Ζάετς, Σαραβάκος και... γκολ!

Περίπου 60.000 άνθρωποι κάθε ηλικίας και των δύο φύλων μαζεύτηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο την Κυριακή το απόγευμα για να αποθεώσουν τον πρωταθλητή Ελλάδας Παναθηναϊκό. Η σύνθεση της «κερκίδας» έμοιαζε πολύ μ’ αυτή που έχουμε οι περισσότεροι, ως ιδανική, στο μυαλό μας. Οικογένειες με τα πιτσιρίκια τους μαζί, ζευγάρια, γυναίκες μόνες του ή ακόμα και παρέες γυναικών, φανατικοί, οργανωμένοι οπαδοί, που έμειναν «καρφωμένοι στα καθίσματα τους και δεν χάλασαν, ως συνήθως, τη γιορτή μπαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο. Κατάσταση ιδανική, που μακάρι να τη ζούσαμε κάθε Σαββατοκύριακο στη Σούπερ Λιγκ ακόμα και στο πιο κλασικά ντέρμπι. Και μέσα σ’ όλα αυτά το «κλου» της βραδιάς. Το διπλό ανάμεσα σε δυο μεικτές ομάδες πράσινων αστέρων του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος….

Οι αναμνήσεις, ανεξαρτήτως συλλογικής προτίμησης, ξύπνησαν για πολλούς από εμάς, που μεγαλώσαμε με ποδοσφαιριστές σαν τον Δημήτρη Σαραβάκο, τον Χουάν Ραμόν Ρότσα, τον Βέλιμιρ Ζάετς, τον Κώστα Αντωνίου... «Ζωντάνεψαν» για πολλούς από εσάς, που ζήσατε στα καλά τους τον Μίμη Δομάζο, τον Γιώργο Γονιό, τον Τάκη Οικονομόπουλο ή για εσάς, του νεότερους, που έχετε φρέσκες παραστάσεις από τον Κώστα Φρατζέσκο και τον Κριστόφ Βαζέχα.

Η εκπληκτική επέμβαση, σήμα-κατατεθέν του Οικονομόπουλου, στο… κανονικό σουτ του Πετρόπουλου θύμισε το… παλιό «πράσινο πουλί», που αν εξαιρέσει κανείς το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι και την βαριά ήττα με 4-1, ότι ήταν δηλαδή η χειρότερη εμφάνιση της καριέρας του (σ.σ. αντικαταστάθηκε μάλιστα από τον Βασίλη Κωνσταντίνου στο 72’) κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό στην εκπληκτική πορεία του μέχρι το Γουέμπλεϊ το 1971.

Στα 68 του έφτασε πλέον ο «στρατηγός» του ελληνικού ποδοσφαίρου, Μίμης Δομάζος κι όμως, τηρουμένων των αναλογιών, σε κάθε επαφή του με τη μπάλα επιβεβαίωνε τον χαρακτηρισμό του και γυρνούσε το χρόνο πίσω. Άψογο κοντρόλ, όπως πάντα, τακουνάκια όπως πάντα και άρνηση να βγει ως αλλαγή από τον αγωνιστικό χώρο… όπως πάντα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα…

Μια από τα ίδια για τον Ζάετς, για μένα τον κορυφαίο ξένο ποδοσφαιριστή, που έχει περάσει από το ελληνικό πρωτάθλημα. Παρά τα χρόνια και την.. κοιλιά, το κεφάλι παραμένει ψηλά με τη μπάλα στα πόδια, είτε απλώς την κοντρολάρει είτε κάνει ντρίμπλα και η κάθετη πάσα του παραμένει αξεπέραστη, αλλά και το βασικό του ζητούμενο στον αγωνιστικό χώρο. Όπως τότε, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, που τάιζε με τέτοιου είδους πάσες τον Σαραβάκο…

Ο μεγάλος «μικρός» του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο «Μητσάρας» των φίλων του Παναθηναϊκού ακόμα και τώρα ένα δεκάλεπτο συμμετοχής στην ομάδα το έχει. Η εκρηκτικότητα του δεν έχει χαθεί τελείως, η κλειστή του ντρίμπλα παραμένει «μαγική» και η σέντρα του «ξυραφιά». Όπως τότε, τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, που με την ταχύτητα του έπαιζε μόνος του τη Γιουβέντους και με την ικανότητα του στα σουτ και τα στημένα γυρνούσε χαμένα ματς, όπως αυτό με τη Χόνβεντ.

Το αριστερό πόδι του Φρατζέσκου παραμένει «ενεργό» υποχρεώνοντας τον Αλέξανδρο Τζόρβα σε μια απόκρουση… τύπου Ζούλιο Σέζαρ στο σουτ του Μέσι στη ρεβάνς του Καμπ Νου για τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Η ταχύτητα στην εκτέλεση του Βαζέχα, το πάθος του Σπύρου Λιβαθηνού η ψυχή του Φυλακούρη…

Μέσα σε μόλις 45 λεπτά αγώνα όλοι όσοι βετεράνοι αγωνίστηκαν κατέθεσαν τα διαπιστευτήρια τους και μας χάρισαν μια δροσερή βουτιά σ’ ένα υπέροχο παρελθόν σε μια δύσκολη μέρα γεμάτη κακά μαντάτα…