Στον ρόλο του επόμενου φταίχτη; (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Είναι καλός προπονητής ο Πεσέιρο; Οταν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό της τρέχουσας περιόδου, αυτό είναι το λιγότερο που ενδιαφέρει. Δεν είναι το πρόβλημα του Παναθηναϊκού ο προπονητής -στην πραγματικότητα δεν ήταν πρόβλημα ούτε καν ο Χανς Μπάκε και η τάχα μου κακή προετοιμασία του. Ο Φάνης Γκέκας έκανε προετοιμασία με τον Δανό και έχει βγει πρώτος σκόρερ στην Μπουντεσλίγκα. Το πρόβλημα του ΠΑΟ είναι να αποφασίσουν τι ομάδα θέλουν να φτιάξουν.

Από τη στιγμή που ο απόλυτος υπεύθυνος για τον ΠΑΟ της νέας σεζόν θα είναι ο Γιάσμινκο Βέλιτς, εξηγείται και το «φλερτ» με τον Πεσέιρο. Ο Βέλιτς διαλέγει κάποιον που γνωρίζει και με τον οποίο εκτιμά ότι μπορεί να συνεννοηθεί και να συνεργαστεί. Αν σε μια ομάδα (που δεν λέγεται Ρεάλ Μαδρίτης, Τσέλσι, Μίλαν κ.λπ.) βάλεις έναν τεχνικό διευθυντή, ο προπονητής που αυτός θα σου φέρει είναι λογικό να είναι κάποιος του επιπέδου του. Αν είναι ανώτερου επιπέδου, είναι πολύ πιθανό σύντομα να αρχίσει να αμφισβητεί την ανάγκη να έχει έναν προϊστάμενο: συνέβη με τον Ιλία Ιβιτς και τον Σέρα Φερέρ. Αν τον ΠΑΟ της νέας σεζόν τον σχεδιάσει ο Βέλιτς, ο προπονητής θα είναι κάποιος που θα τον αποδεχθεί ως προϊστάμενο. Δεν νομίζω ότι αυτός θα μπορούσε π.χ. να είναι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς: το βλέπω απίθανο ο «πρίγκιπας» να δέχεται συμβουλές από τον μέχρι πρότινος βοηθό του Φερνάντο Σάντος.

Ιδέες

Θεωρητικά ο Βέλιτς ανέλαβε την κενή θέση του Ζάετς. Στην πραγματικότητα, ο Βέλιτς απλώς αναλαμβάνει τον ρόλο του επόμενου φταίχτη! Αν στον ΠΑΟ δεν υπάρξει σοβαρή διοικητική μέριμνα, δύσκολα του χρόνου το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό. Τι θα κάνει ο Βέλιτς; Θα φέρει έναν καλύτερο προπονητή από τον Μουνιόθ; Δύσκολο. Θα πάρει καλύτερους παίκτες από τον Σαλπιγγίδη, τον Μπίσκαν, τον Ιβανσιτς, τον Βίκτορ, τον Μπόβιο; Δεν το θεωρώ δεδομένο. Θα έχει απεριόριστο μπάτζετ για ξόδεμα; Αμφιβάλλω. Θα ξυπνήσει ξαφνικά με την παρουσία του τον ενθουσιασμό του κόσμου; Δεν το βλέπω.

Λάθη

Εξυπνος άνθρωπος, μου λένε, είναι ο Βέλιτς -δεν αμφιβάλλω. Δεν πιστεύω, όμως, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να διορθώσει τον ΠΑΟ, όπως δεν πιστεύω ότι έφτανε πέρυσι ένας άνθρωπος για να τον καταστρέψει, όπως κι αν λέγεται αυτός (Μπάκε, Τζίγκερ, Μουνιόθ, Λιβαθηνός κ.ά.). Ενας άνθρωπος μπορεί άνετα να παίξει τον ρόλο του κατηγορούμενου στην επόμενη κρίση: έχει συμβεί με τον Μπάκε, τον Μαλεζάνι, τον Σκάζνι, τον Μουνιόθ, τον ίδιο τον Ζάετς, ακόμα και με τον Τζίγκερ, που είναι κι ο πιο εύκολος στόχος, αφού όλα εν τέλει μπορεί να περιγραφούν ως διοικητικά λάθη. Ομως ο καταλογισμός ευθυνών χωρίς μια νέα διοικητική αντίληψη δεν θα οδηγήσει παρά στα ίδια λάθη.

Στήριξη

Δεν έχει νόημα να αναζητείς υποψήφιους φταίχτες -είτε παράγοντας είσαι είτε οπαδός. Αυτό που χρειάζεται η ομάδα είναι διοικητικό προσανατολισμό και σχέδιο. Τι ομάδα θέλει να φτιάξει ο ΠΑΟ του χρόνου; Πρέπει να κρατήσει αυτούς τους παίκτες και να τους πλαισιώσει με δυο-τρεις που κάνουν τη διαφορά ή να καθαρίσει το ρόστερ του; Είναι τόσο παράξενα αποτυχημένη η χρονιά, που δεν είναι εύκολο να γίνει εκτίμηση: αυτό που είναι απαραίτητο είναι η όποια απόφαση υπάρξει να στηριχθεί σοβαρά. Αν τον Πεσέιρο ή τον Μπάγεβιτς ή όποιον άλλον τον αντιμετωπίσουν όπως τον Μπάκε (που έφυγε πριν μπει ο Σεπτέμβρης) ή τον Μουνιόθ (που ζήτησε ένα φορ τον Δεκέμβριο και του πήραν μόνο τον Τσίγκα), δεν θα αλλάξει τίποτα.

Θέσεις

Υπάρχουν κι άλλα, σαφώς δυσκολότερα. Ο ΠΑΟ πρέπει να αποκαταστήσει τη σχέση του με τους οπαδούς του και να βρει τρόπους να δημιουργήσει ενθουσιασμούς. Πέρυσι το καλοκαίρι πήγαν στο ΟΑΚΑ 60.000 άνθρωποι για να τιμήσουν τον Σαραβάκο: κατάφεραν και τους έδιωξαν. Κάποιος πρέπει να αποφασίσει τι είδους κατεύθυνση θα έχει ως ομάδα ο ΠΑΟ -αν π.χ. ο στόχος του είναι το ελληνικό πρωτάθλημα ή η σοβαρή ετήσια ευρωπαϊκή παρουσία του: και τα δύο δεν είναι εύκολα. Πρέπει να αποφασίσει αν θα «βγάζει» ποδοσφαιριστές ή αν θα αγοράζει έτοιμους και πρέπει να έχει μια πιο ξεκάθαρη θέση απέναντι στα θεσμικά του ελληνικού πρωταθλήματος. Τι θέλει ο ΠΑΟ; Τον ρόλο του συνδιοργανωτή της Σούπερ Λίγκας με την ελπίδα ότι θα παίρνει κάνα κουκούτσι ή τον ρόλο εκείνου που θέλει αποστάσεις από το σινάφι των λαμογιών που λυμαίνονται τον χώρο; Ακόμα και γι' αυτά τα βασικά έχω μπερδευτεί. Ο Νικολαΐδης π.χ. όταν κατάλαβε ότι τον κοροϊδεύουν βγήκε επιθετικά -άλλαξε στάση. Σήμερα όλοι ξέρουμε τις θέσεις του, όπως και τις θέσεις του Ολυμπιακού π.χ., που είναι ο προστάτης των ιερών αγελάδων του πρωταθλήματος. Τις θέσεις του ΠΑΟ δεν τις καταλαβαίνω. Το να έχεις π.χ. εχθρικές σχέσεις με τον Τύπο και φιλικές με τους παλιούς πρωταγωνιστές της Παράγκας, που στήθηκε για να σε καταστρέψει, μου φαίνεται ακατανόητο.

Κρίση

O Παναθηναϊκός πρέπει να καταργήσει τον ρόλο του υποψήφιου φταίχτη. Ο Τζίγκερ είπε ότι νιώθει την ανάγκη αυτοκριτικής -υπάρχουν ανάγκες μεγαλύτερες. Η αυτοκριτική το μόνο που δημιουργεί στην προκειμένη περίπτωση είναι εσωστρέφεια -και αρκετό αρνητισμό. Είναι δυνατόν μια ομάδα λίγες μέρες πριν από τον τελικό του Κυπέλλου να αποφασίζει να αγωνιστεί στη Λιβαδειά «γιατί αν χαθεί το Κύπελλο στην Αθήνα μπορεί να υπάρχουν προβλήματα με τους οπαδούς»; Μια ομάδα σαν τον ΠΑΟ δεν πρέπει να σκέφτεται ότι θα χάσει το Κύπελλο -αν αυτό συμβαίνει, σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρει το πώς δεν θα υπάρξει κρίση, αλλά μόνο ποια θα είναι η διαχείρισή της. Στον ΠΑΟ τα τρία τελευταία χρόνια γίνεται μόνο αυτό: διαχείριση των κρίσεων με αλλαγές προπονητών, ποδοσφαιριστών και παραγόντων. Ωρα είναι να αρχίσουν να σκέφτονται πώς αυτές οι κρίσεις δεν θα έρθουν και όχι τι θα κάνουν όταν προκύψουν…

Χάλι κατάπτυστο

Επειδή διάβασα ότι ο τελικός του Κυπέλλου «υπήρξε μια γιορτή του ποδοσφαίρου» (όποιος το 'γραψε αμφιβάλλω αν ήταν στον Βόλο), θέλω να σας διηγηθώ τι περίπου συνέβαινε.

Για τους εθνικούς χορούς που προηγήθηκαν δεν γράφω τίποτα: στην ΕΠΟ η αισθητική περιορίζεται σε Σαρμπέλ και καρσιλαμάδες –τόσο καταλαβαίνουν. Οι πιο πολλοί πιθανότατα κουβαλάνε την αισθητική της χούντας, με την οποία μεγάλωσαν. Στα επίσημα καθόταν ο καθένας όπου ήθελε, αφού δεν υπήρχε έλεγχος εισιτηρίων. Στις άλλες θύρες τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα: δεν υπήρχαν ούτε ταξιθέτες ούτε σεκιούριτι. «Σεκιούριτι» υπήρχαν εντός του αγωνιστικού χώρου –περιφέρονταν άσκοπα ανάμεσα στους πάγκους, προσπαθώντας να σκοτώσουν τον χρόνο τους. Μη νομίζετε ότι μιλάμε για επαγγελματίες: κάποιοι αναγνώρισαν υπαλλήλους (!) του νοσοκομείου του Βόλου που τους ντύσανε στα πορτοκαλί. Μέσα στο γήπεδο επικρατούσε η απόλυτη αναρχία: γίνονταν συνεχώς εκκλήσεις από τα μεγάφωνα να κατέβει ο κόσμος από τη φυσούνα που οδηγούσε στα αποδυτήρια, ενώ τα ΜΑΤ έκαναν βόλτες και απειλούσαν διακριτικά. Φυσικά ο κόσμος δεν σκαρφάλωνε στη φυσούνα για την πλάκα του: το έκανε διότι στο πέταλο της Λάρισας υπήρχαν τουλάχιστον 1.000 άτομα παραπάνω, που στριμώχνονταν στα σκαλοπάτια.

Το να δεις το ματς από την κεντρική θύρα ήταν σχεδόν αδύνατον, αφού για να φαίνεται ο χορηγός –που άκουσε τα μπινελίκια του από όλον τον κόσμο– είχαν βάλει ταμπέλες και πάνω στους πάγκους και μάλιστα ταμπέλες που αναβόσβηναν! Ομως υπήρχαν και χειρότερα. Η απονομή άρχισε με μισή ώρα καθυστέρηση, γιατί ήταν αδύνατο να βγει ο κόσμος που μπούκαρε στο γήπεδο και από τα μεγάφωνα γίνονταν παρακλήσεις! Παρακλήσεις έγιναν και για να βρεθεί κάποιος γιατρός να ανεβεί στα δημοσιογραφικά όταν κάποιος συνάδελφος από τη Λάρισα αισθάνθηκε άσχημα εξαιτίας της συγκίνησης! Ακούστηκε κατά λέξιν η μεγάλη φράση «παρακαλείται ο γιατρός αγώνα να 'ρθει στα δημοσιογραφικά ή όποιος άλλος γιατρός είναι αυτή τη στιγμή διαθέσιμος και βρίσκεται κοντά, παρακαλούμε ας έρθει». Δεν υπήρχε επίσης καμία πρόβλεψη για τελετουργικό -ο Γκονζάλες και ο Βίκτορ, που ήθελαν να πάρουν μετάλλια, πήδηξαν από την εξέδρα και μπήκαν μέσα μόνοι τους!

Το απόλυτο καλαμπούρι της ιστορίας είναι ότι ο εκφωνητής δεν ανήγγειλε ποιος θα κάνει την απονομή -γεγονός σπάνιο στην ιστορία της διοργάνωσης! Καλά, στην ΕΠΟ από πότε αλήθεια ντρέπονται να πουν το όνομα του Βασίλη Γκαγκάτση; Εκτός αν έχει δίκιο ο Φαίδων Κωνσταντουδάκης, που έγραψε τη Δευτέρα ότι δεν τον ανήγγειλαν για να γλιτώσει το ξεφωνητό! Μεγαλειώδες…