Το σωστό μπόνους για τον Πανιώνιο και τον ΟΦΗ (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Το Κύπελλο UEFA δεν έχει διακύβευμα, σε αντίθεση με το Τσάμπιονς Λιγκ, το πολύ χρήμα για να 'ναι (η συμμετοχή σ' αυτό) «αυτοσκοπός ζωής». Επίσης, το Κύπελλο UEFA έχει πολύ υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού για να 'ναι προσιτή η διάκριση (εδώ αποδεικνύεται απρόσιτη στον πρώτο, στον δεύτερο ή στον τρίτο, πολύ περισσότερο) στον τέταρτο, τον πέμπτο ή τον έκτο της Σούπερ Λίγκας. Το μόνο που το Κύπελλο UEFA ρεαλιστικά προσφέρει είναι η εμπειρία.

Γιατί λοιπόν, ενώ δεν υπάρχει ουσιαστική προοπτική, παρά ταύτα είναι (ή, στη ροή, γίνεται) στόχος; Το Κύπελλο UEFA είναι στόχος, πρώτον, «για να 'ναι». Να 'χουμε κάτι, στη διαδρομή της σεζόν, να σημαδεύουμε. Και, δεύτερον, αν όχι ως προοπτική για το αύριο, οπωσδήποτε ως επιβράβευση για το χθες. Ο έπαινος, μία εύφημος μνεία, για όσους πετυχαίνουν να υπερβούν τον πήχη της λογικής και των προγνωστικών. Καθόλου άδικα, καθόλου αναντίστοιχα με την εικόνα του πρωταθλήματος, πάνω στο νήμα πέφτουν να διεκδικήσουν αυτή την ανταμοιβή ο ΟΦΗ και ο Πανιώνιος.
Ο ΠΑΟΚ, στα δικά μου μάτια, δεν τη διεκδικεί. Δεν τη δικαιούται και, εκτιμώ, δεν θα την έχει. Ο ΠΑΟΚ ανήκει στις μεγάλες απογοητεύσεις της χρονιάς και δεν φταίει καμία διοίκηση ότι απέτυχε να τερματίσει τέταρτος.

Δεν θα τερματίσει, καν, πέμπτος. Μου μοιάζει αδύναμος να επωμιστεί το σύνθετο βάρος ενός must-win παιχνιδιού και της ταυτόχρονης σκέψης ότι, και να το κερδίσει, πάλι είναι σοβαρή η πιθανότητα να μην του φτάνει. Ο ΠΑΟΚ έχει χάρισμα. Εχει ποδάρια. Δεν έχει μυαλό.

Απ' όσα υπέπεσαν στην αντίληψή μου, ανακοίνωσαν ότι (εάν καταλήξουν έκτοι) δεν θα πάρουν μέρος στο Ιντερτότο. Θα αφήσουν τη θέση στον έβδομο. Ο Μάουρερ, στο σενάριο του Ιντερτότο, ήδη έχει πει ναι. Ο Λίνεν, δίχως να έχω ακούσει κάτι, φρονώ ότι θα πει το ίδιο. Ιντερτότο, πρακτικά, σημαίνει δύο νοκ άουτ ματς μέσα-έξω με τσεχική ομάδα (η καλή πλευρά) στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου (η κακή πλευρά). Κι από κει (η καλύτερη πλευρά) απευθείας Κύπελλο UEFA.

Με την εξαίρεση του Αρη, που αποτελεί εντελώς ξεχωριστή περίπτωση αποτέφρωσης του παρελθόντος και εκ νέου γέννησης, ο ΟΦΗ και ο Πανιώνιος είναι πράγματι οι πιο βελτιωμένες ομάδες της Α' Εθνικής. Βελτιωμένες, όχι μόνο σε σχέση με το πέρυσι ή με το πρόπερσι. Βελτιωμένες, και μες στη χρονιά. Εξελισσόμενες. Από μήνα σε μήνα. Σε τροχιά, όχι εντυπωσιακή, αλλά σταθερά ανοδική. Βήμα βήμα. Ο Πανιώνιος, ιδίως. Ξεκίνησε με ομάδα που πολεμούσε για το αποτέλεσμα. Φτάνει στο τέρμα με ομάδα που δημιούργησε (αγοράζοντας και δουλεύοντας) την ποιότητα να παίρνει το αποτέλεσμα.

Ο Πανιώνιος, τις δύο προηγούμενες περιόδους, τερμάτισε 11ος. Ο ΟΦΗ, τις δύο προηγούμενες περιόδους, τερμάτισε 13ος. Ο Πανιώνιος έχει καλύτερη ισορροπία ως ομάδα. Τον... βρίσκεις πιο εύκολα. Επειδή έπιασε να χτίζει από τα μετόπισθεν. Κι ύστερα, με τις εύστοχες επιθετικές προσθήκες του Ιανουαρίου, διόρθωσε ορισμένες από τις ανορθογραφίες του πρώτου γύρου. Ο ΟΦΗ είναι... αλλοπρόσαλλος, δεν τον βρίσκεις πουθενά, επειδή ισχύς του είναι η επίθεσή του.

Οταν βασίζεσαι πρωτίστως στην επίθεση, η ικανότητα για το καλύτερο και το ενδεχόμενο για το χειρότερο δεν απέχουν πολύ. Ο ΟΦΗ έβαλε έξι γκολ (σε δύο ματς) στον Ατρόμητο, αλλά έφαγε έξι από την Ξάνθη. Ηττήθηκε δύο φορές από την Κέρκυρα, άλλες τόσες από τον Εργοτέλη, αλλά νίκησε στο Αλκαζάρ κι έφερε δύο ισοπαλίες με τον Παναθηναϊκό.

Οπως και να 'χει, ο 11ος και ο 13ος των δύο τελευταίων πρωταθλημάτων φέτος παίρνουν θέση μεταξύ πέμπτης (στην καλύτερη) και έβδομης (στη χειρότερη περίπτωση). Είναι μπόνους. Το σωστό, για την προσπάθειά τους, μπόνους.