Η μοναξιά του Μαλεζάνι (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Αυτό που συμβαίνει με τον φετινό Παναθηναϊκό είναι πολύ άδικο. Κινδυνεύει απόψε στη Βρέμη να διαλυθεί, εις τα εξ ων συνετέθη, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ομάδες που ο ΠΑΟ έχει παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια. Ο Παναθηναϊκός δεν παίζει απόψε την πιθανότητα της παραμονής του στην Ευρώπη (τον υποβιβασμό του στο μάλλον μίζερο Κύπελλο ΟΥΕΦA δεν χρειάζεται ούτε καν να τον πανηγυρίσει). Στη Βρέμη θα πρέπει να αγωνιστεί για κάτι πολύ σπουδαιότερο: για την αγωνιστική ηρεμία του, την ελπίδα να αποκτήσει μια αγωνιστική ταυτότητα και την προοπτική του. Θα πρέπει να αγωνιστεί για να σώσει το πενταετές πλάνο που τόσο χλευάστηκε.

Οι δυσκολίες του φετινού Παναθηναϊκού είναι κυρίως αγωνιστικές –όλα τα υπόλοιπα (συμπεριλαμβανομένων και των διαρροών από τα αποδυτήρια που τόσο εκνεύρισαν τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι) έχουν μικρότερη σημασία. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη χρονιά του λάθος, γιατί ο τεχνικός του έκανε λάθος εκτιμήσεις. Είναι καλός προπονητής, αλλά επειδή πήρε πολλές αποφάσεις μόνος του, μπλέχτηκε.

Καλοκαίρι

Θέλω να ανακεφαλαιώσω τα λάθη για να γίνει κατανοητό τι φταίει. Ο Μαλεζάνι κατ' αρχάς δεν περιέβαλε με κανενός είδους στοργή την ομάδα που παρέλαβε πέρυσι από τον Τότη Φυλακούρη. Σκέφτηκε πιο πολύ την αποδόμησή της παρά τη βελτίωσή της. Δεν προσπάθησε π.χ. να καταλάβει τι είδους παίκτης είναι ο Σκάτσελ και αν ο ΠΑΟ τον έχει ανάγκη, σκέφτηκε αποκλειστικά το τι θέλει να κάνει από το καλοκαίρι κι έπειτα.

Λειτουργία

Το χειρότερο λάθος του ήταν ότι ευλόγησε κάποιες απομακρύνσεις ποδοσφαιριστών, χωρίς να έχει ακριβώς καταλάβει πόσο σπουδαίοι ήταν αυτοί για την όποια λειτουργία της ομάδας. Ο Μινχ, ο Μπασινάς και ο Κωνσταντίνου ήταν τρεις από τους πρωταγωνιστές του νταμπλ του ΠΑΟ που έγινε ένα μόλις χρόνο πριν. Ο Μπασινάς αντικαταστάθηκε θεωρητικά από τους Κονσεϊσάο, Μπίσκαν, ο Μινχ κατά κάποιον τρόπο από τον Σέριτς, όμως στη θέση του Κωνσταντίνου δεν ήρθε κανένας με τα χαρακτηριστικά του Κύπριου. Η αρχική σκέψη του κόουτς ότι τον Κύπριο θα τον αντικαταστήσει ο Ολισαντέμπε δείχνει το είδος της παγίδας στην οποία έπεσε. Οταν δεν κοιτάς την πορεία ενός παίκτη, αλλά μόνο το σχήμα στο οποίο θα τον εντάξεις, είναι εύκολο να την πάθεις. Ο Πολωνός τα προηγούμενα χρόνια σκόραρε σχεδόν αποκλειστικά, όταν βρίσκονταν με τον Κωνσταντίνου στη γραμμή της επίθεσης. Χωρίς τον παρτενέρ του δεν κατάφερε τίποτα. Κόλλησε, όπως ακριβώς και ο Παπαδόπουλος και ο Γκέκας, οι οποίοι ήταν συνηθισμένοι να κινούνται στους χώρους που ο Μιχάλης δημιουργούσε. Και μαζί τους κολλάει ειδικά εκτός έδρας και ο ΠΑΟ. Γιατί δεν σκοράρει.

Οι δυο τους

Οταν μετά τα πρώτα στραπάτσα το σχήμα άλλαξε, μοιραία και λογικά άλλαξαν και οι πρωταγωνιστές. Εμφανίστηκαν οι Δάρλας, Λεοντίου, Μάντζιος, Νίλσον, Τόργκελε και Μάντζιος. Οι δύο τελευταίοι θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τον Κωνσταντίνου παίζοντας μαζί. Ο Τόργκελε έχει τον αλτρουισμό και το μπόι του Κύπριου, αλλά δεν έχει τα γκολ του. Ο Μάντζιος βλέπει δίχτυα, αλλά δεν έχει την ικανότητά του να παίζει για τους άλλους. Και στο μεταξύ υπήρχε και ο Παπαδόπουλος, ο οποίος έδωσε στον ΠΑΟ την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ σκοράροντας στο 90' εναντίον της Βίσλα. Ο Μαλεζάνι βρέθηκε στην ανάγκη να αλλάξει το σχήμα και να κάνει ταυτόχρονα και rotation, γιατί στο μεταξύ οι παίκτες που ήταν όσοι χρειάζονταν για το καλοκαιριάτικο 3-4-3 (μετά την προσθήκη τριών, τεσσάρων που δεν υπολογίζονταν για βασικοί το καλοκαίρι) έγιναν πολλοί για το 4-4-2.

Παίκτες

Το μπλέξιμο του φετινού Παναθηναϊκού είναι αγωνιστικό. Σαφώς και χρειάζεται ένας τεχνικός διευθυντής. Σαφώς και είναι χρήσιμος κάποιος άνθρωπος της διοίκησης στα αποδυτήρια. Σαφώς και γίνονται και διοικητικά λάθη σε ό,τι αφορά στην επικοινωνία. Σαφώς και υπήρξε μια άκομψη προσπάθεια στήριξης του προπονητή, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να μετατοπισθούν οι ευθύνες σε παίκτες, γεγονός που δημιουργεί γκρίνια και εκνευρισμό και σε ένα μέρος της εξέδρας, το οποίο δεν γουστάρει προπονητές και παράγοντες με φωτοστέφανα. Αλλά όλα αυτά μπροστά στον καλοκαιριάτικο λάθος σχεδιασμό του Μαλεζάνι είναι –για την ώρα– πταίσματα. Αν ο ΠΑΟ έπαιζε μια φορά καλά και μια φορά άσχημα, θα καταλάβαινα το θέμα της χαλαρότητας των αποδυτηρίων, αλλά ο ΠΑΟ ένα ολοκληρωμένο ματς δεν έχει κάνει ακόμα. Αν επίσης κάποιοι από τους παίκτες του κορόιδευαν, θα έφταιγαν αυτοί, αλλά από τους 25, οι 23 τουλάχιστον κάνουν ό,τι μπορούν: κατεύθυνση δεν έχουν και Νοέμβρη μήνα ψάχνονται.

Μπαλώματα

Πώς μπορεί η ομάδα να βγει από την κρίση; Αν αλλάξει προπονητή, απλώς ο επόμενος που θα 'ρθει θα παιδευτεί να μακιγιάρει τις αδυναμίες, κάνοντας μια ορθολογικότερη ίσως διαχείριση του ρόστερ, αλλά το θέμα δεν είναι η διαχείριση, αλλά να χτιστεί μια ομάδα: αυτό λέει το κατασυκοφαντημένο πενταετές πλάνο. Αλλάζοντας προπονητές, δεν χτίζεις τίποτα. Το πολύ πολύ να κάνεις μπαλώματα.

Αλήθεια

Έναν μόνο τρόπο ξέρω εγώ: τον δρόμο της αλήθειας. Γυρίζοντας από τη Βρέμη, ο Μαλεζάνι πρέπει να εξηγήσει καθαρά και με τη φωνούλα του (κι όχι μέσω τρίτων) τα λάθη του. Να πει στον κόσμο του Παναθηναϊκού τι έφταιξε για το νωθρό ξεκίνημα και να του ζητήσει την κατανόησή του και τη συμπαράστασή του, αφήνοντας κατά μέρους διαπιστώσεις που προκαλούν ειρωνικά χαμόγελα, όπως το ότι ο ΠΑΟ έχει κερδίσει τα 7 από τα 9 τελευταία ματς. Ο Τζίγκερ οφείλει να τον πλαισιώσει με κάποιον, ο οποίος να μπορεί να του εξηγήσει την ελληνική πραγματικότητα και οι παίκτες πρέπει στη διακοπή του πρωταθλήματος να κάνουν μια μίνι τακτική προετοιμασία ώστε να καταλάβουν το ρημάδι το 4-4-2, το οποίο ο προπονητής τους αποφάσισε να παίξουν μετά το τέλος μιας προετοιμασίας, η οποία είχε άλλους στόχους και άλλες προτεραιότητες.

Στόμα

Αυτούς τους παίκτες, αν ήμουν Τζίγκερ, δεν θα άφηνα κανέναν να τους πιάνει στο στόμα του. Είναι οι μόνοι που μπορούν να βγάλουν τον ΠΑΟ από το αδιέξοδο. Και οι μόνοι που δεν φταίνε σε τίποτα...

Έλεγχος

Ομολογώ ότι αυτή την εβδομάδα δεν ήταν λίγοι οι άρχοντες των αγώνων που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μη με δικαιώσουν. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι το επίπεδο των διαιτησιών ήταν καλό. Το ένα δεν φέρνει το άλλο.
• Νταμπώσης (Ατρόμητος Αθηνών-Παναθηναϊκός 1-0): Έπαιξε 50-50 (δηλαδή λίγο αβάντα γηπεδούχο) στο πρώτο του δύσκολο ματς. Επειδή το ματς έγινε δύσκολο, ο ΠΑΟ έχει πολλά παράπονα. Οχι από τους επόπτες, οι οποίοι, παρά τις αντίθετες προβλέψεις μου, αποδείχτηκαν σχεδόν άψογοι.
• Τεροβίτσας (Αιγάλεω-Ολυμπιακός 1-3): Στα πρώτα 25 λεπτά οι παίκτες του Ολυμπιακού τού είχαν κάνει τρία πεσίμια και αυτός τους κοίταζε. Είναι πλέον φίλος και με τη βούλα –γεγονός που ομολογώ ότι δεν περίμενα. Οι βοηθοί, όπως έγραψα, ήταν λίγο «περίεργοι».
• Φωτιάδης (Ακράτητος-ΟΦΗ 1-1): Έδειξε αξιοσημείωτη ψυχραιμία και μπράβο του, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τις διαμαρτυρίες όλου του κόσμου που ήταν μέσα στο γήπεδο και συνεχώς γκρίνιαζε. Είχα επισημάνει ότι ο ΟΦΗ δεν θα νικήσει, αλλά σε αυτό ο διαιτητής δεν είχε καμία συμμετοχή.
• Καρατζάς (Ηρακλής-Ιωνικός 2-1): Δεν κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ σφυριγμάτων, όπως περίμενα, αλλά μια ψιλή αβάντα υπέρ του γηπεδούχου (από συνήθεια) την έδωσε. Είναι ωραίος, πάντως. Πάει, σφυρίζει, κερδίζει ο γηπεδούχος και έτσι όλοι τον αγαπούν!
• Παμπορίδης (Καλλιθέα-Απόλλων Καλαμαριάς 0-0): Είχα γράψει: «Είναι παλικάρι και δεν μασάει. Θα πάει, θα παίξει 50-50, θα νικήσει η Καλλιθέα (λέω εγώ…) και θα έχει ο Δαμήλος ψιλοπαράπονα». Το χαμένο πέναλτι του Λαζανά χάλασε μία πρόβλεψη-αριστούργημα...
• Μπριάκος (ΑΕΚ-ΠΑΟΚ 2-1): Είχα ειδοποιήσει τα ΠΑΟΚια πως παρά το σκληρό 50–50 βγάζει και άσους στα ντέρμπι. Του έτυχαν οι συνηθισμένες μια-δυο δύσκολες φάσεις στις οποίες έκανε λάθος. Οχι από δόλο.
• Ζωγράφος (Λάρισα-Λεβαδειακός 1-0): Όπως είχα προβλέψει, στον Κομπότη δεν έφτανε ο διεθνής Ζωγράφος, ο οποίος άφησε την άμυνα της Λιβαδειάς να παίζει χάντμπολ. Στο επόμενο ο Γερμανάκος ετοιμάζει για τη Λάρισα τον Φρισκ, ο οποίος θα ξαναγυρίσει στη διαιτησία για χάρη του.
• Τσίκινης (Πανιώνιος–Ξάνθη 0-2): Μέχρι και τη βούλα έδειξε ο Ηρακλής, γιατί παίζαμε μια κατηγορία, αλλά ας όψεται η ξανθιά που τον γλίτωσε και δεν εκτέθηκε. Η Ξάνθη και η ξανθιά εξέθεσαν μόνο όποιον τζάμπα φώναζε...