Είναι κρίμα να μην μπορώ να γράψω ποίημα... (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Είναι η μέρα της ποίησης. Το φθινόπωρο ως εποχή βοηθάει την έμπνευση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι ποιητές όλου του κόσμου διανύουν αυτή την εποχή του χρόνου την πλέον παραγωγική τους περίοδο. Ολα τα μεγάλα αριστουργήματα έχουν γραφτεί όταν αρχίζουν τα πρωτοβρόχια και τα φύλλα των δένδρων στρώνουν το κίτρινο χαλί τους στους δρόμους.

Το καλύτερο από τα πολλά που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα ήταν σίγουρα αυτό που δημοσιεύθηκε στο χθεσινό «Φως» και είχε τον σουρεαλιστικό τίτλο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΕΚ 1-0, 23-9-2006». Σκέτο αριστούργημα. Χαμηλώστε τα φώτα, φτιάξτε ατμόσφαιρα, διαβάστε το αργά και είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου:

«Ζόρι τραβήξαμε, παιδιά, από το χανουμάκι, γι' αυτό το κατακτήσαμε μ' ένα αυτογκολάκι.

Τα χανουμάκια τρέμανε τ' αστέρι μας, τον Νέρι, γι' αυτό στο τέλος μείνανε με την... ψυχή στο χέρι.

Στο πρώτο το ημίχρονο που 'βαλαν το γκολάκι, το ΑΕΚάκι στάθηκε σαν να 'τανε αντράκι.

Στο δεύτερο, αντίθετα, που παίζαμε δέκα, μια τραγωδία έπαιζε με τραγωδό τον Πρέκα.

Ασε τ' αστεία, γαύρε μου, ήταν μεγάλο ζόρι, για να διακορευτεί μεμιάς του Δικεφάλου η κόρη.

Τώρα τα χανουμάκια μας μάς βλέπουνε με κιάλι, εννιά χιλιόμετρα μπροστά στο κίτρινό τους χάλι.

Πάντως δεν παίζουμε καλά, να το παραδεχθούμε, γρήγορα να συνέλθουμε για να δικαιωθούμε.

Με τη Σαχτάρ θα παίξουμε, των Ουκρανών το φύτρο, και να μην πούμε, γαύροι μου, πού πας, ρε Καραμήτρο;».

Αλλο είναι όμως το φοβερό, φίλε αναγνώστη. Ξέρεις πώς λέγεται αυτός που υπογράφει αυτό το αριστούργημα; Καραμήτρος! Ναι, Καραμήτρος Μ. και μένει στον Πειραιά. Επιτέλους, μάθαμε σε ποιον αναφέρεται η έκφραση «πού πας, ρε Καραμήτρο» που ακούγαμε τόσα χρόνια. Στον ποιητή Καραμήτρο Μ., ο οποίος μένει στον Αγιο Βασίλειο, στον Πειραιά.

Αντίθετα, θα κάνουμε μάλλον καιρό να μάθουμε σε ποιον ανήκουν τα αρχικά Γ.Χ., αφού το μόνο που ξέρουμε είναι ότι μένει στη Λαμία. Ο Γ.Χ., ο οποίος αποκλείεται να είναι ο ποδοσφαιριστής, έστειλε επιστολή στο «Φως» με πέντε υστερόγραφα. Ξεπέρασε σε αριθμό και τον Γιάννη Καραλή, βασιλιά του υστερόγραφου. Στο τελευταίο μάλιστα γράφει τα εξής:

«ΥΓ. 5: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή από το να βλέπεις τον πρόεδρο Ντέμη, τους παίκτες και τους οπαδούς της ΑΕΚ να κλαψουρίζουν για μια ακόμα φορά για τη διαιτησία. Οταν σφάξανε τον ΟΦΗ (πέναλτι και γκολ στο 93'), τον Ατρόμητο (πέναλτι του Λαγού στο 1-0), τον Ηρακλή (το πρώτο γκολ με χέρι του Καπετάνου), ήταν καλά; Τώρα κλάμα;».

Μια χαρά ήταν, αλλά πότε έγιναν αυτά τα ματς και δεν τα πήραμε χαμπάρι; Αυτό είναι το ζήτημα. Να δείτε τώρα με τη Σούπερ Λίγκα που γίνονται παιχνίδια κρυφά και δεν τα παίρνουμε χαμπάρι. Για όλα τους έχω ικανούς αυτούς.

Για να ηρεμήσω, φίλε αναγνώστη, αλλά και για να αλλάξω παραστάσεις, έτρεξα να βρω καταφύγιο σε μία από τις αγαπημένες στήλες μου. Αυτή του Γιώργου Δασκαλόπουλου «Αγ(ρ)ιογραφίες». Την προσοχή μου τράβηξε ο τίτλος «Κουμπαριά στα σκαριά». Και επειδή ξέρω ότι ο αγαπημένος μου Δασκαλόπουλος υπήρξε και πολιτικός συντάκτης, και μάλιστα από τους σκληρούς, σκέφτηκα ότι η φαρμακερή του πένα-σκορπιός πάλι κάποιον θα τσίμπησε.

Αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι πρόκειται για συνέντευξη με τον ποδοσφαιριστή του Πας Γιάννινα Χρήστο Μήτση και όχι μόνο. Διαβάστε τον φοβερό διάλογο και όλα όσα ακολούθησαν:

«- Γειά χαρά, Χρήστο (σ.σ. Χρήστος Μήτσης). Καλορίζικος στον ΠΑΣ, μια και δεν ξαναμιλήσαμε από τη μέρα που πήρες μεταγραφή...

- Σ' ευχαριστώ και να είσαι καλά. Συνέβαλες και εσύ χωρίς να το ξέρεις σε αυτή τη μεταγραφή...

- Εγώ; Τι έκανα και δεν το ξέρω;

- Θυμάσαι που σου είχα πει -και το είχες γράψει- ότι είμαι οπαδός του ΠΑΣ από μικρό παιδί, Γιαννιώτης γαρ στην καταγωγή, και ότι θα ήθελα να παίξω κάποια στιγμή σε αυτή την ομάδα, αφού στον Ολυμπιακό, τον οποίο επίσης αγαπώ, δεν τα κατάφερα;

- Ναι, αυτό το θυμάμαι...

- Το διάβασαν λοιπόν αυτό αρκετοί στα Γιάννενα, ανάμεσά τους και ο πρόεδρος, ο οποίος μου το είπε κιόλας. Το είχαν διαβάσει όμως και οι οργανωμένοι με την επωνυμία "BLUE VAYEROS", οι οποίοι το είχαν γράψει στο σάιτ τους, καλωσορίζοντας στην ομάδα έναν παίκτη που διετέλεσε και οπαδός της. Γι' αυτό σου λέω, επηρέασες και εσύ αυτή την κατάσταση...».

Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος, στο οποίο πληροφορηθήκαμε πως εξαιτίας του Δασκαλόπουλου έγινε αυτή η πολύκροτη μεταγραφή. Στη συνέχεια μιλούν για την ομάδα, για τον προπονητή Αναστόπουλο, ώσπου ο καλός Δασκαλόπουλος κάνει την ερώτηση ρουά ματ:

«-Τώρα πού σε βρίσκουμε;

- Στην κουζίνα. Με έχει κάνει... μάγειρα και... νοικοκυρά... ο κουμπάρος μου, αλλά τον αγαπάω...».

Μα τι γίνεται εκεί στα Γιάννενα με αυτά τα τρελά αγόρια που έχει ανακαλύψει ο καλός μου Γιώργος; Μήπως πρέπει να μετακομίσω; Η αποκαλυπτική συνέχεια μου λέει πως ναι, αυτό πρέπει να κάνω...

«- Ποιος είναι ο κουμπάρος σου;

- Δεν έγινε ακόμα, αλλά πού θα πάει, θα τον παντρέψω. Ο Γιώργος ο Σαϊτιώτης είναι. Ο πρώτος σκόρερ μας. Τον ξέρεις;

- Τον έχω ακουστά. Για δώσ' τον μου λίγο...

- Παρακαλώ...

- Γεια σου, Γιώργο. Πώς τα κατάφερες και τον έκλεισες στην κουζίνα;

- Πώς... και με εντοπίσατε εδώ ( σ.σ. έλα, ντε. Μα δεν ξέρεις, αγόρι μου, ότι ο Δασκαλόπουλος είναι δαιμόνιος;). Εχουμε γίνει κολλητάρια με τον Χρήστο. Δεν μένουμε μαζί, αλλά συνέχεια στο ίδιο σπίτι είμαστε. Μαζί τρώμε, μαζί πάμε βόλτες, μαζί κοιμόμαστε και ξυπνάμε. Ταίριαξαν τα χνώτα μας από την πρώτη στιγμή... Εκτός από καλός παίκτης, είναι και τεράστιος μάγειρας. Δεν παίζεται. Λέω να του πάρω και κάνα... σκούφο δώρο».

Τι τρελά υπονοούμενα είναι αυτά για τους σκούφους; Βλέπω, φίλε αναγνώστη, το «Brokeback mountain» νούμερο 2 να γυρίζεται στη χώρα μας και πιο συγκεκριμένα στα Γιάννενα. Δεν ξέρω, αλλά σκέφτομαι, πόσες ικανότητες έχει αυτός ο μάγος ο Δασκαλόπουλος; Βρήκε ομάδα στον Μήτση, του βρήκε κουμπάρο, βρήκε μάγειρα στον Σαϊτιώτη. Είμαι σίγουρος ότι ύστερα απ' όλα αυτά, το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο θα κατακλυστεί από προσφορές για γνωριμίες.

Να δείτε που αν το θελήσει πραγματικά, θα φέρει μέχρι και τον Μπάγεβιτς στον Παναθηναϊκό. Είναι κρίμα ο καλός μου πρίγκιπας να τυραννιέται μόνος κι έρημος στο Βελιγράδι. Και λέω μόνος, αφού ένα πουλάκι μού σφύριξε ότι ο Μπουρουζίκας έφτασε χθες στην Ελλάδα.

Λογικό είναι, φίλε αναγνώστη, να φαντάστηκα τον Ντούσαν όπως στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Να μαδάει τη μαργαρίτα, μήπως και έτσι μάθε αν έρθει ή όχι στην Ελλάδα. Καλά να πάθει, αφού δεν του έκοψε να κάνει ένα τηλεφώνημα στον Δασκαλόπουλο...