάρμπα» και του «εδώ και τώρα και αύριο βλέπουμε» δεν θα κερδίσει απολύτως τίποτε από τη διοργάνωση: απλώς μερικοί θα κάνουν τις δημόσιες σχέσεις τους με έξοδα του ελληνικού κράτους. Μόνη παρηγοριά, η απειλή των συνδικαλιστών της Αστυνομίας να κάνουν απεργία τη μέρα του αγώνα: τουλάχιστον, αν γίνουν όλα μπάχαλο, θα έχουμε κάτι να θυμόμαστε…