Ούτε ο Τσιτσόπουλος (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Αν δεν ήταν πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, θα ήταν εντυπωσιακό. Πρόεδρος ομάδας στίβου, που παίρνει τους αθλητές στη μέση των αγώνων επειδή πιστεύει ότι αδικήθηκε στη σκυταλοδρομία, δεν θα μπορούσε να είναι ούτε ο Τσιτσόπουλος της Δράμας. Να είναι όμως ο Μίνως Κυριακού, ο πρόεδρος του Πανελληνίου και της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, πάει, το κλείσαμε το μαγαζί.

Υποτίθεται ότι υπάρχει ένας Ολυμπιακός όρκος, που περιλαμβάνει την υπακοή στις αποφάσεις των κριτών. Η αναφορά στην υπακοή δεν γίνεται για τις εντολές «οι αθλητές να παρουσιαστούν στη γραμματεία», αλλά για τις περιπτώσεις που ο αθλητής νομίζει ότι αδικείται. Επίσης, υποτίθεται ότι ο αθλητισμός δημιουργεί ανθρώπους με ανεξαρτησία και υπεύθυνους για τις αποφάσεις τους. Τι παράδειγμα λοιπόν δίνει ο πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής όταν, επειδή ο ίδιος θεωρεί ότι η ομάδα του αδικήθηκε, διατάσσει τους αθλητές του συλλόγου του να σταματήσουν να αγωνίζονται; Μήπως την υπακοή στο αρχαίο ρητό «με τα λεφτά μου και την κυρά μου, εγώ είμαι ο πρόεδρος και ο πληρώνων και όταν λέω να φύγετε, μετράω ως το τρία και εξαφανιζόλ»; Οσο κι αν είναι δύσκολη λόγω του χαρακτήρα του Μινώα Κυριακού η παραδοχή του λάθους του, τουλάχιστον θα έσωνε τα προσχήματα στις αρχές του Ολυμπισμού. Διαφορετικά, την επόμενη φορά που οι αθλητές θα κληθούν να δώσουν τον Ολυμπιακό όρκο, όποιος νιώσει την ανάγκη να πέρδεται, συγχωρεμένος να 'ναι.

Ενα άλλο θέμα που τίθεται είναι το νόημα των διοργανώσεων με ομαδική βαθμολογία σε κατ' εξοχήν ατομικά σπορ. Οι διοργανώσεις, τύπου διασυλλογικού πρωταθλήματος στίβου, είχαν νόημα πριν από 50 χρόνια, όταν απαγορεύονταν οι μεταγραφές και για να πας από το Παγκράτι στην Κυψέλη ήθελες διαβατήριο και ξηρά τροφή για δύο μέρες. Εκείνη την εποχή το νόημα ήταν «τα παιδιά της γειτονιάς μας είναι καλύτερα από τα παιδιά της δικής σας γειτονιάς». Σήμερα με τις μεταγραφές, ποιο είναι το νόημα; Το πορτοφόλι μου είναι πιο γεμάτο από το πορτοφόλι του άλλου προέδρου; Πιθανότατα ναι, οπότε δικαιώνεται το «με τα λεφτά μου και την κυρά μου». Αλλά όταν ένας πρόεδρος Ολυμπιακής Επιτροπής το φωνάζει τόσο κατάμουτρα, αυτοαναιρείται. Ο Μίνως Κυριακού θα έχει το δικαίωμα να συνεχίσει να μιλάει για τα συμφέροντα του Πανελληνίου, όποια αναφορά όμως σε Ολυμπισμό είναι από τούδε γελοία.


Ένα πράγμα που προσπαθώ με το φτωχό μου το μυαλό να καταλάβω είναι πώς είναι δυνατόν για τον Ζουάν ή για τον Ζε Ρομπέρτο τα τέσσερα και τα πέντε εκατομμύρια που ζητάνε να είναι πολλά και την ίδια στιγμή στον Ολυμπιακό να πιστεύουν ότι για τον Γιάγια Τουρέ τα 10 εκατομμύρια είναι λίγα. Είτε παίζεις σε μια αγορά που τα νούμερα βρίσκονται σε τέτοια ύψη είτε δεν παίζεις. Αλλά η νοοτροπία στον Ολυμπιακό είναι ότι στο μεταγραφικό παιχνίδι οι άλλοι πρέπει να παίζουν με λεφτά και ο Σωκράτης Κόκκαλης με φασόλια.

Δεν μπορώ, επίσης, να φανταστώ πώς ένιωσε ο Αργύρης Μήτσου όταν ο Αλοΐζι έκανε το μπάσιμο στην περιοχή της Ιαπωνίας και πλάσαρε την μπάλα στα δίχτυα. Να τον έχεις εξετάσει, να τον έχεις βγάλει σακάτη και εκείνος να στέλνει την Αυστραλία στο Μουντιάλ με το πέναλτι εναντίον της Ουρουγουάης και να μπαίνει στην περιοχή με την μπάλα, το μόνο που μπορούσα να φανταστώ ήταν τον γιατρό ήταν να φωνάζει «στείλ' το έξω». Και μετά να περπατάει τον μοναχικό δρόμο του μαρτυρίου παρέα με τον Τζόνι Γουόκερ.

Γενικά τα ιατρικά είναι μυστήρια πράγματα στο ποδόσφαιρο. Παράδειγμα, η υπόθεση Τιάγκο. Οι Βούλγαροι λένε ότι η ΑΕΚ ήθελε να πάρει τον παίκτη σε πολλές άτοκες δόσεις, ενώ από την ΑΕΚ αφήνουν να διαρρέει ότι ο παίκτης είχε πρόβλημα, αλλά δεσμεύονται από το ιατρικό απόρρητο να αποκαλύψουν ποιο. Να μη δεσμεύονται. Η Μπέρμιγχαμ είχε δηλώσει ότι δεν παίρνει τον Ολισαντέμπε επειδή υπάρχει πρόβλημα υγείας, στον Παναθηναϊκό είχαν πει ότι θα τους κάνουν αγωγή να ζητήσουν αποζημίωση. Την έκαναν και μετά την απέσυραν στη ζούλα, αφού πράγματι ο Εμάνουελ είχε χονδροπάθεια στο πόδι.

Ο,τι συμπέρασμα θέλεις μπορείς να βγάλεις όταν δεν υπάρχουν επίσημες δηλώσεις. Απλώς διαλέγεις ποια σε βολεύει και προχωράς. Τώρα αν στην ΑΕΚ παρεξηγούνται επειδή οι Βούλγαροι άφησαν υπόνοια ότι δεν τα βρήκαν στον διακανονισμό, παραείναι ευαίσθητοι. Και για τον Περπαρίμ Χετεμάι γράφτηκε ότι υπήρχαν προβλήματα στον διακανονισμό. Και για τον Κλέιτον η ΑΕΚ δίνει 300 χιλιάδες –θα τον έπαιρνε σύμφωνα με τον Μπότο με 450– αλλά η μεταγραφή μένει ανοιχτή. Μπορεί κάποιος, φυσικά, να πει ότι υπάρχει ένα σχέδιο, με θρησκευτική πίστη στο μπάτζετ, που θα φτιάξει μια μεγάλη ΑΕΚ. Αντε να το πιστεύουν οι ντεμολάγνοι. Οι οποίοι, όμως, δεν είναι αρκετοί για να γεμίσουν το ΟΑΚΑ.

Πρόπερσι, στον ενθουσιασμό της σωτηρίας της ΑΕΚ, είχαν φύγει σχεδόν 20 χιλιάδες εισιτήρια, πέρυσι είχαν μια μικρή μείωση, φέτος πλησιάζουμε την προετοιμασία και ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί αριθμός διαρκείας από τον συνήθως λαλίστατο υπεύθυνο του τμήματος. Μήπως το νούμερο είναι τόσο μικρό που χρειάζεται πολύ θάρρος για να το πεις; Αντε, για να δούμε αν θα τσιμπήσουν τα διαρκείας μετά τη μεταγραφή του Χετεμάι.

Εκτός εάν γίνει η μεταγραφή του Γουαντσόπε. Τον οποίο παίκτη πλασάρει στην ΑΕΚ, αλλά και στον Παναθηναϊκό, ο Κωνσταντίνος «Κωνσταντίνος» Ζέμπερης. Ο Κωνσταντίνος, που μπορεί να δεχθεί τα πάντα εκτός από να τον αποκαλέσουν με το λαϊκό «Κώστας», έχει σχέσεις με την ΑΕΚ από την εποχή της μεταγραφής του Οκκά. Είχε συνεργαστεί με τον Κώστα (στην περίπτωσή του και «Κώτσο» να τον φωνάξεις πάλι γίγαντας θα είναι) Μπότο και τον Πετροστάθη για να μείνει ο Οκκάς ελεύθερος μέσω FIFA και να μην πληρώσει η ΑΕΚ αποζημίωση στον ΠΑΟΚ. Αργότερα είχε συνεργαστεί και με τον Σωτήρη Κυργιάκο με την ιδιότητα του δικηγόρου, αλλά τώρα φαίνεται ότι ξεκινά καριέρα ως μάνατζερ και λόγω της ιδιότητάς του ως νομικού δεν χρειάζεται άδεια. Ο Κωνσταντίνος Ζέμπερης, πάντως, είναι δημοσιογραφικότατος, γεγονός που βοηθάει σε κάθε προσπάθεια για μεταγραφή.

Οπως η καλή παρέα βοηθάει στο να κλείνονται συμφωνίες. Πριν από δύο εβδομάδες ο Ντέμης Νικολαΐδης μαζί με τον Ιλια Ιβιτς είχαν φύγει για τη Γαλλία και την Ισπανία, να βρουν προπονητή. Πέντε ημέρες προσπαθούσαν να κλείσουν προπονητή και τίποτα δεν γινόταν. Μέχρι που χρειάστηκε να επιστρέψει ο Ντέμης στην Αθήνα για τον γάμο του Τάκη Κανελλόπουλου. Την περασμένη Τρίτη ο Ντέμης έφυγε πάλι για τη Σεβίλλη, αλλά αυτή τη φορά χωρίς τον Ιβιτς. Τον συνόδευε ο κολλητός του από τα πρώτα χρόνια στην ΑΕΚ Γιάννης «Ντραμπουής» Λεονάκης. Ο Λεονάκης, που ήταν μπάρμαν στο «Privilege», απέκτησε το παρατσούκλι «Ντραμπουής» επειδή είναι ο τύπος με τα μαλλιά ράστα που είχε κάνει την παλιότερη διαφήμιση του ποτού. Κι αν αναρωτιέστε πού βρίσκει το κέφι για να διατηρεί ράστα μαλλί, η απάντηση είναι εύκολη. Ο αδελφός του είναι κομμωτής και προσωπικός δημιουργός των περίτεχνων coup που έκανε ο Ντέμης Νικολαΐδης πριν από τα μεγάλα ντέρμπι.
Τα ανωτέρω δεν θα είχαν καμία σημασία, αν δεν έδειχναν ότι ο Σέρα Φερέρ στην πραγματικότητα ήταν «κλεισμένος» μέρες πριν η ΑΕΚ ανακοινώσει τη συμφωνία. Γιατί αν προτιμάς τον κολλητό σου και συνέταιρο στο μαγαζί που έχεις στου Ψυρρή, είτε σημαίνει ότι νομίζεις πως ευκολότερα θα κλείσεις τη συμφωνία χωρίς τον Ιβιτς είτε η συμφωνία είναι κλεισμένη και το ταξίδι είναι περισσότερο αναψυχής.

Το τοπικό χρώμα, πάντως, χάνεται από τις ευρωπαϊκές χώρες. Οπου κι αν πας, από τη Φινλανδία μέχρι τη Μάλτα, θα δεις McDonalds και Zara. Το παραμικρό που ξεφύγει από το συνηθισμένο είναι αξιοπρόσεκτο. Στο ταξίδι μου, λοιπόν, στην Κύπρο αν υπήρξε κάτι που με εντυπωσίασε ήταν το φοβερό «δικάμπινο». Οπου δικάμπινο είναι το αυτοκίνητο με καρότσα, αυτό που παλιά λέγαμε «Datsun», αλλά στο μεγαλύτερο και με θέσεις πίσω από του οδηγού και του συνοδηγού, απ' όπου και παίρνει την ονομασία δικάμπινο. Η λατρεία του δικάμπινου μπορεί να συγκριθεί μόνο με την αντίστοιχη για τα pick up trucks στον αμερικανικό Νότο. Το πιο εντυπωσιακό αξεσουάρ δικάμπινων είναι η σούβλα. Η ηλεκτρική σούβλα μπαίνει στην καρότσα πίσω και από κάτω μπαίνει σκάφη με κάρβουνα. Ενώ, λοιπόν, η πολυμελής κυπριακή οικογένεια ταξιδεύει για πικ νικ, πίσω ψήνεται το αρνί, για να είναι έτοιμο όταν φτάσουν στον προορισμό τους.