Οδύνη, προβληματισμός και οργή...

Μία μέρα που η ολόκληρη η χώρα θρηνεί το χαμό τεσσάρων ψυχών οποιαδήποτε σκέψη για κάτι διαφορετικό πλην της οδύνης, του προβληματισμού, αλλά και της οργής μοιάζει απαγορευτική.

Οδύνη για την απώλεια ζωής τριών εργαζομένων σ’ ένα 24άωρο αφιερωμένο στο αγώνα των εργαζομένων. Εργαζομένων και όχι μόνο, που βλέπουν τα δικαιώματα τους να αποτελούν αρχικά αντικείμενο διαπραγμάτευσης και εν τέλει να μετατρέπονται σε ενέχυρο προκειμένου να καλυφθούν, σε οικονομικό επίπεδο, «εγκλήματα» της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας και «πολιτικών» προσώπων κατά του ελληνικού λαού στο πέρασμα των χρόνων. «Πολιτικών» προσώπων, που ακόμα και αυτή την ύστατη, την εξαιρετικά δύσκολη ώρα, έχουν το θράσος να χασκογελούν και να ξιφουλκούν αντί τουλάχιστον να σκύψουν το κεφάλι, να σιωπήσουν και να ζητήσουν συγγνώμη.

Προβληματισμός για την έκρυθμη και σχεδόν ανεξέλεγκτη κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί μία χώρα-κοιτίδα του πολιτισμού και τον τρόπο διαφυγής από μία κρίση που σφίγγει σαν θηλιά γύρω από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Προβληματισμός για την απουσία ψύχραιμων φωνών, που θα δώσουν τις απαραίτητες εγγυήσεις, θα καταφέρουν να κατευνάσουν τα οξυμένα πνεύματα, θα καταστήσουν σαφή την αναγκαιότητα των όποιων μέτρων και εν πάση περιπτώσει θα συμβουλέψουν κάποιους πως οι όποιες, αναγκαίες έστω μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να πλήττουν πρώτα απ’ όλους τους 300 της βουλής και στη συνέχεια οποιονδήποτε άλλον.

Οργή για τους δολοφόνους-κουκουλοφόρους που εξακολουθούν να δρουν ανενόχλητοι και να «παίρνουν» ζωές. Είναι οι ίδιοι που βλέπουμε τις περισσότερες φορές και στα ελληνικά γήπεδα. Είναι οι ίδιοι που πρωταγωνιστούν στα επεισόδια στα οποία από καθαρή τύχη και μόνο δεν έχουμε μετρήσει περισσότερους νεκρούς.

Υ.Γ. Την ίδια ώρα και μέσα σε όλα αυτά μαθαίνουμε πως η ελληνική Σούπερ Λιγκ δεν συμφωνεί με κανέναν τρόπο με τις τελευταίες ήπιες προτάσεις της ΕΠΟ για την αντιμετώπιση της βίας. Αντί να πρωτοστατεί προς αυτή την κατεύθυνση, εμφανίζεται να δέχεται μόνο τις ποινές που υπάρχουν στον πειθαρχικό κώδικα. Πρόστιμα δηλαδή και αυτά.. πετσοκομμένα και διεξαγωγή αγώνων χωρίς θεατές. Ότι ισχύει δηλαδή μέχρι σήμερα, που όλα είναι… αγγελικά πλασμένα. Δεν δέχεται τις ποινές του μηδενισμού, της αφαίρεσης βαθμών και του υποβιβασμού και απορρίπτει τα πρόστιμα ύψους 1 εκατομμυρίου ευρώ… Ότι θα μπορούσε να αποτελέσει δηλαδή εφαλτήριο για το ξεκίνημα μια νέας κοινής προσπάθειας, τουλάχιστον για να περιοριστεί το κακό. Μακάρι να κάνουμε λάθος και να μην είναι έτσι τα πράγματα. Αν είναι όμως αλήθεια, κύριοι ξανασκεφτείτε το. Ο κόσμος έχει φτάσει πια στα όρια του σε όλα τα επίπεδα…