Το ταξίδι στο Παγκόσμιο Κύπελλο ολοκληρώθηκε για την Ελλάδα με την ήττα από την Αργεντινή κι αν πιστέψουμε ότι πάντα μένει η τελευταία γεύση τότε την εμφάνιση με τη Ν.Κορέα οφείλουμε να την ξεχάσουμε γρήγορα.
Αυτό θα συνέβαινε σε περίπτωση που από την Πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004, δεν υπήρχαν απαιτήσεις. Σε περίπτωση που θεωρούσαμε ότι αυτό που συνέβη πριν από έξι χρόνια, δεν θα μπορούσε να τραβήξει τις επόμενες γενιές ένα-ένα προς τα πάνω τα ποδοσφαιρικά σκαλοπάτια.
Το γεγονός ότι η Εθνική μας σε τρεις αναμετρήσεις δεν παρουσίασε μέτρια εμφάνιση αλλά μια τραγική, μια υπέροχη και μια περιορισμένων δυνατοτήτων απέναντι στην υπερδύναμη Αργεντινή είναι το στοιχείο της Ελλάδας του Ότο Ρεχάγκελ. Το χειρότερο θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αλλά για να βλέπουμε πάντα το ποτήρι και μισοάδειο κι όχι μόνο μισογεμάτο, ίσως να μην ερχόταν ποτέ και η υπέροχη παρουσία απέναντι στη Νιγηρία.
Σε τόσο υψηλό επίπεδο, οι λεπτομέρειες πάντα παίζουν ρόλο και το 19ο Παγκόσμιο Κύπελλο θα αποτελέσει το καλύτερο σχολείο για τους παίκτες που θα προσπαθήσουν να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στο EURO του 2012. Στο κάτω-κάτω η Ελλάδα απέδειξε και σύμφωνα με τους αριθμούς ότι δεν είναι η χειρότερη από τις 32 ομάδες που ταξίδεψαν στη Ν.Αφρική. Και για να παραμένουμε ρομαντικοί ως Έλληνες, αρκεί να θυμηθούμε ότι στην ήπειρό μας, παραμένουμε στη λίστα τροπαίων δίπλα στους Ολλανδούς, τους Ισπανούς, τους Δανούς…